همزا یوسف: نامزد تداوم وزیر اول اسکاتلند | سیاست اسکاتلند

همزا یوسف، که اولین رهبر قومی اقلیت دولت اسکاتلند شده است، از این مزیت و نفرین به عنوان کاندیدای تداوم و مورد علاقه ناشناخته نیکولا استورجن دیده می شود.

از میان هر سه نامزد، یوسف 37 ساله، تنها علاقه‌مند به رویکرد استرجن بود و بیشترین تایید را از سوی نمایندگان و وزرای SNP، به ویژه از جمله معاون و نزدیک‌ترین دوست سیاسی استورجن، جان سوئینی، که خود از رهبران سابق حزب بود، به دست آورد.

او مشاهده کرد که یوسف، که در کنار سوئینی به عنوان وزیر بهداشت، دادگستری و حمل و نقل خدمت کرده است، “SNP” را به عنوان نیرویی برای تغییر مترقی در سیاست اسکاتلند تقویت خواهد کرد. هر دو مرد امضاکنندگان مشترک بودند نامزدی رسمی استورجن برای اولین وزیر هشت سال پیش.

در حالی که استورجن با دقت از حمایت آشکار یوسف اجتناب می‌کرد – حتی زمانی که او برای صحبت با او در میز جلوی هالیرود تکیه می‌داد، او را تکان می‌داد – رهبر حزب وست مینستر، استفن فلین، و سلف فلین، یان بلکفورد، به سرعت او را تأیید کردند.

با این حال، این به زودی به یک لعنت تبدیل شد، اما به شکل حمله ای نیرومند به کارنامه او توسط رقیب راست میانه اش، کیت فوربس، در طول اولین مناظره تلویزیونی رهبری.

فوربس، با 32 سال سن، جوانترین مدعی، ادعا کرد که قطارها همیشه دیر می آمدند که یوسف وزیر حمل و نقل بود. زمانی که او وزیر دادگستری بود، پلیس در بحران بود. و در آخرین سمت خود، به عنوان وزیر بهداشت، که بر لیست های انتظار NHS نظارت داشته است.

“چه چیزی باعث می شود فکر کنید که می توانید به عنوان وزیر اول کار بهتری انجام دهید؟” او از او پرسید. فوربس در حمله ای که رکورد استرجن را نیز تحت تاثیر قرار داد، او را متهم به حمایت از متوسط ​​بودن و شکست کرد. او گفت: “بیشتر موارد مشابه آن را قطع نمی کند.”

انتقادات او در حالی که مخالفان SNP و پایگاه او را خوشحال می کرد، رهبری و شخصیت های با نفوذ داخل حزب، مانند Mhairi Black، معاون رهبر SNP وست مینستر را نیز برانگیخت. مورد حمله شدید فوربس، مسیحی محافظه کار منتقد بسیاری از محبوب ترین سیاست های برابری جنسیتی استورجن، موقعیت یوسف را به عنوان پرچمدار آنها نیز تقویت کرد.

یوسف از بسیاری جهات نماینده «اسکاتلند جدیدی» است که استورجن و سلف او، الکس سالموند، به دنبال ارائه آن از طریق SNP بودند – و او به عنوان الگوی یک کشور فراگیر، چند نژادی و یک ملی گرایی فراگیر دیده می شود.

او نوه یک مهاجر پنجابی است که در دهه 1960 در کارخانه ماشین‌های خیاطی سینگر در کلایدبانک کار می‌کرد و پدرش یک حسابدار موفق و فعال SNP در جنوب گلاسکو شد و پسرش را به مدرسه خصوصی Hutchesons’ Grammar شهر فرستاد. دو سال جلوتر از او در هاچسون، یک سیاستمدار آسیایی-اسکاتلندی دیگر بود – انس سرور، رهبر حزب کارگر اسکاتلند.

یوسف ابتدا به عنوان دستیار پارلمانی برای اولین MSP آسیایی SNP، بشیر احمد، و سپس برای سالموند کار کرد، قبل از اینکه در سال 2011 برای اولین بار در فهرست منطقه ای گلاسکو، MSP شود. بلافاصله پس از آن، او به عنوان وزیر امور خارجه و توسعه بین المللی سالموند انتخاب شد. در سال 2016 او کرسی حوزه انتخابیه گلاسکو پولوک را از حزب کارگر به دست آورد. او از سال 2012 به عنوان وزیر کوچک یا در کابینه خدمت کرده است و همسرش، نادیا الناکلا، یکی از اعضای شورای SNP در داندی است که قبلا در دفتر حوزه انتخابیه شونا رابیسون، دبیر کابینه استورجن برای عدالت اجتماعی کار می کرد.

یوسف در طول زندگی حرفه‌ای خود با آزار نژادی روبرو بوده است و همچنین در طول مبارزات انتخاباتی با چالش‌هایی در مورد درگیری‌های ادعایی مربوط به مذهب مسلمان خود مواجه شده است – یوسف روزه‌های رمضان را می‌گیرد و در مسجد حضور می‌یابد. او متهم شد که در سال 2014 پس از مواجهه با فشار رهبران مسلمان، رأی نهایی ازدواج همجنس گرایان را از دست داده است، اتهامی که یوسف آن را رد می کند.

اعتقاد بر این است که استورجن عمداً سخت‌ترین پست‌های کابینه را به یوسف داده است تا او را برای رهبری سخت‌تر کند، و او بارها از سابقه او دفاع کرده است، به‌ویژه در لیست‌های انتظار طولانی NHS اسکاتلند و تأخیر رکورد در بخش‌های A&E. حزب کارگر استدلال می کند که یوسف به طور مداوم کار خود را خراب کرده و “به سمت بالا شکست خورده است”. او مستعد گاف است: شاید از سرعت بی امان مبارزات رهبری که در آن علناً خود را یک جمهوری خواه نیز اعلام کرد خسته شده بود، به شوخی از گروهی از زنان اوکراینی تازه تبعید شده ساکن اسکاتلند پرسید: «همه مردها کجا هستند؟»

یوسف اکنون در این رقابت شدید و اغلب سخت برنده شده است. مخالفان او اسلحه شکست های او در دولت خواهند شد. دوباره اون نفرین اما کاندیدای تداوم به نفع او نیز خواهد بود: وزیران و مشاورانی که دولت پیروز انتخابات استورجن را ساختند، اکنون احتمالاً پشت سر او حرکت می کنند و ممکن است از قبل ۱۰۰ روز اول او را برنامه ریزی کرده باشند.