آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تاریخ 7 سپتامبر 1936 به طور گسترده به عنوان روزی در نظر گرفته می شود که آخرین ببر تاسمانی باقی مانده جهان – همچنین به عنوان تیلاسین شناخته می شود – آخرین نفس خود را در باغ وحشی در هوبارت کشید.
اما چند کیسه‌دار گوشت‌خوار راه‌راه سگ‌مانند آخر چه مدت در بیابان تاسمانی دور از چشم بودند؟ چند سال؟ یکی دو دهه؟
بر اساس یک تجزیه و تحلیل جدید از 1237 مشاهدات و مشاهده ادعایی این حیوان از سال 1910، تیلاسین ممکن است تا اواخر دهه 1980 و احتمالاً حتی بیشتر از آن باقی بماند.
اگر آن تحلیل درست باشد، نشان می‌دهد که – اگر توانایی یا تمایل را داشت – تیلاسین به اندازه‌ای طولانی بود که می‌توانست قسمت‌های اولیه برنامه تلویزیونی Neighbors (1985) را تماشا کند، نه اینکه فقط در دنیای سیاه و سفید دانه‌دار دوران اولیه وجود داشت. قرن بیستم.
این تحقیق که در مجله معتبر Science of the Total Environment منتشر شد، همه مشاهدات را گرفت و به آنها نمره کیفیت داد، از سوابق قابل اعتماد با پشتوانه یک نمونه فیزیکی – زنده یا مرده – تا مشاهده بومیان با تجربه یا نگاه های گذرا از چشمان آموزش ندیده.
پروفسور بری بروک، از دانشگاه تاسمانی و نویسنده اصلی این مطالعه، به مدت پنج سال در تلاش برای تعیین زمان انقراض تیلاسین بوده است.
او گفت: “این یکی از نمادین ترین گونه های استرالیایی است که در حال انقراض است.”
او گفت تنها با نگاه کردن به سوابق تایید شده قتل، دستگیری یا مشاهده توسط شکارچیان گذشته متخصصان حیات وحش، تاریخ احتمالی انقراض بین دهه‌های 1940 و 1970 را نشان می‌دهد.
اما او گفت که به جای حذف مشاهدات بعدی، این مطالعه آنها را در مدل سازی آنها گنجانده است در حالی که احتمال واقعی بودن آنها را به شدت کاهش می دهد.
با استفاده از این رویکرد در مشاهدات و مشاهدات تا سال 2019، این امر تاریخ انقراض را به اواخر دهه 1980 تا اوایل دهه 2000 سوق داد.
بروک می‌گوید تا دهه 1960 مشاهدات معتبر معتبری وجود داشت. اما با گذشت سال‌ها، «فرسایش طبیعی» افرادی وجود داشت که آنقدر در اطراف بودند که هرگز یکی از آنها را دیده بودند.
بروک با اشاره به تجربه نگهبان پارک هانس ناردینگ که در سال 1982 به رؤسا گفت که چند دقیقه با آنها ایستاده است، گفت: “اما اگر شما در مورد افرادی صحبت می کنید که حیات وحش را می شناختند، پس هنوز هم گاهی اوقات مشاهدات معتبری در دهه 1980 وجود دارد.” چراغ مشعل او روی تیلاسین ثابت شده است.
بروک گفت که مرگ یک تیلاسین در سال 1936 در باغ وحش هوبارت آخرین مشاهده تایید شده با شواهد عکاسی است.
اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت در سال 1982 رسماً اعلام کرد که تیلاسین منقرض شده است، پس از چندین دهه تلاش برای یافتن آنها با شکست مواجه شد.
این مطالعه علاوه بر ارائه دیدگاه جدیدی در مورد زمان مرگ آخرین تیلاسین‌ها، مکان‌های مشاهدات را نیز تحلیل کرد.
بروک گفت بر اساس تحقیقات جدید، محتمل ترین مکان برای آخرین تیلاسین ها “جایی در وسط شمال غربی تاسمانی” در اطراف واراته بود.
او گفت که این کار همچنین روشی را برای کمک به حافظان محیط زیست ارائه کرده است تا به دنبال گونه های دیگری باشند که احتمال انقراض آنها وجود دارد.
پس از ارتقاء خبرنامه
“این الگوی انقباض و کاهش دامنه قبل از انقراض بسیار معمولی است، بنابراین درک بهتر آن می تواند در دانستن اینکه کجا باید نگاه کرد واقعا مفید است.”
در حالی که گروه کوچکی از علاقه مندان به این ایده که تیلاسین هنوز وجود دارد، چسبیده‌اند، بروک می‌گوید «کمتر از 1 درصد» احتمال وجود دارد که این حیوان همچنان در جایی زندگی کند.
او گفت: «در علم رصد بسیار سخت است که هر چیزی را کاملاً رد کنیم.
دکتر استفان اسلایتهولم، یکی از نویسندگان این تحقیق از پایگاه بین‌المللی نمونه‌های تیلاسین، گفت که تیلاسین «تخیل مردم را برای دهه‌ها مجذوب کرده و الهام‌بخش تلاش‌های بسیاری برای اثبات وجود مداوم آن بوده است».
“مطالعه ما نشان می دهد که هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد تاریخ و بوم شناسی آن وجود دارد.”
پروفسور اندرو پاسک، از دانشگاه ملبورن، بخشی از تیمی است که در تلاش برای یافتن راه‌هایی برای احیای تیلاسین با استفاده از DNA حیوان، با پشتیبانی از نمونه‌های ژنتیکی از خویشاوند آن، نومبات است.
پاسک – که در مطالعه جدید شرکت نداشت – گفت که این تحقیق “به احتمالات زیادی متکی است”.
او گفت از آنجایی که تیلاسین‌ها شبیه سگ هستند، فکر میکند بسیاری از افرادی که متقاعد شده‌اند یکی از آنها را دیده‌اند ممکن است به تازگی سگ‌های نیش مدرن را دیده‌اند.
او گفت: «معقول است که چند حیوان احتمالاً هنوز در جهان هستند [after the 1936 death]، اما من فکر می کنم خیلی بعید است که تیلاسین ها بیش از چند نسل زنده مانده باشند. و ما فکر می کنیم هر نسل حدوداً هشت سال است.
شبیه هیولای دریاچه نس یا پای بزرگ ما – موجودی تقریباً افسانه ای – شده است، اما من دوست دارم [that some people still think they see them] زیرا یاد آنها را زنده نگه می دارد و این حیوان شگفت انگیزی را که ما تا انقراض شکار کرده بودیم به مردم یادآوری می کند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
