خشم زیاد اما بدون جام – چگونه سلطنت اسپرز آنتونیو کونته منفجر شد | آنتونیو کونته

چه چیزی در تاتنهام اول شد؟ عصبانیت و بی حوصلگی در بین هواداران به خاطر کمبود جام که بر بازیکنان تأثیر می گذارد؟ یا ناتوانی بازیکنان در کنار آمدن با فشار و کسب جام ها که عصبانیت و بی صبری را برمی انگیزد؟

آنتونیو کونته مطمئن نیست. اما چیزی که آخرین سرمربی سابق اسپرز احساس کرد این بود که هر دو در باشگاه حضور داشتند و نادرست بودند و محیطی را شکل دادند که شبیه نتایج تلاش برای دویدن در شن های روان بود. یا به بیان دیگر، شغل غیرممکن برای یک مدیر. هر مدیری حتی یکی به اندازه او تزئین شده است.

تکرار، همانطور که کونته دوست دارد بگوید، این دیدگاه او بود، توجیه او برای اینکه چرا دوران حضورش در باشگاه به عنوان یک شکست شکست خورده خواهد بود. او در نوامبر 2021 برای کسب مدال نقره قرارداد امضا کرد، اسپرز تنها جام کارلینگ 2008 را در دوران ریاست 22 ساله دنیل لوی بالای سر برد و او نتوانست این کار را انجام دهد.

یک مقدار ناسالم از شهرت برای اثبات آینده توسط کونته، وارونگی خط قدیمی جدایی وجود داشت. من نیستم، تو هستی به غیر از خوانده راموس، هیچ کس در اسپرز تحت رهبری لوی جامی کسب نکرده است و قبل از کونته، مدیران ارشد زیادی وجود داشتند که در این معیار کوتاهی کردند.

تکرار می‌کنم، این موضوع به فرهنگ باشگاه برمی‌گردد، فرهنگی که در آن بازیکنان زیاده‌روی می‌کنند و بهانه می‌گیرند. مدیرانی که قوطی را حمل می کنند. کونته پس از تساوی 3-3 شنبه گذشته مقابل ساوتهمپتون گفت: “آنها می توانند سرمربی، بسیاری از مدیران را تغییر دهند، اما وضعیت نمی تواند تغییر کند – باور کنید.”

از برخی جهات، کونته قربانی شهرت “برنده سریال” خود شد – کمی شبیه یکی از پیشینیان خود، ژوزه مورینیو. او نیز شروع به دانستن آن کرد. کونته چند هفته پیش گفت: «اگر مربی خوبی بودم اما بدون پیروزی در دوران حرفه‌ای‌ام، فکر می‌کنم این وضعیت عالی بود. «گذشته من متفاوت است. شاید من را جریمه کند.»

با کونته، هیچ سایه ای از خاکستری وجود نداشت. ظروف نقره ای یا نیم تنه بود. و در مورد دیگر مدیران دوره لوی چنین نبوده است. هری ردنپ و مائوریسیو پوچتینو برنده نشدند، اما در معنای وسیع‌تر و رمانتیک‌تر، آن‌ها پیروز شدند و حامیان خود را به سفر بردند، با سبک خاصی بازی کردند و خاطره‌سازی کردند. به خصوص پوچتینو که به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید.

هواداران اسپرز نسبت به سایر باشگاه‌های بزرگ بی‌صبر نیستند. اگر بتوانند برنامه و پیشرفت ببینند، اگر بتوانند از مسابقات لذت ببرند، سوار می شوند. این در نهایت جایی است که کونته شکست خورد. جام ها برای تقریباً هر باشگاهی در انگلیس شانس زیادی دارند. حمایت اسپرز از آنها انتظاری ندارد. چیزی که آنها می خواهند – کاملاً مشروع – اتحاد، از خودگذشتگی و دورنمای هیجان است.

کونته همیشه برای اسپرز احساس ناراحتی می کرد. خواسته‌های او، شیوه‌های عملیاتی‌اش، بی‌شکیبایی خودش (هرگز به آنچه که از روی سکوها درک می‌کرد اهمیتی نمی‌دهد) در تضاد با نحوه عملکرد لوی است. باز هم شباهت هایی با مورینیو وجود داشت. امید این بود که نتایج خوب بر همه چیز غلبه کند. وقتی آنها در این فصل کنار رفتند، کونته به نظر گیر افتاده بود و زمانی که او به شدت هجوم آورد، بیش از آنکه اعتقادی داشته باشد که سخنانش می توانست الهام بخش باشد، عصبانی بود.

او این تصور را ایجاد کرد که دو نوع عشق را درک می کند. سخت تر و سخت تر. او از همان ابتدا انجیل قربانی و رنج را موعظه کرد. نیاز به غوطه وری 24 ساعته در ماموریت. او بیش از موعظه آن را انجام داد. او سعی کرد آن را به تمام معابد بسوزاند. شدت آن به اندازه توجه او به جزئیات در زمین تمرین، پشیمان کننده بود. “اونجا نه. آنجا. بیایید دوباره این کار را انجام دهیم.» کونته می داند که برای بردن چه چیزی لازم است. این اساس ذهنیت مورد نیاز بود. همه باید به او اعتماد می کردند، از او پیروی می کردند.

در ابتدا می شد یک غیرت شبه مذهبی را در بین بازیکنان تشخیص داد. در مصاحبه ها، برخی از آنها به عبارات وزوز کنته اشاره می کنند. اسپرز نمی دانست چگونه برنده شود، که به او برتری فوق العاده ای داد. این ترس وجود داشت که اگر در پنجره ژانویه 2022 به چیزی که می‌خواست نرسد، می‌تواند بیرون برود. و او به طور فعال پس از شکست در برنلی در ماه بعد از آن استفاده کرد، زمانی که فکر می کرد آیا او مرد مناسبی برای بهبود وضعیت در باشگاه است یا خیر.

این یک حرکت حساب شده برای به دست آوردن امتیاز بیشتر از بازیکنان بود. با کونته، همیشه همینطور است. او به شدت به پیام هایش در کنفرانس های مطبوعاتی فکر می کند. و کار کرد، تیم در 10 بازی از 14 بازی آخر خود در لیگ برتر پیروز شد و چهارم شد – یک دستاورد خوب.

واضح بود که کوبیدن پیشانی کونته تأثیر کمتری داشت، وقتی که او همان نکات را بارها و بارها بیان می کرد، خستگی در او ایجاد می شد. یک آستانه وجود دارد. کونته گلایه های زیادی داشت، اهدافش از اشتباهات گذشته باشگاه در بازار نقل و انتقالات (قسمت برایان گیل را به خاطر دارید؟) تا اینکه چرا باید تنها سخنگوی سازمان باشد.

این نگرانی وجود داشت که دیجد اسپنس تابستان گذشته یک باشگاه را امضا کرده بود. همینطور Arnaut Danjuma در ژانویه. کونته می‌خواهد مقاله‌های تمام شده اضافه شود، بازیکنان باتجربه تأثیر فوری بگذارند و این نیز بی‌تفاوتی او را نسبت به آکادمی توضیح می‌دهد، جایی که روحیه در زمین وجود داشت.

کونته آمد تا خسته به نظر برسد. او با از دست دادن سه دوست خوب – مربی تناسب اندام اسپرز، جیان پیرو ونترونه، سپس سینیسا میهایلوویچ و جیانلوکا ویالی – که باعث شد تعادل بین کار و زندگی خود، به خصوص فاصله تا همسر و دخترش در ایتالیا را زیر سوال ببرد، ویران شد. سپس با برداشتن اورژانس کیسه صفرا در اوایل فوریه تخلیه می‌شد.

واضح بود که او نمی‌خواست ادامه دهد. که او روزهای پایان فصل و قراردادش را مشخص می‌کرد، که به خودی خود عجیب بود – مدیران قرار نیست قراردادهایشان را پایین بیاورند. و بنابراین تضادها شدیدتر شد.

کونته بارها از نیاز به زمان و صبر صحبت کرد. چگونه این تیم برای پیروزی آماده نبود. پس چرا او فقط یک قرارداد 20 ماهه امضا کرد اگر برنده شدن یک هدف بود؟ میل کونته به توربوشارژ کردن راه خود به سوی شکوه و جلال همیشه شبیه به آرزو بود. برای زندگی در چرخه معمولی خود – ورود، سرمایه گذاری عظیم، ظروف نقره. آیا لوی تا به حال قصد داشت آن نوع قراردادهای پول کلان را که میل دارد مجوز دهد؟ او تا حد معقولی از او حمایت کرد.

ایتالیایی با ضعف همیشگی خود – تندی، به هم ریختگی روابط – و در پایان، این نکات منفی بود که مهم‌تر بود. فوتبال سفت و سخت و قابل پیش بینی؛ عدم وجود پانچ جلوی پا چقدر بازیکنان کمی پیشرفت کردند.

وقتی کونته به اسپرز رفت، در باشگاه سابقش، چلسی، جایی که او قبل از رفتن زیر ابری برنده شده بود، لبخند می زدند، حکم اخراج ناعادلانه انجام شد. همچنین یک پیش‌بینی مطمئن وجود داشت: دوباره پایان خوبی نخواهد داشت. زمانی که کونته در ساوتهمپتون از بازیکنانش عصبانی بود و اذعان داشت که ذهنیت آنها همچنان یک مشکل باقی مانده است، یک هفته یا بیشتر پس از انتقاد از حمایت اسپرز، شکست کاملاً کامل شد.