با رزی ها آشنا شوید: رقص زنان فرانسوی علیه اصلاحات حقوق بازنشستگی

یولی یاماموتو، یکی از بنیانگذاران رزی ها، یک گروه معترض متجاوز علیه اصلاحات بحث برانگیز بازنشستگی دولت فرانسه، گفت: «سلاح مقاومت ما آواز خواندن و رقصیدن است.

تا زمانی که قانون لغو نشود متوقف نخواهیم شد.

گروه فمینیستی او به ناآرامی‌های گسترده علیه برنامه‌های بسیار نامطلوب برای افزایش سن بازنشستگی از ۶۲ به ۶۴ سال پیوسته است که توسط امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه با استفاده از اختیارات قانونی خاص انجام شده است.

یاماموتو توضیح داد: «ما به این واقعیت اعتراض می کنیم که زنان و جمعیت طبقه کارگر فرانسه بیشترین تأثیر را از اصلاحات بازنشستگی خواهند دید».

چرا لباس ها؟

لباس‌های رزی‌ها با لباس‌های آبی، دستکش‌های لاستیکی زرد و روسری‌های خال‌خالی قرمز، از Rosie the Riveter، نماد ایالات متحده برای همه زنانی که در طول جنگ جهانی دوم در کارخانه‌ها پیوند می‌زدند، الهام گرفته شده‌اند.

و این یونیفرم با دقت انتخاب شده است.

کت و شلوارهای دیگ بخاری آنها نمایانگر زنان شاغل امروزی است، در حالی که روسری های قرمز نشانه ای از ظاهر دخترانه اصلی Rosie the Riveter است.

دستکش های زرد بر بار اضافی مراقبت از کودکان و کارهای خانه تأکید می کنند که زنان باید پس از یک روز کاری طولانی با آن دست و پنجه نرم کنند.

این گروه اولین بار در سال 2019 و پس از ادعای ادوارد فیلیپ، نخست وزیر سابق فرانسه مبنی بر اینکه زنان از طرح های پیشنهادی اصلاح حقوق بازنشستگی “بیشترین سود” خواهند برد، ایجاد شد.

یاماموتو گفت: “ما تصمیم گرفتیم یونیفرم خود را عوض کنیم و صورت خود را با جمجمه رنگ کنیم. این نشان دهنده سرنوشت فاجعه باری است که این اصلاح حقوق بازنشستگی برای ما در نظر گرفته است.”

سیستم بازنشستگی فرانسه در حال حاضر به زنان آسیب رسانده است زیرا آنها دیرتر از مردان بازنشسته می شوند و حقوق بازنشستگی کمتری دارند. اما اقتصاددانان بر این باورند که اصلاحات جدید بازنشستگی این ضرر موجود را افزایش خواهد داد.

دولت فرانسه مدعی است که تغییرات لازم است تا سیستم از نظر اقتصادی قابل دوام باشد و بازنشستگان بار مالی فزاینده ای را بر دوش دولت تحمیل کنند.

در سال 2019، اعتراضات توسط رزی ها مختص زنان بود.

یاماموتو گفت: «اما امسال ما به روی همه جنسیت‌ها و جنسیت‌ها باز هستیم، به‌ویژه با توجه به اینکه این اصلاح حقوق بازنشستگی به شدت بر کارگران کارخانه‌ها و مانند آن‌ها تأثیر می‌گذارد – که عمدتاً مرد هستند».

فلشموب های آواز و رقص

رزی‌ها به طور جمعی مجموعه‌ای از آهنگ‌ها را نوشته‌اند که اشعار سیاسی را با آهنگ‌های موفقیت‌های باشگاهی ترکیب می‌کنند.

ترانه‌های علامت تجاری آن‌ها عبارتند از: «زنان در آتش»، که با ملودی آزاد شده از هوس خوانده می‌شود، و «Nous on veut vivre» با صدای گلوریا گینور I Will Survive.

رزی‌های آینده می‌توانند حرکات رقص خود را قبل از پیوستن به فلش‌موب‌های اعتراضی با تماشای آموزش‌های رقص آپلود شده در وب‌سایت Attac تمرین کنند تا برای اعتراض آماده باشند.

زنان پیر و جوان به این جنبش پیوسته اند که اکنون سراسر کشور را در بر گرفته است.

«گروهی از مادران در ناربون [in the South of France] یاماموتو گفت: شعبه محلی خود را راه اندازی کردند و سپس دختران نوجوان آنها تصمیم گرفتند که می خواهند گروه خود را ایجاد کنند.

با الهام از Rosie the Riveter

یاماموتو توضیح داد: «رزی پرچین قبلاً تصویری از تبلیغات ایالات متحده بود، اما او اکنون نماینده زنان قوی است و تا حدودی به نمادی از فمینیست تبدیل شده است».

این شخصیت داستانی با پوستر “ما می توانیم انجام دهیم” هاوارد میلر در زمان جنگ به شهرت بین المللی دست یافت.

او نماینده کارگران زن کارخانه‌ای است که پس از سربازی اجباری در طول جنگ جهانی دوم، مشاغل همتایان مرد خود را به عهده گرفتند.

زحمات آنها برای جنگ بسیار ارزشمند بود و کشور را سرپا نگه داشت.

رزی ها یک گروه فمینیستی هستند که توسط Attac France حمایت می شوند – سازمانی که برای عدالت اجتماعی در فرانسه مبارزه می کند.