باور کردن جدول زمانی پوتین برای ذخیره سلاح های هسته ای تاکتیکی در بلاروس سخت است | سلاح های هسته ای

مانند بسیاری از آنچه ولادیمیر پوتین در مورد سلاح های هسته ای می گوید، پیشنهاد او مبنی بر اینکه روسیه شروع به ذخیره بمب های خود در بلاروس خواهد کرد ممکن است کمتر از آنچه به نظر می رسد باشد.

در فوریه سال گذشته پوتین گفت که زرادخانه هسته‌ای روسیه را در حالت آماده‌باش قرار می‌دهد، اما هیچ تغییر محسوسی در وضعیت هسته‌ای این کشور یا حرکت غیرعادی تسلیحات آن مشاهده نشد.

پوتین و الکساندر لوکاشنکو، رهبر بلاروس، مدتی است که به نوعی ترتیبات پایگاه هسته ای اشاره کرده اند. بیش از یک سال پیش، رهبر بلاروس یک همه پرسی برای تغییر قانون اساسی برگزار کرد تا این امکان را فراهم کند.

چیزی که پوتین این بار تهدید می کند این است که چند قدم دیگر در این مسیر بردارد و آموزش خدمه هواپیمای بلاروس را در اوایل آوریل برای خلبانی هواپیماهای حامل بمب هسته ای آغاز کند و تا اول جولای تأسیسات ذخیره سازی سلاح های هسته ای تاکتیکی را به پایان برساند.

کارشناسان هسته‌ای نسبت به چنین جدول‌های زمانی بلندپروازانه‌ای بدبین هستند و خاطرنشان می‌کنند که روسیه حداقل هفت سال است که روی تأسیسات ذخیره سلاح هسته‌ای در کالینینگراد کار می‌کند و هنوز مشخص نیست که آیا بمب‌ها واقعاً به آنجا رسیده‌اند یا خیر.

تاکنون هیچ تصویر ماهواره‌ای منتشر نشده است که نشان دهد چیزی مشابه در بلاروس ساخته شده است.

هانس کریستنسن، مدیر پروژه اطلاعات هسته ای در فدراسیون دانشمندان آمریکایی، گفت: “من به برخی از پایگاه های احتمالی به اطراف نگاه کردم و چیزی که نشان دهنده ساخت یک سایت ذخیره سازی هسته ای باشد، ندیدم.” اما شما نمی توانید آن را رد کنید. شما می توانید شرط ببندید که افراد زیادی در حال حاضر در حال بررسی کشور هستند.

پوتین گفته بود که اعلامیه هسته ای در اوایل هفته در راه است و گفته بود که روسیه به تصمیم بریتانیا برای ارسال گلوله های زره ​​پوش ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده به اوکراین پاسخ خواهد داد.

چنین پوسته ها به اندازه ای سمی هستند که نیاز به جابجایی خاص دارند و تهدیدی برای محیط زیست هستند، اما به هیچ وجه سلاح هسته ای نیستند. پوتین در اظهارات روز شنبه خود به این موضوع اکتفا نکرد و چنین ارتباطی را به لوکاشنکو نسبت داد.

درعوض، او بر شکایت طولانی مدت مسکو در مورد ترتیبات اشتراک هسته ای ایالات متحده با پنج تن از متحدانش متمرکز شد: آلمان، هلند، بلژیک، ایتالیا و ترکیه. بر اساس این ترتیب، ایالات متحده بمب های گرانشی B61 (در مجموع حدود 100 بمب) را در آن کشورها ذخیره می کند و خدمه هواپیماهای آنها برای پرواز با هواپیماهای حامل آنها در صورت جنگ هسته ای آموزش می بینند.

روسیه استدلال می‌کند که این نقض معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) در سال 1968 است و همین هفته گذشته، در بیانیه مشترک پوتین با شی جین‌پینگ آمده است: «همه کشورهای دارای سلاح هسته‌ای باید از استقرار سلاح‌های هسته‌ای در خارج خودداری کنند و سلاح‌های هسته‌ای مستقر در خارج را خارج کنند. ”

اعلام پوتین در مورد بلاروس نشان می دهد که او از روز سه شنبه نظر خود را در مورد این اصل تغییر داده است. با این حال، او می تواند انتظار داشته باشد که واکنش های جهانی به دلیل بی صبری مشترک در طول سالیان متمادی نسبت به ترتیبات مشترک ایالات متحده و ناتو، خاموش شود.

این ترتیبات از نظر فنی ناقض NPT نیستند زیرا قبل از این معاهده بودند. اتحاد جماهیر شوروی آنها را پذیرفت و در آن زمان مسکو می توانست تسلیحات هسته ای خود را در بلاروس یا هر جمهوری دیگرش مستقر کند. اما وقتی بلاروس، اوکراین و جمهوری ها مستقل شدند، این حق را از دست داد.

توافق مشترک ایالات متحده با متحدانش، و توافق پیشنهادی روسیه با بلاروس، همچنین محدودیت های NPT را با عدم انتقال رسمی تسلیحات ذخیره شده به دولت میزبان تا زمان آغاز جنگ، دور می زند. با این حال، برای کشورهای غیر سلاح و طرفداران کنترل تسلیحات، این یک طفره رفتن بدبینانه و برخلاف روح NPT است.

دولت اوباما خروج B61 از اروپا را به عنوان حرکتی به سمت خلع سلاح در نظر گرفت، اما برخی از متحدان اروپایی در برابر هر حرکتی که ممکن است نشان دهد چتر هسته‌ای در حال نازک‌تر شدن است، مقاومت کردند و سپس روابط با مسکو دوباره بدتر شد. به جای حذف، بمب ها مدرنیزه شدند و نسخه جدید B61-12 در حال انتقال به اروپا است.

سوزی اسنایدر، هماهنگ‌کننده برنامه کمپین بین‌المللی برای از بین بردن سلاح‌های هسته‌ای، گفت: «بمب‌های جدید یک موج کاملاً جدید از سلاح‌هایی هستند که وارد می‌شوند و این موضوع برای مردم اروپا بسیار نگران‌کننده است.

پوتین این موضوع را اعلام می‌کند و تهدید می‌کند که این کار را انجام می‌دهد، مشکلی را که مدت‌هاست وجود داشته و بقیه جهان نیز در تلاش برای جلب توجه و رفع آن بوده است، در کانون توجه قرار داده است.»

کریستنسن استدلال کرد، با این حال، پوتین تا حد زیادی خود را در ادامه حضور B61 در اروپا، از طریق تصرف کریمه و شرق اوکراین در سال 2014، مقصر دانست.

وی گفت: در ذهن من تردیدی وجود ندارد که اگر پوتین کاری را که در سال 2014 در آنجا انجام می دهد آغاز نمی کرد، به احتمال بسیار زیاد تسلیحات هسته ای تا کنون خارج شده بود.