اگر کسب و کار کوچک شما با بانک سیلیکون ولی کار می کرد، خود را خوش شانس بدانید علائم ژنی

اگر کسب و کار شما با بانک سیلیکون ولی انجام می شود، خود را بسیار بسیار خوش شانس حساب کنید.

بله، بانک شما نتوانست از پول شما محافظت کند. مدیران آن تصمیمات نابخردانه ای برای سرمایه گذاری گرفتند، نظارت ضعیفی داشت و مقررات ضعیفی داشت. اما هنوز پولت را پس گرفتی

درست است، لحظات ترسناکی وجود داشت. حساب های مشتریان مسدود شده بود. بازرگانان در Etsy و Shopify گرفتار کوتاهی شدند. چک های حقوق و دستمزد دیگران متوقف شد. تقریباً یک فاجعه بود. تقریبا.

اما پس از آن دولت فدرال وارد عمل شد و “در تلاش برای تقویت اعتماد به سیستم بانکی”، وزارت خزانه داری، فدرال رزرو و شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) اعلام کردند که همه – همه! – از مشتریان بانک پولشان محافظت شده و در دسترس خواهد بود.

جو بایدن مدت کوتاهی پس از فروپاشی در بیانیه‌ای گفت: «تجارت‌های کوچک در سراسر کشور که حساب‌های سپرده در این بانک‌ها داشتند، می‌توانند راحت‌تر نفس بکشند، زیرا می‌دانند می‌توانند به کارگران خود پرداخت کنند و صورت حساب‌هایشان را بپردازند». و کارمندان سخت کوش آنها نیز می توانند راحت تر نفس بکشند.”

اوه! مشتریان تجاری کوچک در بانک سیلیکون ولی از یک گلوله در آنجا طفره رفتند. و برای آنها خوش شانس است که تصمیمات بد آنها با تصمیمات بدی که توسط مدیریت بانک گرفته شده است، ترکیب نشده است.

بله درست است. تصمیمات بد آنها قرار دادن تمام تخم مرغ های خود در یک سبد هرگز ایده خوبی نیست – به همین دلیل کلیشه ای در مورد آن وجود دارد. هر مشتری که من می شناسم با پوشش بیمه 250000 دلاری FDIC که از پول نقد آنها در یک موسسه مالی محافظت می کند، آشنا هستند. و در حالی که اکثر مشاغل کوچک موجودی کمتر از این مقدار را در حساب خود دارند، تعداد زیادی از مشتریان و شرکت های من وجوهی بیش از این سقف بیمه را در بانک های مربوطه خود نگهداری می کنند. تخمین زده می‌شود که 90 درصد از سپرده‌های بانک سیلیکون ولی – که بسیاری از آنها توسط کسب‌وکارهای کوچک نگهداری می‌شوند – بدون بیمه بوده‌اند، که با در نظر گرفتن ریسک‌ها، رقمی شگفت‌آور است.

این تصمیم گیری تنبل، از خود راضی و بد است. پول یک کسب و کار کوچک نه تنها پولی است که به سرمایه گذاران و شرکا بدهکار است، بلکه برای پرداخت به کارمندان و تامین کنندگان، که کارمندان نیز دارند، استفاده می شود. صاحبان آن مشاغل – مانند هر تجارت دیگری – وظیفه امانتداری دارند تا اطمینان حاصل کنند که مباشرت آنها بر پول نقد شرکت محتاطانه است.

کاری که آنها باید انجام می دادند این بود که ریسک خود را بهتر مدیریت کنند. آنها باید پول نقد اضافی و غیر مایع خود را از آن یک مؤسسه خارج می کردند و آن را بین سایرین پخش می کردند. آنها باید این وجوه را در اوراق بهادار دولتی، گواهی سپرده نزد بانک های دیگر و صندوق های سرمایه گذاری در شرکت های مختلف سرمایه گذاری می داشتند. حسابداران آنها باید محاسبه می کردند که چه مقدار بودجه مورد نیاز است و چه مقدار می تواند در جاهای دیگر بسته شود.

بسیاری از مشتریان بانک سیلیکون ولی در صنعت فناوری هستند، و من دریافتم که این صنعت به لطف افزایش هزینه سرمایه و کاهش اعتبار، آشفتگی قابل توجهی را تجربه کرده است. من در ماه دسامبر در مورد این هشدار دادم و اکثر مشتریان من در آن صنعت خطرات را زودتر از آن دیدند. با نگاهی به گذشته می توانیم ببینیم که چگونه بانک سیلیکون ولی سقوط کرد. اما این اجازه نمی دهد این سپرده گذاران از قلاب خارج شوند. اگر سال 2008 چیزی به ما آموخت، این بود که بانک ها شکست می خورند. نگهداری وجوه بیش از 250000 دلار در هر بانکی یک قمار بزرگ و غیرمسئولانه است.

مداخله دولت فدرال یک اقدام بحث برانگیز است که بسیاری از سؤالات را بی پاسخ می گذارد. اگر بانک های بیشتری شکست بخورند، آیا دوباره این کار را انجام خواهند داد؟ چگونه می توانند این کار را برای یک بانک انجام دهند و برای دیگران نه؟ آیا این هزینه ها در نهایت به عهده مالیات دهندگان خواهد بود؟ آیا اکنون که به نظر می رسد دولت فدرال آن را بی معنی کرده است، باید آن بیمه 250000 دلاری FDIC را نادیده بگیریم؟

استیون کلی، محقق ارشد برنامه ییل در زمینه ثبات مالی، به نیویورک تایمز گفت: «فدرال رزرو اساساً بیمه ریسک نرخ بهره را برای کل سیستم بانکی نوشته است. “آستانه انتظار از جایی که مراحل اضطراری شروع می شود را کاهش می دهد.”

صادقانه بگویم هیچ کس نمی داند که در آینده چه اتفاقی می افتد. چیزی که من می دانم این است که میلیون ها کسب و کار کوچک در این کشور پول نقد خود را در بیش از 4000 بانک دارند. و من شرط می بندم که بسیاری از این شرکت ها بیش از 250000 دلار در بانک دارند. بنابراین اگر شما یکی از صاحبان این شرکت‌ها هستید، ممکن است دفعه بعد که این اتفاق می‌افتد به اندازه مشتریان بانک سیلیکون ولی خوش‌شانس نباشید (و دفعات بعدی، دفعات بعدی زیاد خواهد بود).

یکی از مشتریان بانک سیلیکون ولی و صاحب یک کارخانه شراب سازی در اورگان گفت: “من مباشر پول دیگران هستم که به من با سرمایه خود اعتماد کرده اند و برای زنده ماندن هر کاری لازم است انجام خواهم داد.” به نظر می رسد که او درس خود را آموخته است و قول داده است که در آینده “احتیاط بیشتری” داشته باشد. امیدواریم دیگران هم همین کار را بکنند.