ایالات متحده شرایط در بازداشتگاه های رواندا را سخت تا تهدید کننده زندگی می خواند | مهاجرت و پناهندگی

نزدیک‌ترین متحد بریتانیا، ایالات متحده، از وضعیت وخیم حقوق بشر رواندا انتقاد کرده و شرایط در بازداشتگاه‌های این کشور را سخت تا تهدیدکننده زندگی توصیف کرده است.

وزیر کشور بریتانیا، سوئلا براورمن، هفته گذشته گروهی از روزنامه نگاران را به سفری برد تا جزئیات طرح 120 میلیون پوندی خود را برای فرستادن همه مهاجرانی که از راه های غیرقانونی به انگلیس می رسند به رواندا، خواه درخواست پناهندگی کنند یا نه، فاش کند. قانونی بودن این طرح قرار است به زودی در دادگاه استیناف بریتانیا مورد آزمایش قرار گیرد.

اما ایالات متحده در ارزیابی سالانه حقوق بشر خود که روز دوشنبه منتشر شد، اعلام کرد رواندا دارای سیستمی است که شامل شرایط سخت و تهدید کننده زندگی زندان، بازداشت خودسرانه، محدودیت های جدی در آزادی بیان از جمله زندانی کردن روزنامه نگاران و عدم وجود سیستم موثر چانه زنی جمعی است.

براورمن منتقدان داخلی رواندا را به عنوان بخشی از یک “لکه چپ” رد کرده است، اما ممکن است رد یافته های مستند نزدیک ترین متحد بریتانیا سخت تر باشد.

وزارت کشور از طرح خود دفاع کرده و گفته است که پناهندگان بریتانیایی در یک ملک جدید با 528 خانه در گاهانگا در حومه کیگالی اسکان داده خواهند شد.

گزارش وزارت امور خارجه آمریکا هیچ قضاوتی در مورد برنامه‌های دولت بریتانیا ندارد، اما تأثیر انباشته این گزارش نشان می‌دهد که بسیاری از پناهندگان به کشوری اخراج خواهند شد که در آن حقوق بشر کمی بهتر از کشورهایی است که در ابتدا از آنجا فرار کرده‌اند.

شرایط در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های غیررسمی از سخت و تهدیدکننده زندگی تا نزدیک شدن به استانداردهای بین‌المللی متغیر بود. تا ماه ژوئیه، سازمان های جامعه مدنی محلی گزارش دادند که کشور 84,710 زندانی را در مراکزی با ظرفیت مجموع 61,320 نفر نگهداری می کند.

به طور مشابه، «شرایط عموماً سخت و تهدیدکننده زندگی در بازداشتگاه‌های غیررسمی یا مرتبط با سرویس‌های اطلاعاتی بود، جایی که افراد از دسترسی محدود به غذا، آب و مراقبت‌های بهداشتی رنج می‌بردند».

شرایط همچنین در «مراکز حمل و نقل منطقه ای تحت اداره خدمات توانبخشی ملی که کودکان خیابانی، دستفروشان خیابانی، مشکوک به مصرف مواد مخدر، افراد درگیر در رابطه جنسی تجاری، افراد بی خانمان و مجرمان کوچک مظنون را در خود جای داده اند، به عنوان تهدید کننده زندگی توصیف شده است. ازدحام بیش از حد در پاسگاه های پلیس و مراکز ترانزیت ولسوالی ها رایج بود.

مدافعان حقوق بشر گزارش دادند که مقامات محلی مجری قانون به طور مرتب خیابان‌ها را از افراد بی‌خانمان و دیگر نیازمندان پاکسازی می‌کردند و قبل از رویدادها یا کنفرانس‌های بزرگ بین‌المللی در کشور، آنها را در معرض رفتارهای توهین‌آمیز و شرایط غیربهداشتی در مراکز ترانزیتی قرار می‌دادند.»

در این گزارش آمده است: «پلیس چند نفر را در حین بازداشت یا در تلاش برای مقاومت در برابر دستگیری یا فرار از بازداشت پلیس کشته است. ناظران مواردی از قتل افراد مظنون به سرقت توسط نیروهای پلیس و نظامی را گزارش کردند. گزارش شده است که در ماه سپتامبر پلیس مردی را در بخش گاتومبا به دلیل مقاومت در برابر دستگیری کشته است. هیچ گزارش عمومی از تحقیقات درباره این قتل ها وجود نداشت.»

دولت «به استفاده از دستگیری های خودسرانه (یا تهدید به دستگیری خودسرانه) به عنوان ابزاری برای دلسرد کردن منتقدان دولت، صداهای مستقل و اعضای مخالف سیاسی ادامه داد. ناظران گزارش دادند که نیروهای امنیتی دولتی گاهی اوقات افراد را بدون ارتباط نگه می داشتند و آنها را مورد بازجویی و تهدید قرار می دادند تا از آزادی بیان و تشکل آنها جلوگیری کنند.

ناظران و مدافعان حقوق بشر همچنان گزارش دادند که پلیس از شکنجه و سایر اشکال رفتار ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز برای ارعاب یا کسب اطلاعات از افراد در مراکز بازداشت غیر رسمی استفاده کرده است.

احزاب سیاسی اپوزیسیون ثبت نشده گزارش دادند که مقامات مقامات و حامیان آنها را از جمله برای مدت طولانی بازداشت کرده اند.

وزارت امور خارجه نتیجه گیری می کند: «این کشور به طور قابل اعتمادی ادعا می شود که افراد را به قتل رسانده یا ربوده است، یا از خشونت یا تهدید به خشونت علیه افراد در کشورهای دیگر برای اهداف انتقام جویی با انگیزه سیاسی استفاده کرده است.»

این روزنامه می‌افزاید: «روزنامه‌نگاران گزارش دادند که مقامات دولتی روزنامه‌نگارانی را که در مورد موضوعات حساس انتقاد می‌کردند، بازجویی، تهدید و گاهی دستگیر کردند. ناکامی دولت در تحقیق یا پیگرد حملات علیه مدافعان حقوق بشر و روزنامه نگاران منجر به محدودیت های واقعی آزادی بیان شد.

دولت عموماً انتقاد از ریاست جمهوری و سیاست دولت در زمینه امنیت، حقوق بشر و سایر مواردی را که حساس می‌داند تحمل نکرد.»