جود بلینگهام پتانسیل انگلیس را قبل از ظهور نقص های قدیمی نشان می دهد | انگلستان

انگلیس می تواند در یورو 2024 مسیری به سوی افتخار را ببیند. اگر این یک پیروزی معمولی به نظر می رسد، در نظر داشته باشید که تیم گرت ساوتگیت در 45 دقیقه اول پنج شنبه شب در ناپل چقدر بالغ به نظر می رسید. جسارتی نسبت به انگلیس وجود داشت، تعادل آسان در خط هافبک، اختراع و برش در حمله، و ایتالیا می توانست هیچ شکایتی نداشته باشد، اگر بازی به عنوان یک مسابقه در نیمه تمام می شد.

مدافع عنوان قهرمانی اروپا – تیمی که در آخرین یورو قلب انگلیس را شکست – خوش شانس بود که 3-0 شکست نخورد. جک گریلیش یک گل باز را از دست داد، او لحظاتی پس از اینکه هری کین رکورددار گلزنی کشورش شد، یک گل باز را از دست داد و دائماً احساس می‌کرد که انگلیس برای ایتالیایی‌ها خیلی سریع، فیزیکی و با استعداد است، به‌خصوص با نگاه جورجینیو و مارکو وراتی. برای رقابت با جود بلینگهام و دکلن رایس در خط میانی خیلی پیرتر از آن است.

همان لحظاتی بود که تصمیم ساوتگیت برای کنار نکشیدن پس از شکست مقابل فرانسه در جام جهانی منطقی بود. فرانسه محتاط است. آنها معتقدند که انگلیس در سال آینده بزرگترین تهدید آنها در آلمان خواهد بود. فرانسوی ها پس از دیدن وینگر تئو هرناندز در قطر همه چیز را در مورد بوکایو ساکا می دانند. آنها بلینگهام و رایس را دیده اند که پا به پای خط هافبک خود می روند. آنها فکر می کنند که انگلیس، که اگر بازیکنانی مانند فیل فودن و ریس جیمز بتوانند در سطح بین المللی پیشرفت کنند، حتی بهتر خواهد شد، زیر نظر ساوتگیت در مسیر درستی قرار دارد.

پتانسیل در نیمه اول در ناپل آشکار بود. کین فوق‌العاده بود، دفاع ایتالیایی‌ها را با حرکت خود اشتباه می‌گرفت و با قدرت خود آنها را قلدر می‌کرد. کاپیتان مظهر اقتدار انگلیس بود. در فینال یورو ساوتگیت به احتیاط بازگشته بود و یک هافبک را با بازی با سه دفاع از خود قربانی کرد و رایس و کالوین فیلیپس را در وسط قرار داد. تاکید بیش از حد بر مهار بود. انگلیس پس از پیش افتادن در ومبلی نتوانست ادامه دهد. جورجینیو، وراتی و نیکولو بارلا به آرامی اما مطمئناً کنترل میانه میدان را در اختیار گرفتند و با کمک چند تعویض هوشمندانه روبرتو مانچینی، ایتالیا راهی برای بازگشت به بازی پیدا کرد.

اما برای سه تیم هافبک ایتالیا در ناپل سخت تر بود. ساوتگیت ابزار متفاوتی در قطر پیدا کرد و 4-3-3 را پذیرفت و از ظهور بلینگهام نهایت استفاده را کرد. این جوان 19 ساله حال و هوا را تغییر داده است. ساوتگیت هنوز هم می تواند به دو محور رایس و فیلیپس تکیه کند، اما او می تواند این کار را انجام دهد، زیرا بلینگهام را دارد، بازیکنی که در نیمه اول فوق العاده مقابل ایتالیا نقش کلیدی داشت، لمس و پویایی او بارها به انگلیس اجازه می دهد دفاع را به حمله تبدیل کند.

پس این آینده بود. اما پس از آن یادآوری از گذشته آمد. در نیمه می‌توان تصور کرد که مانچینی وارد رختکن خانه می‌شود و به سادگی می‌گوید: “بچه‌ها، اینجا انگلیس است.” در نیمه دوم یک تغییر فوری رخ داد. ایتالیا به جام جهانی نرسید. آنها جورجیو کیلینی را به خاطر بازنشستگی بین المللی از دست داده اند. لئوناردو بونوچی، چیرو ایموبیله و فدریکو کیزا غایب بودند. مدافعان میانی آنها، رافائل تولوی و فرانچسکو آسربی، چیز خاصی نیستند. مهاجم جدید آنها، متئو رتگی، از آرژانتین دور شده است.

اما هنوز انگلیس تقریباً از روی عادت عقب نشینی کرد. حس غریزی داشت. بازداری به دست گرفت. این اتفاق در بسیاری از مواقع مقابل تیم های برتر، تحت هدایت ساوت گیت و اسلافش رخ داده است و ایتالیا منتظر آن بود.

مانچینی مثبت بود. او باعث شد که تیمش بالاتر بازی کند و به وراتی و جورجینیو فضای بیشتری بدهد و انگلیس هزینه حذف را پرداخت. ساوت گیت گفت: “اگر نیمه دوم را مانند ما شروع کنید، دچار مشکل خواهید شد.” ما یک گل واقعا ضعیف دریافت کردیم. چندین اشتباه در پیشبرد آن وجود داشت.»

زمانی که رتگی اولین گل خود را به ثمر رساند تعجب آور نبود. انگلیس در مالکیت توپ اشتباه می کرد و با انفعال خود فشار می آورد. با از دست رفتن کنترل، هری مگوایر خیلی تلاش کرد تا آن را پس بگیرد. در دقیقه 56، مدافع میانی پس از از دست دادن توپ، از خط دفاعی فرار کرد. اما ایتالیا فقط با او بازی کرد و انگلیس لورنزو پلگرینی رتگی را برای شکست دادن جردن پیکفورد فرستاد.

ایرادات آشنا وجود داشت. نگرانی‌ها در مورد جنبش دست و پا گیر مگوایر دوباره ظاهر شد، اما ساوت‌گیت گزینه‌های جایگزینی ندارد. مخزن استعداد آنقدر که می‌توانست عمیق نیست. تیم‌های خوبی که مگوایر را هدف قرار می‌دهند می‌توانند شکست انگلیس باشند، اما چه کسی دیگر آنجاست؟

ساوت گیت باید مصالحه کند. ایده آل نیست که او مجبور شود به فیلیپس تکیه کند، کسی که در این فصل یک بازی لیگ را برای منچسترسیتی شروع نکرده است. او بازیکن خوبی است اما تیزبینی کوتاهی دارد و در مقابل ایتالیا زنگ زده به نظر می رسید. او دو بار در اوایل در مناطق خطرناک توپ را از دست داد و در نیمه دوم ضعیف بود.

انگلیس به خونسردی بیشتری نیاز داشت. در یک مرحله، گریلیش سعی کرد لوک شاو را پیدا کند، اما توپ را پشت سر به کرنر زد. انگلیس بی خیال بود. اگر کین یا ساکا در هنگام مصدومیت مگوایر توپ را از بازی خارج می کردند، از کارت قرمز شاو که به دلیل دو کارت زرد در فاصله 54 ثانیه به دست آمد، اجتناب می شد.

ساوتگیت گفت: «ما فرصتی داشتیم که آن گذرگاه را بشکنیم. ساده لوحی را دید. سایرین شاهد بلاتکلیفی ساوت گیت خواهند بود. مانچینی تا زمانی که انگلیس اولین تعویض خود را انجام داد، چهار تعویض انجام داده بود که فودن در دقیقه 69 به جای گریلیش وارد زمین شد. باز هم سوال این خواهد بود که آیا ساوتگیت زمانی که مربیان حریف تاکتیک های خود را تغییر می دهند پاسخ می دهد یا خیر.

اما در خط دفاعی ساوتگیت، تعویض های او پس از اخراج شاو به خوبی جواب داد. او از انرژی کانر گالاگر استفاده کرد و با معرفی جیمز و کیران تریپیر، کناره ها را بست. هیچ ترسی وجود نداشت. انگلیس به پیروزی رسید: اولین پیروزی آنها در ایتالیا پس از 62 سال. اما جای پیشرفت هم دارند.