مهندسی زمین را فراموش کنید. ما باید سوزاندن سوخت های فسیلی را متوقف کنیم. همین الان | ربکا سولنیت

تیگزارش‌های هیئت بین‌دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) که یکی از آن‌ها دیروز حذف شد، به‌طور قابل توجهی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته‌اند و بسیار مهم هستند، اما آنها بیشتر آنچه را که قبلاً می‌دانیم، تقویت می‌کنند: گازهای گلخانه‌ای تولید شده توسط انسان به سرعت و به‌طور فاجعه‌باری سیاره زمین را تغییر می‌دهند، و مگر اینکه ما به سرعت کاهش سوزاندن سوخت های فسیلی، آینده بدی در انتظار است.

رئیس IPCC، هوسونگ لی، در بیانیه مطبوعاتی گفت: این پیام بسیار ناامیدکننده نیست – «جریان‌گذاری اقدامات مؤثر و عادلانه اقلیمی نه تنها خسارات و خسارات را برای طبیعت و مردم کاهش می‌دهد، بلکه مزایای گسترده‌تری نیز به همراه خواهد داشت». این گزارش ترکیبی بر ضرورت انجام اقدامات بلندپروازانه‌تر تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که اگر اکنون اقدام کنیم، همچنان می‌توانیم آینده‌ای پایدار برای همه تضمین کنیم.»

اما «اکنون اقدام کن» به معنای انجام اقدامات چشمگیر برای تغییر نحوه انجام بیشتر کارها، به ویژه تولید انرژی است. افرادی که باید با این وضعیت مانند یک وضعیت اضطراری عظیم رفتار کنند، مدام راه‌هایی برای تأخیر و کم کردن پاسخ معنادار پیدا می‌کنند. سوخت فسیلی برای برخی از قدرتمندترین افراد و مؤسسات روی زمین بسیار سودآور است و آنها بر بسیاری از افراد دیگر تأثیر می گذارند و حتی آنها را کنترل می کنند.

گفتن این حرف تلخ است، اما نوعی کمدی نیز در راه هایی وجود دارد که آنها مدام تلاش می کنند تا به دلایل منطقی دست پیدا کنند تا تنها کاری را که سازمان دهندگان آب و هوا، کارشناسان سیاست، فعالان و دانشمندان مدت ها به آنها گفته اند که باید انجام دهند، انجام ندهند: تامین مالی سوخت های فسیلی، توقف استخراج آنها، توقف سوختن آنها و سرعت بخشیدن به انتقال از استفاده از آنها.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، دیروز گفت، به‌عنوان قدرتمندترین فردی که برخلاف جریان آنها شنا می‌کند، باید به سمت «تولید برق خالص تا سال 2035 برای همه اقتصادهای توسعه‌یافته و سال 2040 برای بقیه جهان» حرکت کنیم. ایجاد یک «کاهش تدریجی جهانی تولید نفت و گاز موجود سازگار با هدف خالص صفر جهانی 2050». همه اقدامات دیگری که به آب و هوا کمک می کند – از جمله حفاظت از جنگل ها و زمین های وحشی، بازنگری در کشاورزی، غذا، حمل و نقل و طراحی شهری – مهم هستند، اما هیچ جایگزین یا راه حلی برای خروج از عصر سوخت فسیلی وجود ندارد.

IPCC به ما می گوید که “[e]افزایش بسیار زیاد گرمایش جهانی خطرات متعدد و همزمان را تشدید خواهد کرد. کاهش عمیق، سریع و پایدار در انتشار گازهای گلخانه‌ای منجر به کاهش قابل‌توجه در گرمایش جهانی ظرف حدود دو دهه و همچنین تغییرات قابل‌توجهی در ترکیب جوی طی چند سال خواهد شد. بعداً در گزارش، دانشمندان اعلام می‌کنند، «CO پیش‌بینی‌شده₂ انتشار گازهای گلخانه‌ای از زیرساخت‌های سوخت فسیلی بدون کاهش اضافی، از بودجه کربن باقی‌مانده برای 1.5 درجه سانتی‌گراد فراتر خواهد رفت. این به این معنی است: آنچه که ما در حال حاضر استخراج و استفاده می کنیم، در حال حاضر بیش از حد برای حفظ آستانه دمای تعیین شده در پاریس است.

همانطور که کتان جوشی، رابط آب و هوا در توییتر خود نوشت: “افرادی که در مورد سرعت اقدامات آب و هوایی و اتکا به سوخت های فسیلی تصمیم می گیرند، طوری رفتار نمی کنند که اهرم را روی چند هزار سال آینده زمین می کشند.”

آنها راه های خلاقانه بی پایانی برای ادامه استخراج و استفاده از سوخت های فسیلی ارائه می کنند. یکی از موارد مورد علاقه آنها این است که تعهداتی را بپذیرند که می توان آن را به آینده محکوم کرد، به همین دلیل است که یکی از شعارهای اخیر آب و هوا “تاخیر انکار جدید است”. دیگری این است که وانمود کنند که هنوز به نوعی به دنبال یک راه حل خوب هستند و زمانی که آن را پیدا کردند از استفاده از آن بسیار خوشحال خواهند شد. جام مقدس، پاس مریم تگرگ، گلوله جادویی، درمانی معجزه آسا – یا فقط یک توپ تنیس حواس پرت کننده که بسیاری از روزنامه نگاران، مانند گلدن رتریورها، از تعقیب آن خوشحال هستند.

زمانی که آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور موفقیت آمیزشی مرتبط با تسلیحات هسته‌ای خود را در زمستان سال گذشته اعلام کرد، مشخص شد که بولتن فیزیکدانان اتمی اشاره کرد که «در بهترین حالت، ارتباطی دور و مماسی با تولید برق دارد». اما بسیاری از اخبار به آن چسبیده اند، گویی ما منتظر راه حلی معجزه آسا هستیم، در حالی که راه حل ها از قبل وجود دارند و فقط باید بزرگ شوند. انگار رویای ما را می فروختند که یک قایق نجات در نهایت به کشتی غرق شده ما برسد، در حالی که قایق های نجات قابل دوام در اطراف ما هستند.

دکتر جاناتان فولی، که سرپرستی پروژه Drawdown را بر عهده دارد، به شوخی گفت: «فیوژن اکنون اینجاست. به آسمان نگاه کن.» اکنون که پنل های خورشیدی به ما اجازه می دهند بخشی از آن را به الکتریسیته تبدیل کنیم، خورشید به ما انرژی بسیار بیشتری نسبت به آنچه که می توانیم استفاده کنیم می دهد.

یکی از بدترین بهانه‌ها برای انجام ندادن کاری که باید انجام دهیم، جذب کربن است، که مطلقاً در هیچ مقیاسی که معنایی داشته باشد کارساز نبوده و هیچ نشانه‌ای از انجام آن در مقیاس معنادار در آینده نزدیک نشان نمی‌دهد. اما در حالی که به عنوان یک احتمال وجود دارد، توجیهی برای ادامه سوزاندن سوخت فسیلی ایجاد می کند. مهندسی زمین نیز همین‌طور است، که همراه با ایجاد بسیاری از اختلالات، راهی برای جبران انتشار گازهای گلخانه‌ای مداوم ناشی از سوزاندن اشیا به جای توقف سوزاندن آنهاست. به نظر می‌رسد این راه‌حل‌های متمرکز با فناوری پیشرفته برای تکنوکرات‌ها و ذینفعان شرکت‌های بزرگ و قدرت متمرکز، که شاید تمرکززدایی قدرت ناشی از خورشید و باد را دوست ندارند یا درک نمی‌کنند، جذاب است.

تصمیم گیرندگان در اینجا اغلب مانند بیماری به نظر می رسند که وقتی پزشک به او می گوید که انجام کاری را متوقف کند (مثلاً سیگار بکشد یا شاید تمیزکننده فاضلاب اصلی)، سعی می کند چانه زنی کند. تمام ویتامین‌ها و آب علف گندم روی زمین زباله‌های سمی را به چیزی غیرسمی تبدیل نمی‌کنند، و همه این بهانه‌ها و تأخیرها، راه‌حل‌ها و راه‌حل‌های موجود جایگزین آنچه IPCC به ما می‌گوید: توقف سوزاندن سوخت‌های فسیلی نیست.

سریع حرکت کن. آن را بالا ببر. اکنون. که ما را به چیزی برمی‌گرداند که سازمان‌دهندگان آب و هوا برای مدت‌ها به ما گفته‌اند و گزارش جدید به خانه می‌آورد. ما می دانیم چه باید بکنیم و راه حل های لازم برای انجام آن را داریم، بنابراین بزرگترین مشکلات سیاسی است. آنها بانک ها، سیاستمداران، سرمایه داران و خود صنعت سوخت های فسیلی هستند. ما برای شکست دادن آنها به هیچ فناوری جادویی نیاز نداریم، فقط اراده عظیم جامعه مدنی به راه افتاده است.