پیشنهاد دختر فعال حقوق دانمارکی بحرینی برای گرفتن جای او در زندان | حقوق بشر

وضعیت سلامتی عبدالهادی الخواجه، فعال حقوق بشر در داخل زندان بحرین به قدری متحمل شده است که دخترش مریم پیشنهاد داد و ستد با او را داده است. او می ترسد که بدون اقدام فوری، پدرش به آرامی پشت میله های زندان بمیرد بدون اینکه بتواند خانواده اش را ببیند.

من نمی دانم پدرم چقدر دیگر فرصت دارد. من هر روز را با ترس از هر بار زنگ تلفن می گذرانم، زیرا ممکن است کسی با من تماس بگیرد تا بدانم پدرم دیگر آنجا نیست.» من می دانم که او مشکلات سلامتی جدی دارد و مقامات از آن استفاده می کنند [lack of] دسترسی به درمان مناسب به عنوان روشی برای مجازات. نمی‌خواهم منتظر بمانم تا پدرم در تابوت برای ما آزاد شود. من نمی توانم این کار را انجام دهم.»

وی افزود: مسئله اصلی این است که پدرم از ابتدا نباید در زندان باشد.

خواجه یکی از برجسته ترین فعالان حقوق بشر در بحرین است. او سابقه چندین دهه فعالیت دارد و در آوریل 2011 در خانه خانوادگی خود به دلیل مشارکت در تظاهرات دموکراسی خواهی که پادشاهی را در بر گرفت، در تاریکی شب دستگیر شد. دو ماه بعد به حبس ابد محکوم شد. با گذشت 12 سال از محکومیت وی، خانواده وی می گویند که این مرد دوتابعیتی دانمارکی-بحرینی به عنوان مجازاتی برای وضعیت خود به عنوان یک مدافع حقوق بشر از درمان حیاتی محروم شده است و این خطر مرگ خواجه را بدون مداخله فوری مقامات دانمارکی در پشت میله های زندان افزایش می دهد.

او به تروریسم و ​​تلاش برای سرنگونی دولت محکوم شد، اتهاماتی که توسط گروه های حقوق بشر سیاسی شده بود. گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشت خودسرانه اعلام کرد که این حکم مستقیماً با تمایل خواجه برای بیان آزادانه عقاید سیاسی خود و شرکت در تظاهرات مرتبط است، علیرغم حکم مقامات بحرینی مبنی بر غیرقانونی بودن اعتراضات ضد دولتی. سخنگوی دولت بحرین در پاسخ به سوالی درباره پرونده خواجه گفت: «آزادی بیان و عقیده یک حق قانون اساسی است و هیچ‌کس به دلیل دیدگاه‌های سیاسی یا فعالیت‌های خود بازداشت نمی‌شود».

مریم می ترسد که رفتار مقامات بحرینی با پدرش، به دلیل موقعیت او به عنوان یک فعال شناخته شده و دو تابعیتی، این است که نمونه ای برای حدود 1400 زندانی سیاسی در حال حاضر در بحرین باشد، تعداد تقریباً نیمی از آنها. کل جمعیت زندانیان در کشور جزیره ای کوچک. پدر او همچنین از دسترسی به سیستم مجازات‌های جایگزین که به زندانیان، حتی افراد عقیدتی اجازه می‌دهد تا بازداشت را ترک کنند و کار کنند یا در حبس خانگی زندگی کنند، محروم شده است.

برای بیش از یک دهه، خواجه همراه با دیگر فعالان برجسته حقوقی دستگیر شده در سال 2011، از جمله عبدالجلیل عبدالله السنگچه، که از ژوئیه 2021 در اعتراض به رفتارش در زندان در اعتصاب غذا بود، در زندان باقی مانده است. گروه های حقوق بشر می گویند که او به دلیل کمبود مراقبت های پزشکی در معرض خطر مرگ در پشت میله های زندان است. این گروه فعال در یک بلوک در زندان بدنام جاو در منامه، پایتخت، محبوس شده است. خانواده خواجه می گویند که مقامات زندان این گروه را از سایر زندانیان جدا کرده اند و تلاش بیشتری برای ساکت نگه داشتن آنها در زندان به خرج داده اند. پس از کشت گیاهان در حیاط زندان توسط گروه، به عنوان مجازات قطع شد.

خواجه با مجازات‌های دیگری روبه‌رو شده است که به گفته هوادارانش، به منظور خاموش کردن تلاش‌های او در اعتراض به بازداشت یا رفتارش توسط وزارت کشور، که بر زندان‌ها نظارت دارد، است. پس از سردادن شعارهایی در حیاط زندان و شکستن صندلی پلاستیکی این مرد 61 ساله در پاسخ به اینکه مقامات زندان از حق بازداشت دو تن از دخترانش محروم شدند، در ماه های اخیر با اتهامات دیگری از جمله توهین به پلیس مواجه شد. افسر

“آنها از او مثال می زنند [news of] پرونده او به دست دیگران می رسد. آنها از او استفاده می کنند تا اطمینان حاصل کنند که دیگران احساس نمی کنند نمی توانند در داخل زندان اعتراض کنند یا به فعالیت های خود در زندان ادامه دهند و از آن فرار کنند.» “آنها هر کاری از دستشان بر می آید برای پدرم انجام می دهند.”

خطرات ادامه بازداشت خواجه با پشت سر گذاشتن اثرات طولانی مدت شکنجه های مکرر، از جمله شکستگی های متعدد صورتش که در حین دستگیری در مقابل خانواده اش متحمل شد، افزایش یافته است. جراحات وی منجر به یک عمل جراحی چهار ساعته روی فک او شد که در حالی که در بیمارستان نظامی دستبند زده بود، تحت عمل جراحی قرار گرفت.

این فعال همچنین از اثرات اعتصاب غذا، از جمله تاثیر غذا دادن به زور رنج می برد. او صدمات کمری از جمله شکستگی دنبالچه و شانه آسیب دیده دارد و خانواده‌اش می‌گویند که او اغلب مجبور می‌شود برای رفتن به بیمارستان برای درمان یا سوار شدن بر وسایل نقلیه‌ای که شرایط پزشکی او را تشدید می‌کند، غل و زنجیر سنگین ببندد.

در اوایل ماه مارس، خواجه با تپش قلب و مشکلات تنفسی به سرعت به بیمارستان نظامی منتقل شد. یک پزشک به او اطلاع داد که در معرض خطر حملات قلبی و سکته مغزی قرار دارد و باید فوراً به متخصص قلب و عروق مراجعه کند. به گفته وزارت امور خارجه ایالات متحده، الگویی از امتناع از درمان مناسب برای زندانیان در سیستم زندان بحرین، به ویژه برای زندانیان سیاسی برجسته وجود دارد. مریم می‌گوید که پدرش نتوانسته به متخصص قلب و عروق مراجعه کند و این خطر را بیشتر می‌کند که ممکن است دچار مشکل قلبی کشنده شود و در اسارت بمیرد.

علیرغم اعلام عمومی دولت بحرین مبنی بر اینکه خواجه اواخر هفته گذشته به متخصص قلب و عروق مراجعه خواهد کرد، انتصاب وی برای مدت نامعلومی به تعویق افتاده است. مریم می‌گوید: «باز هم شاهد هستیم که رژیم بحرین از دسترسی پزشکی فوق‌العاده مهم پدرم و قرار ملاقات‌هایی که برای اطمینان از زنده ماندن او نیاز دارد، محروم می‌کند». در ویدئویی که در فضای مجازی منتشر شده است.

با در خطر بودن سلامت و زندگی احتمالی این فعال، گروه های حقوق بشر و خانواده او به طور فزاینده ای از مقامات دانمارکی می خواهند که پرونده او را به طور علنی مطرح کنند. «الخواجه به فشار قوی و عمومی از سوی دولت دانمارک نیاز دارد تا سرانجام آزادی خود را تضمین کند. دیده بان حقوق بشر در گزارشی گفت: در سن 60 سالگی، سلامت او به دلیل شرایط متعدد سلامتی ناشی از شکنجه های شدید جسمی، جنسی و روانی که در حین بازداشت متحمل شده است و همچنین کمبود جدی درمان پزشکی توسط مقامات زندان رو به وخامت است. گزارش اخیر در مورد پرونده او

اگر پدرم در زندان بمیرد، دولت دانمارک را به اندازه دولت بحرین مسئول می دانم. نه به این معنا که دانمارکی‌ها به بدی بحرینی‌ها هستند، اما وقتی صحبت از پدرم به میان می‌آید، به همان اندازه که می‌توانستند او را از بازداشت نجات دهند، مسئول خواهند بود.» تخلیه پزشکی برای پدرش

وزارت خارجه دانمارک هنگام تماس برای اظهار نظر در مورد پرونده خواجه، از جمله پیشنهاد مریم برای تجارت با پدرش، چیزی برای گفتن نداشت. دانمارک از نزدیک وضعیت زندانیان و مدافعان حقوق بشر در بحرین را دنبال می کند، جایی که عبدالهادی الخواجه، مدافع حقوق بشر دانمارکی-بحرینی از سال 2011 در زندان به سر می برد. خواجه، یعنی در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد. تا آنجا که به پرونده خاص الخواجه مربوط می شود، وزارت امور خارجه در مقام اظهار نظر بیشتر نیست.»

سخنگوی دولت بحرین همچنین از اظهار نظر در مورد اینکه آیا به طور جدی پیشنهاد مریم را بررسی می کند، خودداری کرد و در عوض بر بازداشت وی تمرکز کرد. سخنگو گفت: «پادشاهی هیچ گونه بدرفتاری را تحمل نمی کند و یک سیستم قوی از کنترل و تعادل برای بررسی هرگونه شکایت یا ادعای بدرفتاری وجود دارد. «عبدالهادی الخواجه در حال گذراندن دوران محکومیت خود برای جرایم جدی مرتبط با تروریسم با طی مراحل قانونی مناسب است. او به دلیل ابراز عقاید سیاسی مسالمت آمیز محکوم یا زندانی نشد. همه زندانیان، از جمله الخواجه، به خانواده، وکالت قانونی و مراقبت های پزشکی دسترسی دارند.»

مریم که در تبعید زندگی می‌کند و در سال 2014 پس از سفر به بحرین برای ملاقات با پدرش برای مدت کوتاهی در بحرین زندانی شد، می‌گوید که از سلامتی او بسیار می‌ترسد و در حال آماده‌سازی برای اینکه مقامات بحرینی پیشنهاد او را بپذیرند و به او اجازه دهند. با پدرش در بازداشتگاه معاوضه می کند، به این معنی که او در خطر سپری کردن بقیه عمر خود در پشت میله های زندان است.

او گفت: «نمی‌دانم چقدر زمان بیشتری با پدرم داریم و نمی‌توانم این ریسک را بپذیرم. «از زمانی که تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم، هر شب به سختی به خواب می روم زیرا به یاد می آورم که در زندان بودن چگونه است. این چیزی نیست که من آن را ساده تلقی کنم، می دانم معنی آن چیست.”