“ما اکنون پناهنده هستیم، حتی گربه ما”: دفتر خاطرات یک مادر Kherson در بریتانیا | اوکراین

منمن فقط یک مادر معمولی هستم بچه های من به مدرسه می رفتند و از باشگاه های بعد از مدرسه لذت می بردند. فوریه گذشته، داشتم برای فیلمبرداری یک فیلم کوتاه درباره خیابان های خرسون آماده می شدم. یک تمرین برنامه ریزی شده بود – اما هرگز برگزار نشد.

آن روز بود که آنها فرودگاه ها را به طور همزمان در سراسر کشور بمباران کردند. حمل و نقل عمومی از شهر ما متوقف شد. خط مقدم مستقیم به شهر ما دوید و یک هفته بعد ما خود را تحت اشغال دیدیم. یک روز صبح زندگی ما و هر خانواده اوکراینی را برای همیشه تغییر داد.

ما اکنون پناهنده هستیم، حتی گربه ما، ونرا. وقتی به بریتانیا رسیدیم، هرگز انتظار چنین حمایت مهربانی را نداشتیم. وقتی مردم متوجه می‌شوند که ما اهل اوکراین هستیم، اغلب می‌گویند: «متاسفم» یا «اوکراین پیروز خواهد شد». برخی از آنها می گویند که در اولین حمله روسیه چه احساسی داشتند و چگونه کمک های بشردوستانه مانند غذا و پوشک خریداری کردند.

من یک فضای امن در لندن، در پروژه ای برای زنان و پناهندگان پیدا کرده ام. در آنجا تجربیات خود را آشکار می کنیم، تمرینات نمایشی انجام می دهیم و نمایش می دهیم. برای من این یک نوع شفا است و خوشحالم که بخشی از آن جامعه هستم.

فرزندان من مجبور شدند به طور ناگهانی به یادگیری یک زبان خارجی روی بیاورند. در شش ماه اول مدرسه، دخترم اصلاً چیزی نمی فهمید. با توجه به تفاوت در برنامه درسی، این شکاف فقط افزایش یافت.

اگر می توانست حدس بزند چه موضوعی به او آموزش داده می شود خوشحال می شد. شاید سال آینده او توضیحات را در کلاس درس بفهمد، اما در حال حاضر معلمان در حال آماده کردن تکالیف جداگانه با ترجمه به زبان اوکراینی هستند. و مدرسه کلاس های تفل ویژه برای کودکان اوکراینی ترتیب داد.

ما با یک میزبان بزرگ زندگی می کنیم. او حتی گوشه ای جداگانه برای ونرا در رختشویی آماده کرد. دخترم گاهی گربه را خیانتکار خطاب می کند که در حالی که در دامان میزبان ما خرخر می کند. Homes for Ukraine یک پروژه فوق العاده است که به ما کمک کرد در جزیره ای زیبا و مهمان نواز سرپناه پیدا کنیم.

والدین من در فوریه چهل و پنجمین سالگرد ازدواج خود را داشتند. من در تلگرام به آنها تبریک گفتم. مادرم پاسخ داد: “اوه، فراموش کردم که ما یک سالگرد داریم.” ما سعی می کنیم تا حد امکان از خانه خارج شویم. اگر خرسون را ترک کنند خوشحالتر می شوم، اما گوش نمی دهند.

آنها می گویند: «این خانه ما است و ما اینجا را برای زندگی انتخاب می کنیم. زمانی که خرسون اشغال شده بود، اغلب ارتباطم را با آنها قطع می کردم و خیلی نگران بودم. پس از آزادسازی، هنوز اینترنت پایدار وجود ندارد، اما امکان تبادل پیام های متنی روزانه یا حتی تماس در زمانی که اتصال اجازه می دهد، وجود دارد.

گاهی اوقات در حین تماس صدای انفجار می شنوم. خرسون پس از شهرک های نزدیک به خط مقدم در اطراف مناطق دونتسک و لوهانسک، بیشترین گلوله باران اوکراین را به خود اختصاص داده است.

فرزندان من می خواهند به بازسازی اوکراین کمک کنند، اما ابتدا به آموزش خوب نیاز دارند. لندن مکان بسیار خوبی است، بنابراین از این فرصت سپاسگزارم. من می دانم که وقتی جنگ تمام شود به اوکراین خواهم رفت، اما نمی دانم که آیا بلافاصله برای فرزندانم امن خواهد بود یا خیر. بسیاری از مناطق هنوز در منطقه خرسون و دیگر مناطق تازه آزاد شده مین گذاری شده اند.

اوکراینی ها قوی هستند. ما با تراژدی، افسردگی و بازسازی پس از پیروزی کنار خواهیم آمد. ما پیروز خواهیم شد. گزینه دیگری وجود ندارد.

همه ما مشتاقانه منتظر قدم زدن در خیابان های بومی خود و دیدن اقوام و دوستان هستیم. اما فعلاً نمی توانم چیزی برنامه ریزی کنم. من فقط می توانم رویا داشته باشم.