کارگران ضروری اولیه که قادر به پرداخت قیمت مسکن در هیچ کجای سیدنی و ملبورن نیستند | مسکن

دیگر یک منطقه دولتی محلی واحد در کلان شهر سیدنی یا ملبورن وجود ندارد که در آن خانه‌ها برای کارگران ضروری اولیه زندگی مقرون به صرفه باشد، با تعداد فزاینده‌ای از پلیس که در فواصل بسیار زیاد رفت و آمد می‌کنند و پرستاران در خانه‌های کوچک و کوچک زندگی می‌کنند.

کارگران ضروری به دلیل افزایش اجاره بها و هزینه های مسکن مجبور به دور شدن از مشاغل درون شهری خود می شوند و کارشناسان هشدار می دهند که رفت و آمد طولانی تر باعث تشدید استرس و خستگی در صنایعی می شود که سطح هر دو در آن بالا است.

مطالعه‌ای که توسط دانشکده معماری، طراحی و برنامه‌ریزی دانشگاه سیدنی با HOPE Housing انجام شد، نشان داد که عدم دسترسی به مسکن مناسب و مقرون به صرفه یک مشکل سیستماتیک و بدتر در سیدنی و ملبورن است و کارگران ضروری به‌ویژه مستعد استرس اجاره‌ای هستند. تا حدی به دلیل ناتوانی آنها در کار در خانه، از مالکیت خانه خارج می شوند.

این تحقیق نشان داد که کارگران ضروری که با مسائل مربوط به مقرون به صرفه بودن مسکن مواجه هستند به سه روش پاسخ می دهند: پرداخت هزینه های غیرقابل تحمل و تحمل استرس اجاره یا رهن. زندگی در شرایط شلوغ و نزدیک به کارشان؛ دکتر کاترین گیلبرت، یکی از نویسندگان این گزارش، گفت: یا زندگی در مکان های دوردست و تحمل رفت و آمدهای بسیار طولانی.

تعداد فزاینده ای از کارگران ضروری که شغل آنها در داخل سیدنی است در کوه های آبی و حتی نیوکاسل زندگی می کنند، از جمله پلیس، کارگران آمبولانس و پرستاران ثبت نام شده.

بیش از 15٪ از پلیس – 350 افسر – که در سراسر CBD سیدنی و زیرمنطقه جنوبی کار می کنند، از کوه های آبی و شهرهای دوردستی که در محدوده سیدنی نیستند، رفت و آمد می کنند. بیش از 450 پرستار ثبت نام شده از خارج از منطقه شهری به داخل شهر سیدنی رفت و آمد می کنند.

در حالی که خانه‌ها در شهرها برای کارگران ضروری دور از دسترس هستند، حتی آپارتمان‌ها برای اکثر ساکنان سیدنی مقرون به صرفه نیستند. هیچ منطقه دولتی محلی وجود ندارد که قیمت متوسط ​​برای یک اقشار تحت عنوان مسکن برای یک پرستار ثبت شده در مراحل اولیه شغلی مقرون به صرفه باشد، و فقط دو LGA وجود ندارد که یک پاسبان پلیس اولیه بتواند یک آپارتمان را بخرد.

در ملبورن، بیش از 630 افسر پلیس که در داخل شهر کار می کنند، از جیلونگ و شبه جزیره مورنینگتون رفت و آمد می کنند. بیش از 530 پرستار ثبت نام شده به همین ترتیب رفت و آمد می کنند.

“آرزوی قوی در میان کارگران ضروری برای داشتن خانه وجود دارد، که بی شباهت به اکثر استرالیایی ها نیست، اما در مراکز جمعیتی که نیاز به کار دارند غیرقابل تحمل است. دکتر کاترین گیلبرت، یکی از نویسندگان این گزارش، گفت: شکاف فضایی در سیدنی و ملبورن به سرعت در حال گسترش است.

قیمت متوسط ​​برای یک اقشار مسکونی در حومه سیدنی راندویک 600000 دلار بالاتر از چیزی است که یک پرستار ثبت نام شده می تواند بپردازد، بیش از 500،000 دلار بالاتر در Willoughby و بیش از 200،000 دلار در بالا در Parramatta – همه مناطق نزدیک به مراکز بهداشتی کلیدی.

در ملبورن، شکاف های مقرون به صرفه اندکی کوچکتر است. در موناش، قیمت متوسط ​​برای یک خانه اقشاری ​​300000 دلار بالاتر از هزینه ای است که یک پرستار می تواند بپردازد.

در نتیجه، تعداد کارگران ضروری که ترجیح می‌دهند برای اجاره و خرید به مناطق دورتر نگاه کنند، افزایش می‌یابد، به طوری که تعداد کسانی که در 15 کیلومتری سی‌بی‌دی‌های سیدنی و ملبورن زندگی می‌کنند بین سال‌های 2011 و 2021 کاهش یافته است.

گیلبرت گفت که انتظار می رود کارگران ضروری هر روز آنقدر طولانی در رفت و آمد بگذرانند، خطراتی وجود دارد. «آنها اغلب در شیفت های بسیار طولانی کارهای سخت فیزیکی انجام می دهند. آنها بیشتر مستعد فرسودگی شغلی هستند، به خصوص اگر در حال رفت و آمد طولانی باشند.

با این حال گیلبرت خاطرنشان می‌کند که بسیاری از کارگران ضروری نمی‌توانند آنقدر دور از شغل خود زندگی کنند، زیرا اغلب از آنها خواسته می‌شود “در حال خدمت” باشند و باید بتوانند به سرعت به محل کار خود دسترسی داشته باشند. در نتیجه، آنها به احتمال زیاد در محیط های شلوغ زندگی می کنند.

«کسانی که کمترین درآمد را دارند، حدود 1000 دلار در هفته، مانند کارگران خشکشویی، نظافتچی ها، کارکنان مراقبت از سالمندان و کارکنان مراقبت از کودکان … تقریباً هیچ جایی وجود ندارد که اجاره متوسط ​​​​مقرون به صرفه داشته باشد.»

این تجزیه و تحلیل نشان داد که بیش از 36000 کارگر ضروری در سراسر سیدنی بزرگ و 22000 کارگر در ملبورن بزرگ وجود دارد که در خانه‌های شلوغ زندگی می‌کنند که نسبت به سرشماری سال 2016 به ترتیب حدود 5000 و 4000 نفر افزایش داشته است.

در مواجهه با فرسودگی شغلی و استرس مالی، این خطر وجود دارد که مسائل دسترسی به مسکن برای کارگران ضروری می تواند مشکلاتی را برای جذب و حفظ کارمندان در صنایعی ایجاد کند که از کمبود کارکنان رنج می برند.

این تحقیق نتیجه گرفت: «بنابراین، نیاز اساسی به مداخله و نوآوری وجود دارد.

الزام توسعه‌دهندگان به تحویل خانه‌هایی در اطراف مناطق بهداشتی و آموزشی که خرید و اجاره آنها ارزان‌تر است، رویکردی است که گیلبرت پیشنهاد می‌کند. تحقیقات او ابتکارات دیگری مانند تخفیف 20 درصدی برای اجاره بازار برای کارگران ضروری، و همچنین طرح‌های سهام مشترک برای افزایش قیمت خرید، که به توانایی ضروری کارگران برای اجاره و خرید در نزدیکی محل کارشان کمک می‌کند، الگوبرداری کرد.