به گزارش دپارتمان اخبار جهان پایگاه خبری آبان نیوز ،
به گفته Save the Children، شش ماه پس از تسلط طالبان بر افغانستان، یک بحران انسانی شکل گرفته است که زندگی کودکان را در سراسر کشور ویران کرده است.
این سازمان غیردولتی میگوید تصاویر تازه منتشر شدهاش داستان کودکانی است که برای بقا میجنگند، زیرا خانوادهها تصمیمهای غیرممکنی میگیرند که کدام کودک را میتوانند تغذیه کنند و کدام کودکان باید در خیابان کار کنند تا غذا را روی میز بگذارند.
این تصاویر — توسط عکاس Jim Huylebroek — بخشی از مجموعه ای به نام کودکان در لبه زندگی است و نگاهی اجمالی به بدترین بحران غذایی افغانستان از زمان شروع ثبت می دهد. این سازمان غیردولتی می گوید که تقریباً پنج میلیون کودک به دلیل ویرانی های ناشی از درگیری ها و متعاقب آن سقوط اقتصادی در افغانستان در آستانه قحطی قرار دارند. این وضعیت به دلیل خشکسالی بدتر شده است.
در همین حال، کمیته بین المللی نجات (IRC) می گوید که انتظار می رود تا نیمه دوم سال 2022، 97 درصد از جمعیت زیر خط فقر زندگی کنند.
IRC ادعا می کند که اگر بحران انسانی کشور مورد توجه قرار نگیرد، می تواند منجر به مرگ بیشتر از 20 سال جنگ شود.
در شمال کشور، لااله 12 ساله با مادر و چهار خواهر و برادرش در چادری در زیرزمین یک ساختمان نیمهساز زندگی میکند.
پدرش ملک برای یافتن کار به عنوان کارگر تلاش میکند و گاهی چارهای جز فرستادن پسرانش برای یافتن زباله برای فروش یا سوزاندن خانهشان ندارد.
او گفت: «هر وقت بچهها از مدرسه آزاد میشوند بیرون میروند و زباله جمعآوری میکنند. آنها به خیابان ها می روند و قوطی ها را جمع آوری و می فروشند تا بتوانند هزینه های مدرسه یا غذای خود را تامین کنند.
«رویای من این است که جایی پیدا کنم، جایی برای آنها بسازم. تا بتوانیم خانه ای برای زندگی بسازم تا این گونه بی خانمان نباشند.»
به نوبه خود، لااله امیدوار است که بتواند در آینده به مدرسه برود.
او گفت: “من می خواهم به مدرسه بروم.” “یا معلم یا دکتر بودن. می خواهم زندگیمان خوب باشد، غذای خوب بخوریم.»
اما این فقط مدارس افغانستان نیستند که از برداشتن کمک ها و مسدود شدن دارایی های مالی آسیب دیده اند. به گزارش Save the Children، به دلیل کمبود بودجه برای کارکنان بهداشتی و نبود داروی حیاتی برای کودکان بیمار، بیمارستانها در سراسر کشور در آستانه فروپاشی قرار گرفتهاند.
این سازمان غیردولتی اضافه میکند که وقتی داروها در دسترس هستند، اغلب برای خانوادهها گرانتر از آن هستند که توانایی پرداخت آنها را نداشته باشند – مشکلی که با ناتوانی آنها در تهیه غذا برای فرزندانشان تشدید میشود.
آرزو 12 ساله و خانواده اش در کابل بیشتر روزها فقط نان می خورند، زیرا پدرش ماه هاست که نمی تواند کار کند و توان مالی دیگری ندارد. بدتر از آن، پدر و مادر و برادر 18 ماهه او بیمار هستند، اما آنها نمی توانند به دکتر مراجعه کنند.
فریشا مادر آرزو گفت که مردم در افغانستان مستاصل برای غذا هستند، اما “هیچ چیز وجود ندارد”. هدف اصلی او این است که فرزندانش بتوانند از بحران خارج شوند.
او گفت: “امید من این است که آنها مطالعه کنند و پیشرفت کنند.” “فقط می توان این امید را داشت.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.