انتخابات مجارستان: ویکتور اوربان کیست و چگونه برای مدت طولانی در قدرت باقی مانده است؟

برای حامیانش، نخست وزیر مجارستان، ویکتور اوربان، نماینده ارزش های واقعی اروپایی است: مسیحیت. غلبه دولت-ملت؛ حکومت برای توده ها، نه نخبگان.

از نظر منتقدانش، او یک پوپولیست فرصت طلب است که فقط به قدرت خود اهمیت می دهد و مجارستان را در اروپا بدل کرده است.

در انتخابات این یکشنبه (3 آوریل)، اوربان، که از سال 2010 بر سر کار آمده است، با بزرگترین چالش خود برای ماندن در قدرت مواجه است.

ویکتور اوربان کیست و چگونه به قدرت رسید؟

در مارس 1988، اوربان چیزی جز یک خودکامه دست راستی بود. او و سایر دانشجویانش در کالج بیبو در نزدیکی بوداپست – که بسیاری از آنها در دولت‌هایش شغل‌های برتر را دریافت می‌کردند – اتحاد دموکرات‌های جوان یا Fidesz را تشکیل دادند که به ظاهر جنبشی لیبرال محور بود.

اولین طعم شهرت او سال بعد، زمانی که در میدان قهرمانان بوداپست، درست زمانی که رژیم کمونیستی کشور در حال فروپاشی بود، سخنرانی مهیجی ایراد کرد.

در اولین انتخابات آزاد مجارستان، در آوریل 1990، حزب جوان اوربان 22 کرسی از 386 کرسی پارلمان را به دست آورد.

تحلیلگران تمایل دارند دگردیسی سیاسی اوربان را در سه مرحله تقسیم کنند.

دانیل هگدوس، تحلیلگر صندوق مارشال آلمان در ایالات متحده، گفت: از اوایل دهه 1990، «او از یک سیاستمدار لیبرال ابتدا به یک محافظه‌کار ملی، و بعداً به یک رهبر راست افراطی پوپولیست تبدیل شد».

از یک سو، این را می توان به سیاست معقول انگاشت. احزاب راست میانه بین سالهای 1990 و 1994 دولت مجارستان را رهبری کردند، بنابراین منطقی بود که فیدز، در اپوزیسیون، به اهداف جناح چپ بپردازد.

اما دولت چپگرای نخست وزیر گیولا هورن، از سال 1994 تا 1998، با فاجعه همراه بود. با شکست اقتصاد، هورن مجبور شد در ازای حمایت مالی از خارج، سیاست های خصوصی سازی و ریاضت اقتصادی فلج کننده را اعمال کند.

حالا منطقی بود که اوربان از سمت راست به حزب حاکم حمله کند. در یک سخنرانی حزبی در آوریل 1995، او اعلام کرد که فیدز “باید به دنبال همکاری با نیروهای سیاسی راست مرکز باشد.”

در آن سال، حزب به Fidesz – حزب مدنی مجارستان تغییر نام داد.

اما تحلیلگران می گویند که انگیزه های خطرناک تری در پشت سرشت پروتستانی اوربان نهفته است. اول، جابجایی بین مواضع سیاسی به او اجازه داد تا قدرت شخصی خود را ایجاد کند. در حدود سال 1993، اوربان، که در آن زمان معاون رئیس جمهور فیدز بود، حزب را تحت فشار قرار داد تا به سمت راست حرکت کند. در نتیجه، اعضای لیبرال، از جمله گابور فودور محبوب‌تر، برای پیوستن به حزب دیگری ترک کردند. پس از آن، اوربان به عنوان رئیس فیدز انتخاب شد و خود را به عنوان چهره انکارناپذیر آن تثبیت کرد.

روزنامه نگار مجارستانی الاصل پل لندوای، در بیوگرافی 2017 خود اوربان: مرد قوی مجارستان، یکی دیگر از ویژگی های شخصیتی را شناسایی می کند که شغل او را توضیح می دهد: احساس حقارت عمیق.

خانواده اوربان که در سال 1963 در نزدیکی شهر Székesfehérvár به دنیا آمد، از طبقه متوسط ​​روستایی بودند. یک دانشجوی باهوش – او یک سال با بورسیه تحصیلی در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد – با این وجود خود را به عنوان یک استانی می‌دانست که دیگران با او برخورد می‌کنند. او در اوایل دهه 1990 احساس می کرد که توسط روشنفکران چپ حمایت می شود. لندوای نوشت که احساس حقارت او، او را به ویژه مستعد احساسات «خیانت» از سوی متحدان، و «اروپوفیل های جهان وطنی» که بر بسیاری از احزاب سیاسی دیگر تسلط داشتند، می کرد.

در ماه مه 1998، در کمال تعجب بسیاری، فیدز بیشترین کرسی های پارلمان را در انتخابات عمومی کشور به دست آورد و اوربان در آن زمان جوان ترین رئیس دولت اروپا شد.

او از طریق ائتلافی با حزب راست میانه مستقل خرده مالکان و مجمع دموکراتیک مجارستان (MDF) وارد دولت شد.

هگدوس گفت: «اولین دوره حکومت او بین سال‌های 1998 و 2002 در دوره ملی-محافظه‌کار او اتفاق افتاد و سیاست‌های او عمدتاً با اصول لیبرال دموکراسی مطابقت داشت.

بسیاری از آن پس از انتخابات بعدی در سال 2002 تغییر کرد. اگرچه اتحاد Fidesz-MDF بیشترین کرسی ها را به دست آورد، یک اتحاد چپ لیبرال توانست یک دولت ائتلافی تشکیل دهد و اوربان را از مقام خود بیرون کند. او به دلیل تقلب در انتخابات و برخورد بد روزنامه های چپ گریه می کرد. در مخالفت، فیدز بیشتر به سمت راست سیاسی پیش رفت. ناسیونالیسم او تشدید شد. او شروع به انتقاد از معاهده تریانون کرد، یک توافقنامه پس از جنگ جهانی اول که مجارستان را از حدود دو سوم قلمرو خود و دو پنجم مجارهای قومی که خود را در کشورهای تازه مستقل و همسایه زندگی می کردند، محروم کرد.

در یک سخنرانی بدنام در سال 2009، که در یک جلسه پشت درهای بسته حزب ایراد شد، او خواستار ایجاد یک “میدان نیروی سیاسی مرکزی” شد که کشور را برای دهه های آینده اداره کند. هگدوس گفت، پس از تقریباً یک دهه مخالفت، تا سال 2010 اوربان توانست «ایدئولوژی ملی منسجمی را ایجاد کند که برای بخش بزرگی از جامعه مجارستان جذاب بود».

ویکتور اوربان چگونه توانسته است برای مدت طولانی در قدرت بماند؟

تحلیلگران می گویند که پیروزی قاطع فیدز در انتخابات عمومی سال 2010، دست اوربان را آزاد کرد و به او اجازه داد تا در سال 2012 قانون اساسی را اصلاح کند.

در اتحاد با حزب مردم دموکرات مسیحی (KDNP)، حزب کوچک اقماری آن، فیدز در سال های 2014 و 2018 اکثریت دو سوم پارلمان را به دست آورد.

در این دوره رسانه های مستقل تعطیل شدند، در حالی که روزنامه های دوستانه تجملاتی شدند. دادگاه ها مملو از دوستداران بود. سیستم انتخاباتی دوباره نوشته شد. ناسیونالیسم به ویژه در بحبوحه بحران مهاجران در اروپا در سال 2015، زمانی که دولت اوربان حصارهایی را برای جلوگیری از ورود پناهجویان عمدتا مسلمان برپا کرد، تشدید شد. در سطح بین‌المللی، اوربان با دولت‌های مستبد روسیه و چین که از منافع آن‌ها در جریان رای‌گیری اتحادیه اروپا محافظت کرده بود، دوست شد. در همین حال، بروکسل مجارستان را به چالش کشید تا راه خود را اصلاح کند و اکنون تهدید می کند که تا زمان انجام اصلاحات سیاسی، کمک های اقتصادی را محدود خواهد کرد.

آندراس بوزوکی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه اروپای مرکزی در وین، بر این باور است که گرایش‌های استبدادی اوربان از ابتدای زندگی حرفه‌ای‌اش وجود داشت و او تا سال 2003 فیدز را به یک «حزب بسیار متمرکز» تبدیل کرده بود. اولین دوره نخست وزیری بین سال های 1998 و 2002 بود، زیرا اوربان مجبور بود به عنوان بخشی از ائتلافی با دو حزب نسبتا قوی حکومت کند.

چه چیزی اوربان را در قدرت نگه داشته است؟ برای بوزوکی، به دلیل تغییرات سیاسی و قانون اساسی اعمال شده از سال 2010، که اوربان را در قدرت بسیار زیادی پوشانده است، بزرگترین است. برخی تغییرات ظریف هستند. به عنوان مثال، در سال 2014، سهم نمایندگان منتخب از حوزه های انتخابیه تک نفره – که به نفع فیدز است – از 199 کرسی پارلمان به 106 کرسی افزایش یافت. بقیه توسط نمایندگی تناسبی منصوب می شوند. در رای گیری 2018، فیدز تنها 49 درصد از آرای مردم را به دست آورد اما 67 درصد از کرسی های پارلمان را به دست آورد.

تحلیلگران می گویند که بسیاری از سیاست های پوپولیستی فیدز در واقع محبوب هستند. دولت سرمایه گذاری زیادی در هزینه های رفاهی انجام می دهد.

بزوکی گفت: «او یک سیاستمدار پوپولیست کاریزماتیک است که از تبلیغات سنگین دولتی استفاده می‌کند و همیشه دشمنی برای مبارزه پیدا می‌کند.

هر مشکلی در کشور معمولاً به گردن شروران اوربان می‌افتد: مهاجران، اتحادیه اروپا یا جورج سوروس، نیکوکار مجارستانی‌الاصل که اوربان ادعا می‌کند تلاش می‌کند لیبرالیسم جهان‌وطنی را از دور به مجارستان تحمیل کند.

اوربان نیز خوش شانس بوده است. او در سال 2010 قدرت را در دست گرفت، زیرا اقتصادهای اروپایی شروع به بهبودی از بحران مالی جهانی کرده بودند. اقتصاد مجارستان در سال 2009 6.7 درصد کاهش یافت اما پس از آن با نرخ ثابتی شروع به رشد کرد. در سال 2018، 5.4 درصد رشد کرد، بزرگترین افزایش سالانه در دوران پس از کمونیستی. در همان زمان، اوربان خوش شانس بود که باید در برابر یک مخالف تقسیم شده رویارویی کند. در انتخابات عمومی 2018، تقریبا 80 حزب با هم رقابت کردند که شش حزب بیش از 1 درصد آرا را به دست آوردند.

اوربان با سخت‌ترین مبارزه‌اش روبرو است

در 3 آوریل، اوربان با تهدید بسیار متفاوتی روبرو خواهد شد.

در دسامبر 2020، شش تن از بزرگترین احزاب اپوزیسیون کشور و همچنین برخی گروه‌ها و جنبش‌های کوچکتر موافقت کردند که در انتخابات 2022 به عنوان بخشی از اتحاد متحد برای مجارستان شرکت کنند. پس از انتخابات مقدماتی گسترده، پیتر مارکی زی، شهردار جنوب شرقی شهر هودمزووارهلی، غیرحزبی، به عنوان نامزد نخست وزیری اتحاد انتخاب شد.

آخرین نظرسنجی که در اواخر ماه مارس انجام شد، بسیار متفاوت است. Republikon، یک اتاق فکر، به فیدز سه درصد برتری نسبت به ائتلاف مخالفان می دهد. به گفته Társadalomkutató، یکی دیگر از نظرسنجی ها، یازده امتیاز برتری دارد. اکثر کارشناسان انتظار پیروزی دیگری برای Fidesz و شریک کوچک KDNP آن دارند، اما آنها خیلی مطمئن نیستند.

چیزهای زیادی به نفع آن نهفته است. بوزوکی از دانشگاه اروپای مرکزی معتقد است که این پول بسیار بیشتر است: شاید حدود 20 برابر بیشتر از ائتلاف مخالفان. و فیدز می تواند از قانون انتخابات به نفع خود استفاده کند.

بوزوکی افزود: «از آنجایی که مجارستان یک دموکراسی نیست، بلکه یک رژیم استبدادی رقابتی است و هیچ انتخابات آزاد و عادلانه ای وجود نخواهد داشت، فیدز همیشه شانس بالایی برای پیروزی دارد.

با وجود این، ائتلاف مخالفان را نمی توان رد کرد. تحلیلگران به سهم بزرگی از رأی دهندگان بلاتکلیف در نظرسنجی ها اشاره می کنند که نشان می دهد نتیجه ممکن است نزدیک باشد.

مارکی زی، نامزد اپوزیسیون، چیزی شبیه محافظه کار است که ممکن است برخی از حامیان فیدز و رای دهندگان بلاتکلیف را به خود جلب کند.

لیبرال ها بدون در نظر گرفتن اتحاد مخالفان را انتخاب خواهند کرد.

دانیل میکچ، تحلیلگر اندیشکده جمهوریکن، بر این باور است که حتی اگر فیدز پیروز شود، به احتمال زیاد اکثریت خود را در پارلمان از دست خواهد داد. میکچ گفت که این می تواند توانایی آن را در تغییر نهادهای سیاسی متوقف کند و می تواند آن را در برابر حملات مخالفان در پارلمان آسیب پذیرتر کند، اما احتمالاً هیچ تأثیری بر سبک رهبری اوربان نخواهد داشت. فیدز احتمالاً به “شیوه قطبی خود برای ساختن سیاست” ادامه خواهد داد.

برای برخی تحلیلگران، پیروزی اپوزیسیون اساساً مجارستان را تغییر می دهد. یک دولت جدید بسیاری از سیاست های بحث برانگیز اوربان را کنار می گذارد و سیستم سیاسی را سست می کند. با اتحادیه اروپا صلح خواهد کرد. بدون بودجه دولتی، فیدز برای حفظ رسانه‌های وفادار و وابستگان خود در کنار آن تلاش می‌کرد.

اما اتحاد متحد برای مجارستان نامطمئن است. احزاب مرکب آن به ندرت به مهم ترین مسائل نگاه می کنند. توافقات در مورد نامزدهایی که باید نامزد شوند، ناپایدار بوده است. بر اساس آخرین نظرسنجی‌ها، اکثر حمایت‌های آن از سوی دو حزب، ائتلاف لیبرال دموکرات (DK) و جناح راست Jobbik به دست می‌آید. نحوه تشکیل یک دولت ائتلافی واقعاً یک موضوع دیگر است، شاید بهتر باشد اگر ائتلاف اپوزیسیون یکشنبه آینده یک پیروزی غافلگیرکننده را به دست آورد، بحث‌های آخر شب باقی بماند.