به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
واشنگتن – در یک بحث پر جنب و جوش و سبک در روز چهارشنبه، دادگاه عالی سرنوشت Bad Spaniels Silly Squeaker را مورد بررسی قرار داد، یک اسباب بازی جویدنی برای سگ ها که بسیار شبیه بطری جک دانیل است، با اضافه کردن مقداری طنز کوچک.
موارد علامت تجاری معمولاً به این موضوع بستگی دارد که آیا عموم مردم در مورد منبع محصول دچار سردرگمی شوند یا خیر. در پرونده Bad Spaniels، یک هیئت متشکل از سه قاضی دادگاه استیناف حوزه نهم، در سانفرانسیسکو، گفت که اصلاحیه اول نیاز به آزمایش سخت تری دارد، زمانی که محصول به چالش کشیده ایده یا دیدگاهی را بیان می کند.
قاضی اندرو دی. هورویتز برای هیأت مینویسد: «اسباببازی سگ بد اسپانیل، اگرچه مطمئناً معادل مونالیزا نیست، اما اثری رسا است» که از طنز بیاحترامی و بازی با کلمات برای مسخره کردن جک دانیل استفاده میکند.
عبارت «ویسکی ماش ترش با برند شماره ۷ قدیمی تنسی» روی بطری روی اسباببازی جویدنی با «قدیمی شماره ۲، روی فرش تنسی شما» جایگزین شده است. جایی که جک دانیلز می گوید که محصولش 40 درصد الکل از نظر حجم است، اسباب بازی Bad Spaniels گفته می شود که «43 درصد پو» است.
برچسبی که به اسباببازی چسبانده شده است میگوید «به جک دانیل دیستلری وابسته نیست».
قضات روز چهارشنبه در ابعاد مختلفی تقسیم شدند و نظرات مختلفی را در مورد اینکه آیا اسباب بازی یک محصول صرفاً تجاری است یا بیانگر، در مورد اینکه آیا مصرف کنندگان به طور موجه در مورد منبع آن سردرگم هستند، در مورد اینکه آیا اسباب بازی به منزله تقلید نام تجاری مشروب است یا خیر و در مورد نقشی که متمم اول باید در تحلیل حقوقی ایفا کند.
قاضی سونیا سوتومایور این سوال را مطرح کرد که آیا یک حزب سیاسی می تواند به خاطر تی شرتی که توسط فعالی که لوگوی حیوانات علامت تجاری مانند خر یا فیل را به سخره می گیرد، شکایت کند.
لیزا اس. بلات، وکیل جک دانیل، گفت که پاسخ به این موضوع بستگی دارد که آیا تعداد قابل توجهی از مردم در مورد منبع پیراهن سردرگم هستند یا خیر. او گفت: “اگر گیج کننده است، باید مجوز بگیرید.”
اصطلاح دادگاه عالی ایالات متحده را درک کنید
قاضی سوتومایور مخالفت کرد. او گفت: «آنها برای شوخی سیاسی نیازی به مجوز ندارند. “آنها برای ساختن یک تقلید به اجازه نیاز ندارند.”
قاضی ساموئل A. آلیتو جونیور گفت که هیچ فرد عاقلی فکر نمی کند اسباب بازی جویدنی Bad Spaniels توسط شرکت مشروبات الکلی مجاز باشد. او یک جلسه میدانی با یک مدیر ارشد را تصور کرد.
“یکی در جک دانیل به مدیر عامل می آید و می گوید: “من یک ایده عالی برای محصولی دارم که قرار است تولید کنیم.” این یک اسباب بازی سگ خواهد بود، و برچسبی خواهد داشت که بسیار شبیه به برچسب ما است، و نامی شبیه به نام ما، Bad Spaniels، و آنچه ظاهراً در این سگ خواهد بود، خواهد داشت. قاضی آلیتو گفت: اسباب بازی ادرار سگ است.
قاضی آلیتو افزود، مدیر اجرایی احتمالاً نمیگوید: «این یک ایده عالی است. ما آن چیز را تولید خواهیم کرد.»
خانم بلات گفت این آزمایش این بود که آیا مصرف کنندگان عادی، نه قضات فدرال، در مورد منبع یک محصول سردرگم می شوند یا خیر.
او به قاضی آلیتو، که از دانشگاه ییل فارغ التحصیل شده بود، گفت: «تو به دانشکده حقوق رفتی. “تو خیلی باهوشی. شما اهل تحلیل هستید.»
قاضی آلیتو پاسخ داد که او “به یک دانشکده حقوق رفت که در آن هیچ قانونی یاد نگرفتم.” از طرفی گفت: «سگ داشتم. من چیزی در مورد سگ ها می دانم.
Bennett E. Cooper، وکیل سازنده اسباببازی، VIP Products، گفت که نظرسنجیهای مصرفکننده نمیتواند مبنایی برای سانسور بیانی که طبق قانون اساسی محافظت میشود باشد. او گفت: “متمم اول یک نمایش بازی نیست، جایی که نتیجه این است: “نظرسنجی می گوید من گیج هستم، حرف نزن.”
قاضی النا کاگان گفت که موارد دیگر ممکن است سوالات سختی را ایجاد کنند. اما این یکی، او گفت، آسان بود.
او گفت: «این یک تی شرت سیاسی نیست. «این یک فیلم نیست. این یک عکس هنری نیست. چیزی از آن چیزها نیست. این یک محصول تجاری استاندارد است.»
خانم بلات نشان داد که نمیخواهد تنها در آن زمین پیروز شود. به گفته او، سوال کلیدی این نیست که آیا این اسباب بازی تجاری است یا خیر، بلکه این است که آیا مصرف کنندگان در مورد سازنده آن سردرگم هستند یا خیر. او گفت که یک حکم محدود به دلیل اول، سؤالات مهم را حل نشده باقی می گذارد.
او گفت: «تو فوراً وارد موقعیتی میشوی که میگویی: «من یک فیلم کوتاه گیجکننده را اجازه میدهم، اما نه تبلیغاتی گیجکننده. من یک نقاشی گیج کننده را اجازه می دهم، اما یک کاغذ دیواری گیج کننده را اجازه نمی دهم. من یک بازی ویدیویی گیج کننده را مجاز می کنم، اما یک بازی تخته ای گیج کننده را اجازه نمی دهم. من اجازه می دهم یک ملیله گیج کننده اما نه یک فرش گیج کننده.”
جاستیس کاگان در بازجویی از آقای کوپر، وکیل سازنده اسباببازی جویدنی، گفت که این شوخی را متوجه نشده است.
او گفت: «شاید من هیچ حس شوخی ندارم. “اما تقلید چیست؟”
آقای بنت گفت که این اسباببازی برندی را که خیلی جدی میگرفت، مسخره میکرد.
اطلاعات بیشتر در مورد دادگاه عالی ایالات متحده
این امر عدالت را به عنوان یک استاندارد بیرویه انعطافپذیر و بخشنده مورد توجه قرار داد. او گفت: “شما علائم زیادی را مسخره می کنید: داگی واکر، دوس پروس، اسملا آرپاو، سگ کولا، ماونتین دول.” آیا همه این شرکت ها خود را خیلی جدی می گیرند؟
آقای کوپر گفت بله.
حداقل یک دادگاه دیگر ادعای نقض علامت تجاری علیه یک اسباب بازی سگ را رد کرده است، البته بدون اینکه متمم اول را وارد آن کند.
در سال 2007، دادگاه تجدیدنظر برای بخش چهارم، در ریچموند، ویرجینیا، به نفع شرکتی به نام Haute Diggity Dog رای داد و گفت که حق فروش اسباببازیهای سگ Chewy Vuiton را دارد که شبیه کیفهای دستی مینیاتوری Louis Vuitton هستند.
قاضی Paul V. Niemeyer که برای یک هیئت متشکل از سه قاضی به اتفاق آرا می نویسد، گفت که این اسباب بازی “بلافاصله یک طنز شوخی و سرگرم کننده را منتقل می کند.”
او نوشت: «تقلید کوچک پشمالو «جویدنی ویتون»، به عنوان چیزی که سگ جویده میشود، ظرافت و گرانی کیف دستی لویی ویتون را که سگ نباید آن را بجود، مسخره میکند. اسباببازی بهطور بیاحترامی، مد لباس بالا را به عنوان یک شی برای تخریب گاه به گاه سگها معرفی میکند. طنز غیرقابل انکار است.»
خانم بلات گفت که آن پرونده و پرونده پیش از قضات، جک دانیل در مقابل محصولات VIP، شماره 22-148، بسیار متفاوت بود.
او گفت: “Louis Vuitton محصولات سگ تولید می کند، اما قیمت آنها 1200 دلار است.” “آنها محصولات لوکس کامل هستند.”
در مقابل، او گفت: «جک دانیلز محصولات سگ میسازد و کالاهای مجاز، مانند کلاه و چهارپایه بار و چه چیزهایی را در همان بازارهایی که Bad Spaniels اسباببازیهای سگش را میفروخت، میفروشد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.