آخرین رقص گرت ساوتگیت با موسیقی متن خشم سمی طرفداران انگلیسی آغاز می شود | انگلستان

جیآرت ساوتگیت، کل انگلستان با شماست. شاید این اولین و آخرین نقطه ای بود که در آن این کلمات صادقانه گفته شد. شاید در آن زمان هم درست نبود. بخش اجتناب ناپذیری از غوغا و چشم چرخان در جدیدترین تیم ملی ساوت گیت در انگلیس، این واقعیت را رد می کند که در سه ماه پس از شکست مقابل فرانسه، مقدار بسیار کمی از ماهیت تغییر کرده است.

این هفت هافبک همان هایی هستند که در قطر بودند. هری مگوایر همچنان در مرکز دفاع است. پنالتی هری کین همچنان در هواست. و با وجود تمام جست و جوی روح و عذاب، ساوت گیت نیز هنوز آنجاست: هنوز مودبانه خود را برای مخاطبانی توضیح می دهد که هرگز گوش نخواهند داد، همچنان سرش را کمی خم می کند که سؤالاتی برای او مطرح می شود، حرکتی که می گوید بله، این احمقانه ترین فرمول کلماتی است که تا به حال در زبان انگلیسی ساخته شده است، اما من دارم گوش می کنم.

بنابراین ما اینجا هستیم: آخرین رقص. هر چند با ضربات سینه و ماچیسم بسکتبال بسیار کمتر و مشاجره های بسیار بیشتر در مورد بن وایت. بازی‌های این هفته مقابل ایتالیا و اوکراین شروعی است که تقریباً مطمئناً آخرین چرخه تورنمنت ساوت‌گیت به عنوان سرمربی انگلیس خواهد بود. تابلوهای تلفن را روشن کنید. انگشتان روی گوشی های هوشمند اوه، گرت. آیا شما – آیا ما – واقعاً همه این کارها را دوباره انجام می دهید؟

و البته یک چیز مهم در اینجا تغییر کرده است. مردمی که او در طول شش سال گذشته با شور و اشتیاق برای متحد شدن تلاش کرده است، دیگر برنمی‌گردند. حس صمیمیت و ارتباط ملی که ساوتگیت همیشه در اطراف این تیم آرزو داشته است: بله، این اتفاق نخواهد افتاد. آیا هنوز کسی در این جزیره باقی مانده است که در مورد این مرد تصمیم بگیرد؟ گرت ساوت گیت، در بهترین حالت 50 درصد انگلیس با شماست.

این خشم از کجا می آید، سوال پیچیده تری است. مردم در مورد سیاست صحبت می کنند. من فکر می کنم این کمی اغراق شده است. بسیاری از آنچه که خوش بینانه به عنوان “سیاست” ساوتگیت توصیف می شود، در واقع شامل چند سخاوت لفظی در مورد عدم قضاوت دیگران یا اظهار نظر در مورد مسائل اخلاقی است. به اندازه کافی منصفانه، به نظر می رسد برای Keir Starmer کار می کند. اما فراتر از هسته آهکی نژادپرستانی که صندوق پستی او را افزایش می دهند، بیشتر مردم به این موضوع اهمیتی نمی دهند. آن طور که من می بینم، سه دلیل اصلی وجود دارد که چرا ساوتگیت سطحی از تمسخر را به خود جلب می کند که با هر کاری که در یک جلیقه انجام داده یا نکرده است، به شدت نامتناسب است.

اول اینکه بازیکن باشگاه شما را انتخاب نکرد. اشک برای تو دوم، او واقعاً آنقدر اطراف نیست که بتوانیم با او ارتباط برقرار کنیم. بیشتر اوقات، فراتر از مشاهده گاه و بیگاه شبح در گودیسون پارک در مسابقه روز، حتی به سختی به او فکر می کنید. و سپس هر چند ماه یکبار خودش را به خط چشم ما آویزان می‌کند: آنقدر دور از ذهن است که نمی‌توان با آن درگیر شد، خیلی حاضر نیست نادیده گرفته شود، مانند HMRC یا کمردرد یا آن تبلیغات کلیکی کوچک با عناوینی مانند «هرگز باور نخواهی کرد که این سلبریتی اکنون چه شکلی است. “. این پایه و اساس یک رابطه مغذی نیست و هرگز نبوده است.

اما دلیل اصلی این است که Southgate-rage رایگان است. در اینجا هیچ هزینه یا خطری وجود ندارد. ساوت گیت قصد ندارد شما را لغو کند یا به کارفرمایتان گزارش دهد. او قرار نیست با تلفن شما تماس بگیرد و حق پاسخ را مطالبه کند. او قرار نیست شما را از کنفرانس های مطبوعاتی منع کند. بهتر از همه، شما هرگز مجبور نخواهید شد قضایای هوشمندانه خود را در عمل آزمایش کنید. هر چه به او پرتاب کنی، یا نادیده می گیرد، یا می گیرد.

گاهی اوقات، او واقعا آن را می گیرد. زمان هایی در حوالی جام جهانی بود که ساوتگیت به این فکر می کرد که آیا فشارها و سرایت های این کار واقعا ارزشش را دارد یا خیر. در واقع، مواقعی به نظر می‌رسید که او در یک حرکت انبر عجیب و غریب بین کسانی که می‌خواستند او به خاطر سلامت عقلش استعفا دهد و کسانی که می‌خواستند او به دلیل احمق بودن از کار دست بکشد گرفتار می‌شد. در این میان او شاید جالب ترین و غیرمعمول ترین کار ممکن را انجام داد. او ماند.

در آن نقطه ما وارد قلمروی عمدتاً نمودار شده می شویم. در یک سطح، ساوت گیت باید احساس کند که این احتمالاً چگونه به پایان می رسد. در یورو 2024 24 تیم حضور دارند که 23 تیم برنده نمی شوند. هر سرمربی انگلیس در نهایت با چنگال ها از شهر بیرون می رود، به غیر از مربی ای که قهرمان جام جهانی شد و سپس با چنگال ها از شهر خارج شد. او دارای یک مجموعه املاک و یک عمارت مجلل با یک کلبه جداگانه است. او به پول نیاز ندارد. او مطمئناً نیازی به دردسر ندارد. پس چرا دقیقا؟

فوتبال ذاتاً به انگیزه بی اعتماد است. شاید همانطور که منتقدان او می گویند، ساوتگیت واقعاً توسط سرسختی یا عمل گرایی شغلی هدایت می شود. شاید کل ماجرا خیلی قبل از تابستان آینده آلمان خراب شود و بسوزد. در این بین، ساوتگیت تحمل می کند: با آرامش سگ هایش را در اطراف یورکشایر شمالی راه می اندازد، با آرامش وارد اکسپرس تسکو در هاروگیت می شود، با آرامش یک هافبک دفاعی دیگر را در دقیقه 81 به میدان می آورد، مخزن کوچکی از اعتدال و خوش بینی در چیزی که همیشه کاملاً سمی بوده است. تاج و تخت مزخرف یک شغل

من فکر نمی‌کنم تا زمانی که او نرود واقعاً از آن قدردانی نکنیم، و فرانک لمپارد، سرمربی تیم ملی انگلیس، در مورد نیاز به بازی برای پیراهن به گری نویل نظر دارد. کار غیرممکن، زمانی به آن می گفتند و شاید هنوز هم هست. اما شاید بهترین چیزی که می توانید در مورد ساوت گیت بگویید این است که او بهتر از هرکسی آن را پنهان می کند. و بنابراین فعلاً بیایید به سادگی از آخرین عصر گرت لذت ببریم: مازوخیسم گیج کننده مردی که مستقیماً به داخل آرواره حیوانی راه می رود که می داند از خوردن او ناامید است.