نزدیک شدن به هیلاری کلینتون در “Bob Fosse’s Dancin”

یکشنبه شب، هیلاری کلینتون که تازه از شرکت در شب افتتاحیه «Bob Fosse’s Dancin» در برادوی در تئاتر موزیک باکس تازه بود، وارد اتاق کوکتل Rosevale در هتل Civilian در خیابان 48 غربی شد.

در حالی که شمع‌ها روی میزها سوسو می‌زدند، با مدل‌های مینیاتوری از محصولاتی مانند «Hadestown» و «Dear Evan Hansen» که روی دیوار پشتی نمایش داده می‌شد، چند ده مهمان در مهمانی خصوصی، لیوان‌های شراب سفید را از بار می‌نوشیدند. خانم کلینتون در میان مهمانانی از جمله دیوید راکول، معمار و طراح نمایش برنده جایزه تونی که هتل را طراحی کرده بود، شرکت کرد. جین کراکوفسکی بازیگر؛ هما عابدین، دستیار دیرینه خانم کلینتون؛ و کارگردان «Dancin»، وین سیلنتو.

او به آقای Cilento، که در تولید اصلی 1978 نمایش رقصید، گفت: “من آن را دوست داشتم.” رقصندگان بسیار کاریزماتیک و مغناطیسی بودند. آن انرژی بسیار مورد نیاز بود.»

بنابراین وقتی از او خواسته شد که این ایده را در نظر بگیریم که یک تولید توری نمایش دوم، که در آن دو مرد برای فرار از اوباش لباس زنانه می پوشند، می تواند از بازی در ایالتی مانند تنسی که اخیراً قانونی برای محدود کردن نمایش های «کاباره» تصویب کرده است، منع شود. واکنش خانم کلینتون واضح بود.

خانم کلینتون گفت: «این یک تفسیر بسیار غم انگیز در مورد آنچه مردم فکر می کنند در کشور ما مهم است، است. “امیدوارم که این راه دایناسورها باشد، زیرا مردم متوجه خواهند شد که این فقط یک شیرین کاری سیاسی است.”

مجموعه ای از نمایش هایی که به طور بالقوه می توانند تحت چنین قانونی ممنوع شوند – مانند نمایشنامه های شکسپیر که در آن تعدادی از شخصیت ها لباس های متقابل دارند. «اسپری مو»، موزیکال محبوبی که در آن مادر قهرمان داستان معمولا توسط مردی با لباس نواخته می شود. و “1776”، که شرکت تور فعلی آن دارای یک بازیگر کاملا زن، ترنس و غیر دودویی است، به گفته او، “پوچ” بود.

“من حدس می زنم که آنها قصد دارند مرزهای ایالتی را به روی هر چیزی که شکسپیر است ببندند؟” او گفت. آیا می‌خواهیم صادرات هر نوع سرگرمی را متوقف کنیم؟»

حدود ساعت 9:10 شب، خانم کلینتون مهمانی را ترک کرد. برخی از مهمانان از او پیروی کردند، در حالی که برخی دیگر به طبقه بالای بار و سالن استارچایلد روی پشت بام در طبقه 27 رفتند، جایی که نیکول فوس – دختر کارگردان و طراح رقص باب فوسه و بازیگر زن گوئن وردون – و آقای سیلنتو، کارگردان، در آنجا بودند. میزبانی دومین مهمانی برای تیم خلاق نمایش و بازیگران 22 رقصنده.

رقصنده کارلی دیناردو لباس نقره ای بدون آستین با بریدگی های طراح استرالیایی پورتیا و اسکارلت به تن داشت، در حالی که یمن براون یک سویشرت سبز کلیسای جامع Who Decides War با برش هایی در قسمت جلویی پوشیده بود. آن‌ها ماکت‌های «Dancin’ Man» – ریشه‌های دیوینو بیانکو، خیار، دانه‌های فلفل صورتی و نوشابه لیمو-لیمو- را می‌نوشیدند و از «صبحانه فوسه» (گرانولا) و کوکتل‌های میگو که توسط پیشخدمت‌ها روی بشقاب‌های نقره‌ای تجهیز می‌شد، نوش جان کردند. (برای کسانی که سلیقه کمتری داشتند، کیسه هایی از M&M در نوار وجود داشت که نام رقصندگان روی آنها چاپ شده بود.)

کلتون کروز، یک رقصنده غیر دودویی در تولید که ضربات سیلی بر چهره او در نقد منتقد نیویورک تایمز، جسی گرین را برانگیخت، یک لباس مشکی نامتقارن، کفش پاشنه طلایی، سایه چشم طلایی درخشان و رژ لب قرمز روشن به تن داشت.

آنها در مورد لباس تک شانه درخشان خود گفتند: “من می خواستم یک برداشت مدرن از لباس انفرادی ترومپت اصلی Ann Reinking انجام دهم.”

Mx کروز، که در میان گروهی از رقصندگان است که از نظر سن، قومیت، تیپ بدنی و جنسیت بسیار متفاوت‌تر از یک بازیگر معمولی Fosse است، گفت: بهترین بخش تولید جدید این بود که «همه ما می‌توانیم خودمان باشیم در حالی که هستیم. انجامش دادن.»

آقای Cilento گفت که او هدفمند به دنبال بازیگران متنوع تری برای احیای این فیلم است.

او گفت: «من یک گروه رقصنده بسیار متنوع و واقعاً هیجان‌انگیز انجام دادم، زیرا احساس می‌کردم باید کل فرهنگ را بپذیرید و فقط نان سفید درست نکنید.

Mx کروز، که رهبر شماره «جوجه بهار» در این نمایش است، گفت: «عجیب است که نمایشی را اجرا کنم که در آن من می توانم خودم باشم، و خوب است.»

Quick Question مجموعه‌ای از ارسال‌ها از فرش‌های قرمز، شام‌های جشن و سایر رویدادهایی است که افراد مشهور را از مخفی کردن خارج می‌کند.