جان لوئیس: آیا پایان دادن به مالکیت کارکنان به خرده فروش کمک می کند و آیا استراتژی رئیس آن شکست می خورد؟ | جان لوئیس

آیا شکستن مدل مالکیت کارکنان می‌تواند پاسخی برای مالک جان لوئیس و ویتروز باشد که پس از گزارش زیان‌های سنگین، سرمایه‌گذاری خارجی تا سقف 2 میلیارد پوند را به عنوان راهی برای تضمین آینده خود در نظر می‌گیرد؟

شراکت جان لوئیس از دهه 1920 متعلق به کارمندان آن بوده است، به این معنی که آنها پاداشی سالانه بر اساس سود دریافت می کنند که کارکنان را برانگیخته و به آن کمک می کند تا در خیابان های بزرگ بریتانیا گسترش یابد.

این مدل به قدری موفق بود که فقط یک دهه پیش، معاون نخست وزیر وقت، نیک کلگ، از آن به عنوان الگویی برای «اقتصاد جان لوئیس» آینده استقبال می کرد که در آن کارگران در شرکت هایی که آنها را استخدام می کردند، سهام می گرفتند.

با این حال، ضررهای سنگین 234 میلیون پوندی در سال گذشته – علیرغم فروش 12 میلیارد پوندی – منابع آن را کاهش داده است، و JLP مجبور شد پاداش کارکنان خود را امسال برای دومین بار از سال 1953 حذف کند.

رئیس آن، شارون وایت، به دنبال راه‌های نوآورانه برای جمع‌آوری سرمایه برای چرخش و توسعه کسب‌وکار است، اما تحت مدل فعلی‌اش نمی‌تواند سهام جدیدی را برای سرمایه‌گذاران برای جمع‌آوری پول بدون تغییر اساسی در قانون اساسی – و تصویر آن صادر کند.

وایت معتقد است که بازوی خرده‌فروشی گروه دیگر نمی‌تواند سطح سود کافی برای پرداخت پاداش منظم به کارکنان را حفظ کند و بنابراین می‌خواهد سرمایه به خدمات مالی گسترش یابد و برای اجاره در بالای فروشگاه‌های Waitrose بسازد.

در حال حاضر این تجارت دارای ترازنامه نسبتاً قوی با 1 میلیارد پوند پول نقد و سرمایه گذاری های کوتاه مدت و تسهیلات بانکی 420 میلیون پوندی است. این بدهی خالص 1.7 میلیارد پوندی دارد که ناشی از تعهدات اجاره است. فقط 50 میلیون پوند از آن باید کوتاه مدت – در دسامبر امسال – و 300 میلیون پوند دیگر در ژانویه 2025 پرداخت شود.

با این حال، با توجه به بازارهای بدهی در حال حاضر، به ویژه برای مشاغلی که با مصرف کننده روبرو هستند، این مشارکت به شدت به منابع نقدی خود برای سرمایه گذاری و انجام تعهدات خود متکی است.

ریچارد هیمن، تحلیلگر کهنه‌کار خرده‌فروشی، می‌گوید که توجه JLP به فروش سهام «از موضع ضعف فزاینده انجام می‌شود». او پیشنهاد می‌کند که از دست دادن موقعیت مالکیت کارکنان «بهای بزرگ و گزافی برای پرداخت» و به طور بالقوه پایان نازک یک گوه خواهد بود که می‌تواند به قیمت از دست دادن امتیاز حیاتی جان لوئیس و ویتروز نسبت به رقبای متعدد، تمام شود.

هیمن، متقابل را به عنوان یک عنصر ضروری از برندها توصیف می کند که “در همه چیز نفوذ می کند”. نیل ساندرز، تحلیلگر خرده‌فروشی در گلوبال دیتا و کارمند سابق جان لوئیس، با توئیت خود موافق است: «هدف شراکت نباید تبدیل خود به هیچ خرده‌فروش قدیمی دیگری باشد. در حال حاضر یک نگرش شکست‌گرایانه نسبت به خرده‌فروشی اتخاذ کرده است – با این فرض که برای زنده ماندن باید در جای دیگری به دنبال سود باشد.

هایمن همچنین تردید دارد که وایت بتواند شورای کارکنان JLP را که بخش مهمی از ساختار دموکراتیک آن است، متقاعد کند که با تغییر مالکیت 100% کارمندان موافقت کند.

او پیشنهاد می کند که JLP 400 میلیون پوندی برای سرمایه گذاری در ساخت و ساز به اجاره و سایر مناطق جدید کنار گذاشته است، بهتر است برای بهبود کسب و کار خرده فروشی خود – ارتقاء فروشگاه ها، فناوری اطلاعات و محصولات برای کمک به افزایش فروش و بهبود اصول اولیه مانند در دسترس بودن هزینه شود. محصولات

“چشم آنها در حال حاضر به اندازه کافی به توپ نیست و [shifting into] غیر خرده فروشی فقط نگاه را بیشتر از توپ دور می کند.

با جریان‌های نقدی بهتر از خرده‌فروشی، و تأکید کمتر بر خطوط بالقوه گران و پرخطر کسب‌وکار، شراکت نیاز کمتری به جمع‌آوری پول جدید خواهد داشت.

نیک باب، یکی دیگر از تحلیلگران خرده فروشی مستقل می گوید: «به وضوح چیزی باید تغییر کند. او همچنین استدلال می‌کند که کسب‌وکار «نیاز به مدیریت بهتر» با تجربه خرده‌فروشی بیشتر دارد – انتصاب نیش کانکیوالا، رئیس سابق هوویس در هفته گذشته به عنوان مدیر اجرایی – یک کارشناس سهام خصوصی که هرگز یک مغازه در خیابان‌های بریتانیا را اداره نکرده است و از بین شرکت‌ها انتخاب شده بود را زیر سوال برد. هیئت مدیره غیرموظف JLP

با این حال، باب می گوید که او معتقد نیست پایان دادن به مالکیت کل کارکنان به روحیه یا اعتقاد مشتریان به برندها آسیب می رساند و “آنچه به روحیه آسیب می زند، پول درآوردن یا پرداخت پاداش نیست”.

جان لوئیس پیشنهاد کرده است که می‌تواند راه‌هایی برای واگذاری سهام اقلیت در ازای سرمایه‌گذاری بدون از دست دادن موقعیت مشترک خود بیابد.

انجمن مالکیت کارکنان گفت که برخی از مدل‌های متعلق به کارکنان به سهامداران اقلیت اجازه می‌دهند – به عنوان مثال برای بنیان‌گذارانی مانند گای سینگ واتسون در Riverford Organics. یکی از سخنگویان گفت که مشاغل متعلق به کارمندان “اغلب در مورد مدل های سنتی در مورد دسترسی به سرمایه در مضیقه هستند” و برخی “ترفندهای ساده در قوانین بریتانیا” می تواند این وضعیت را بهبود بخشد.

چندین مدل بالقوه در سرتاسر جهان وجود دارد که به شرکت‌های متقابل اجازه می‌دهد به «سرمایه بیمار» دسترسی پیدا کنند، به‌جای روی آوردن به صندوق‌های تامینی یا سهام خصوصی که با سود کوتاه‌مدت سه تا پنج ساله هدایت می‌شوند، و بیشتر در تضاد با مشاغلی مانند JLP.

در بریتانیا، بانک توسعه متعلق به دولت، British Patient Capital را ایجاد کرد که دارای یک برنامه سرمایه‌گذاری 2.5 میلیارد پوندی شامل بیش از 1000 شرکت از جمله صندوق کشف زوال عقل و Advent Life Sciences است که در تحقیقات دارویی سرمایه‌گذاری می‌کند و همچنین LoveCrafts، یک بازار آنلاین لوازم صنایع دستی است. .

این که آیا چنین صندوق‌هایی سرمایه‌گذاری در یک خرده‌فروش قدیمی را در نظر می‌گیرند یا خیر، سوال دیگری است.