IPCC می گوید: جهان همچنان می تواند با تغییرات واقعی از بدترین فروپاشی آب و هوا جلوگیری کند | هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC)

گروه بین‌دولتی تغییرات اقلیمی گفته است که اجتناب از بدترین آسیب‌های ناشی از فروپاشی آب و هوا هنوز امکان‌پذیر است و گزینه‌های متعدد، امکان‌پذیر و مؤثری برای انجام این کار وجود دارد.

هوسونگ لی، رئیس بدنه، که متشکل از دانشمندان برجسته آب و هوا در جهان است، تصریح کرد که – علیرغم آسیب های گسترده ای که در حال حاضر توسط آب و هوای شدید ایجاد شده است، و تهدید احتمالی تغییرات بالقوه فاجعه بار – هنوز هم بشریت باید آینده را شکل دهد. .

“[The IPCC reports] به وضوح نشان می دهد که بشریت دانش و فناوری لازم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان را دارد. اما نه تنها این. آنها نشان می دهند که ما ظرفیت ساختن جامعه ای بسیار مرفه، فراگیر و عادلانه تر را در این فرآیند داریم.

«مقابله با تغییرات اقلیمی چالشی سخت، پیچیده و پایدار برای نسل‌هاست. ما، جامعه علمی، حقایق واقعیت ناامید کننده را بیان می کنیم، اما به چشم انداز امید از طریق تغییرات دگرگونی هماهنگ، واقعی و جهانی نیز اشاره می کنیم.

او گفت که امور مالی کلید خواهد بود. بر اساس بخش آخر ششمین گزارش ارزیابی جامع IPCC (AR6) از دانش بشری درباره آب و هوا، تغییر به اقتصاد کم کربن بین سه تا شش برابر میزان بودجه ای که در حال حاضر به سرمایه گذاری سبز اختصاص داده می شود، نیاز دارد.

IPCC گفت که عدالت آب و هوایی نیز حیاتی خواهد بود، زیرا مردمی که بیشترین ضربه را از تأثیرات بحران زده اند، فقیرترین و آسیب پذیرترین افراد هستند که کمترین تلاش را برای ایجاد این مشکل انجام داده اند.

آدیتی موکرجی، یکی از 93 نویسنده «گزارش ترکیبی»، بخش پایانی که یافته‌های کلیدی را گردآوری می‌کند، گفت: «تقریبا نیمی از جمعیت جهان در مناطقی زندگی می‌کنند که به شدت در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب‌پذیر هستند. در دهه گذشته، مرگ و میر ناشی از سیل، خشکسالی و طوفان در مناطق بسیار آسیب پذیر 15 برابر بیشتر بوده است.

این چارچوب مثبت گزارشی که عمدتاً خواندن آن را بسیار تلخ می کند، یک تضاد عمدی در برابر بسیاری از صداها بود که می گویند جهان شانس کمی برای محدود کردن گرمایش جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن دارد، آستانه ای که بسیاری از تأثیرات بحران فراتر از آن است. به سرعت غیر قابل برگشت خواهد شد.

کریس جونز، از مرکز Met Office Hadley، یکی از اعضای تیم اصلی نگارش گزارش، خاطرنشان کرد که انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال 2020 به دلیل قرنطینه‌های کووید-19 6 درصد کاهش یافت و هر سال کاهش مشابهی برای دهه آینده مورد نیاز است. . او گفت: «مقیاس چالش بزرگ است. “اگر به انتشار با نرخ فعلی ادامه دهیم، بودجه کربن برای 1.5 درجه سانتیگراد تا سال 2030 تمام خواهد شد.”

انتشار روز دوشنبه ممکن است آخرین انتشار این دهه از IPCC باشد، که در سال 1988 برای ارزیابی دانش جهانی از آب و هوا و مشاوره در مورد چگونگی تغییرات اعمال انسان در آن راه اندازی شد. گزارش IPCC AR6 که به دلیل همه‌گیری کووید-19 کمی به تعویق افتاد، در سه بخش اصلی از آگوست 2021 تا آوریل 2022 منتشر شد. راه های مقابله یا کاهش مشکل، و به دنبال آن فصل سنتز دوشنبه که سه مورد قبلی را با هم ترسیم می کند.

دانشمندان IPCC و کارشناسان آب و هوا تأکید کردند که این دهه بسیار مهم خواهد بود، زیرا تصمیمات اتخاذ شده در حال حاضر بر آینده سیاره برای صدها و شاید هزاران سال تأثیر می گذارد.

سیمون استیل، مقام ارشد سازمان ملل متحد در زمینه آب و هوا، گفت: «ما در یک دهه حساس برای اقدام اقلیمی هستیم. انتشار جهانی باید تا سال 2030 نزدیک به 43 درصد کاهش یابد تا جهان به هدف توافق پاریس برای محدود کردن افزایش دمای جهانی به 2 درجه سانتیگراد و پیگیری تلاش ها برای محدود کردن افزایش دما به 1.5 درجه سانتیگراد دست یابد. گزارش ترکیبی نشان می‌دهد که ما چقدر از مسیر خارج شده‌ایم.»

اما وی افزود: هنوز دیر نشده است. IPCC به وضوح نشان می دهد که می توان گرمایش جهانی را به 1.5 درجه سانتیگراد با کاهش سریع و عمیق انتشار گازهای گلخانه ای در تمام بخش های اقتصاد جهانی محدود کرد. بسیاری از گزینه‌های انطباق و کاهش عملی، مؤثر و کم‌هزینه را در اختیار ما قرار داده است تا در بخش‌ها و کشورها توسعه پیدا کنیم.»

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، پیام اقدام را به جای ناامیدی دریافت کرد. او از کشورها خواست تا “برنامه شتاب” را با مشارکت همه گروه 20، بزرگترین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهان، اتخاذ کنند.

گوترش گفت، کشورهای توسعه یافته باید تعهدات خود را برای رسیدن به انتشار گازهای گلخانه ای به صفر از سال 2050 تا “تا حد امکان به سال 2040” ارائه دهند.

وی تاکید کرد که اقتصادهای نوظهور، که بسیاری از آنها اهداف خالص صفر را برای نیمه دوم قرن جاری تعیین کرده اند، باید آنها را تا “تا حد ممکن” به سال 2050 نزدیک کنند. این امر مستلزم یک بازنگری اساسی توسط برخی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای جهان است: چین در حال حاضر قبل از سال 2060 و هند تا سال 2070 هدف دارند.

گوترش همچنین خواستار حذف تدریجی زغال سنگ توسط کشورهای توسعه یافته تا سال 2030 و سایر کشورها تا سال 2040 شد. او بر اساس یافته های آژانس بین المللی انرژی مبنی بر اینکه همه توسعه های جدید نفت و گاز باید به پروژه های نفت و گاز مجوز یا بودجه جدیدی ندهند. جهان برای محدود کردن گرمایش جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن متوقف شود.

دستیابی به این امر طولانی خواهد بود و بسیاری از دولت ها احتمالاً حداقل در کوتاه مدت این درخواست ها را نادیده خواهند گرفت. بسیاری از کارشناسان مشتاق بودند به این نکته اشاره کنند که قیمت فناوری انرژی های تجدیدپذیر به سرعت کاهش یافته است و آن را به سرمایه گذاری جذاب تری تبدیل کرده است. اما شرکت‌های نفت و گاز نیز از رونق بی‌سابقه‌ای برخوردار بوده‌اند و بسیاری در حال برنامه‌ریزی برای سرمایه‌گذاری مجدد درآمدهای حاصله در سوخت‌های فسیلی بیشتر هستند.

اد میلیبند، وزیر سایه تغییرات اقلیمی در بریتانیا، گفت: «آنتونیو گوترش درست می گوید که ما باید سرعت و فوریت مبارزه با بحران آب و هوا را به سرعت افزایش دهیم.

در بریتانیا، ما یک دولت محافظه کار داریم که استراتژی صفر خالص آن به قدری بد است که غیرقانونی اعلام شده است. فاجعه این است که محافظه‌کاران ما را از بهره‌گیری از مزایای انتقال سبز باز می‌دارند – صورت‌حساب‌های کمتر انرژی، میلیون‌ها شغل خوب، و آینده‌ای قابل زندگی برای فرزندان و نوه‌هایمان.

حزب کارگر با طرح ما برای تبدیل بریتانیا به ابرقدرت انرژی پاک تا سال 2030 و با رهبری اتحاد قدرت پاک در سراسر جهان برای ایجاد انرژی پاک تر و سبزتر، بریتانیا را به رهبر جهانی در مقابله با بحران آب و هوا تبدیل خواهد کرد.