آیا واقعاً بایرن مونیخ زیر نظر یولیان ناگلزمن پیشرفت می کند؟ | بوندسلیگا

جیاولیان ناگلزمن ممکن است این مرحله از فصل را در قالب‌های مختلف تصور کند که پس از جام جهانی کار خود را از سر گرفت. او تقریباً مطمئناً این را تصور نمی کرد. تیم او آوریل را با بازی‌های بیشتری برای شکل دادن به باقی‌مانده کمپین خود نسبت به آنچه که در این مرحله معمولی انجام می‌دهد آغاز خواهد کرد، میراثی از وقفه فوق‌الذکر برای تورنمنت در قطر، اما آنها همچنین در موقعیتی ناآشنا راهی آن جاده خواهند شد. جایگاه دوم. بایرن مونیخ همه چیز را در لورکوزن از دست نداد، اما هر سوء تفاهمی که ممکن است تحت آن کار کرده باشد که این یک فصل معمولی بایرن است. است رفته.

بسیاری از جنبه های قابل توجه در راه که در آن همه آشکار وجود دارد. لورکوزن نسبت به میهمان خود در برد 2-1 به طور قابل توجهی عصبی تر از خود نشان داد و همچنین آمینه عدلی بازیکن میزبان دو بار توسط توبیاس استیلر برای شبیه سازی اخطار شد قبل از اینکه داور دو بار تصمیم خود را روی مانیتور بررسی کند، دو بار کارت را پس گرفت. با لبخند و دست دادن و دو بار یک پنالتی اعلام کرد، هر دو توسط اگزکوئیل پالاسیوس (دوبار به سمت راست یان سامر، اگر تعجب کردید) به گل تبدیل کرد. خود کار از پشت و آنها را به خانه راهنمایی کنید.

اما انگیزه اصلی بررسی، خود بایرن بود. آنها به طور غیرمعمولی منفعل، صاف و بدون الهام بودند، یک انفجار کوتاه درست قبل از برنده، که در طی آن جمال موسیالا به طرز دردناکی نزدیک بود تا تیمش را دوباره با دویدن معمولی نرم از کناره و شوتی که از خزیدن به کرنر جلو بیفتد، نزدیک شود. حسن صالحیمیجیچ، مدیر ورزشی پس از بازی گفت: “این چیزی نیست که بایرن در مورد آن است.” انگیزه، ذهنیت، قاطعیت بسیار کم است. من به ندرت چنین چیزی را تجربه کرده ام.» اینکه موسیالا، منبع اصلی برتری آنها در این فصل، صبح دوشنبه گزارش شد که با پارگی عضله ران خود از تیم آلمان کناره گیری کرده است، غافلگیری ناخواسته دیگری قبل از یک برنامه پنجره بین المللی است که بلافاصله شامل یک برنامه می شود. کلاسیک با رهبران جدید بروسیا دورتموند و یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچسترسیتی.

بایرن در این نیمه پیشتاز بود، هم در بازی اودیلون کوسونو که شوت جاشوا کیمیچ را منحرف کرد تا لوکاس هرادکی را از پیش رو برداشت، و هم در برابر باد غالب دوره ای که عمدتاً متعلق به لورکوزن بود. البته به دست آوردن حداکثر پاداش از حداقل عملکرد همیشه یکی از مشخصه های قهرمانان خواهد بود، اما بازگشت آنها از این فاصله هیچ بهبودی به همراه نداشت. در عوض، مردان ژابی آلونسو با انرژی دوباره ظاهر شدند و آماده تعامل بودند. آنها پیروزی را می خواستند و با شایستگی آن را در برابر تیمی به دست آوردند که به سادگی اجازه داد نیمه دوم برای آنها اتفاق بیفتد. گل های خورده ممکن است در کل جهان یک کنجکاوی بوده باشد، اما آنها از تیمی صحبت می کردند که فقط روشن نشده بود. حتی اگر هر دو پنالتی مستلزم این بود که استیلر دوباره نگاهی بیندازد، چالش های بنجامین پاوارد و دایوت اوپامکانو روی ادلی – در هر دو مورد – آنقدر وحشیانه، کنترل نشده، آنقدر غیرضروری بود که با صدای بلند از فقدان متانت، آرامش و کاربرد صحبت می کردند. .

ممکن است در اواخر هردکی غیرقابل پیش‌بینی برای رد کردن لروی سانه و سپس آلفونسو دیویس یک سیو مضاعف لازم بود، اما لورکوزن این را ندزدیده بود. آنها تیم بهتری بودند و نه فقط این، آنها لحظات کلیدی بازی را بهتر کنترل کرده بودند. اگر برخی آلونسو را در نقشی مشابه استیون جرارد در استون ویلا انتخاب کرده باشند، پیش از رسیدن به سرنوشت، شاگردی کند و پس از رسیدن به بلوغ در باشگاه قدیمی‌اش شغل اصلی را بپذیرد (ادراکی که علناً توسط مدیران ارشد بایرن دلسرد نشده است)، داستان منحرف شده است کاملا متفاوت است.

اگر حرفه مدیریتی نوپای آلونسو را باید با اندوخته بیشتری در نظر گرفت، نتایج اولیه بسیار مثبت است، به خصوص وقتی در نظر بگیریم که او تیمی را در دست گرفت که در حال مبارزه با سقوط بود که (حداقل روی کاغذ) برای چنین چالشی چندان مجهز نبود. احساس درون باشگاه این است که مهارت آلونسو در برقراری ارتباط کلیدی بوده است و ایده‌های او را سریع و واضح به بازیکنان منتقل می‌کند.

او همچنین به خوبی توانسته است به سرعت نقاط قوت اصلی تیمش را شناسایی کند. منطقه اصلی که لورکوزن از زمان آمدن هافبک سابق اسپانیا به آن وام داده است، یک منطقه ساده است، با استفاده از سرعت برق آسای جرمی فریمپونگ و موسا دیابی در کناره ها، که هر دو از زمان هدایت آلونسو به نظر تازه شده اند. در اینجا، آنها تأکید کردند که آنها بیشتر از اینها هستند، با دفاعیات آنها متشکل تر از آنچه ما معمولاً با آنها ارتباط برقرار می کنیم. استفاده از هافبک سرسخت روبرت آندریچ، بازیکن کلیدی آلونسو تا کنون، تقریباً به عنوان یک مدافع میانی سوم، پس از یک هفته میانی که لورکوزن به مجارستان سفر کرد و به مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا رسید، واقعاً کنترل را به لورکوزن داد.

این نوع وضوح چیزی است که ما از ناگلزمن انتظار داریم. او پس از آن گفت: “اگر ما حداکثر گرسنگی و اشتیاق را با کیفیتی که داریم ترکیب کنیم، می‌توانیم به هر چیزی برسیم. این واضح است و اگر بایرن برای مقابله با دورتموند تمام سلاح‌های خود را به کار می‌گیرد و آتشی برای خنثی کردن حریفان خود پیدا می‌کند، برای تعداد کمی شگفت‌آور خواهد بود. اما این چرخه کنش و واکنش فقط روایت آشنای بایرن نیست. این روایت آشنای بایرن است که پیش از ناگلزمن است. و اگر فیلمنامه را از سال‌های گذشته به خوبی بشناسیم، باید این سوال را ایجاد کنیم که واقعاً بایرن زیر نظر مربی مورد تحسین خود چقدر پیشرفت می‌کند؟

نوسانات بایرن در این فصل به قدری مکرر و وحشیانه است که نمی تواند به بررسی دقیق آن کمک کند. آنها ممکن است به خوبی مقابل دورتموند پاسخ دهند، اما بعید به نظر می رسد که پاسخ قطعی باشد.

نکات صحبت

دورتموند روز شنبه با یک شکست فوق‌العاده کارآمد 6-1 مقابل اوکلن (به قول مو داهود، در مقابل دروازه سرد بود) رهبری را به دست گرفت. دو گل مارکو رویس او را از مرز 150 برای باشگاه عبور داد و دو گل سباستین هالر نیز مورد استقبال قرار گرفت. علاوه بر این، ممکن است پس از چند هفته مالیات، تعدادی از پرسنل مفقود شده را برای دیدار به مونیخ بازگردانند، در حالی که امره جان، کریم آدیمی، یوسف موکوکو، صالح اوزجان و جولیان برانت همگی در این بازی غایب هستند.

در همین حال، هفته لایپزیگ از بد به بدتر گذشت زیرا آنها در مقابل بوخوم به شکست رسیدند. مارکو رز با پرتاب بلند کریستوفر آنتوی آجئی از برنده ارهان ماسوویچ عصبانی شد. او شکایت کرد: “ما در مورد آن صحبت کردیم و هنوز نمی توانیم از آن دفاع کنیم.” در همین حال، اتحادیه اروپا را با پیروزی 2-0 مقابل فرانکفورت سقوط آزاد دنبال کرد که آنها را به رتبه سوم رساند.