گروه ضربت تصمیم می گیرد غرامت کالیفرنیا به نوادگان افراد برده محدود شود | کالیفرنیا

اولین کارگروه کالیفرنیا در مورد غرامت برای آمریکایی های آفریقایی تبار به پرداخت غرامت مستقیم ایالتی به نوادگان سیاه پوستان برده شده و آزاد که در قرن نوزدهم در ایالات متحده بودند رای داده است.

این گروه گفت که یک طرح جبران خسارت و استرداد بر اساس اصل و نسب – در مقابل طرحی مبتنی بر نژاد، که امکان غرامت را برای گروه گسترده‌تری باز می‌کرد – بهترین تغییر را برای بقای یک چالش قانونی داشت. آنها همچنین گفتند که مهاجران سیاه پوستی که در قرن 20 و 21 مهاجرت به ایالات متحده را انتخاب کرده بودند، با آسیب های روحی افرادی که ربوده شده و به بردگی گرفته شده بودند، شریک نبودند.

آنها همچنین برای آزادی سیاه پوستانی که در قرن نوزدهم به این کشور مهاجرت کردند، با توجه به مشکلات احتمالی در مستندسازی شجره نامه و خطر در زمان برده شدن، واجد شرایط بودند.

این تصمیم با رای 5 به 4 در عصر روز سه شنبه و پس از یک روز بحث پرشور به تصویب رسید. برخی دیگر از اعضای کمیته استدلال کرده بودند که غرامت باید شامل همه سیاه‌پوستان، صرف‌نظر از اصل و نسب، شود که از نژادپرستی سیستماتیک در مسکن، تحصیل و اشتغال رنج می‌برند. آنها همچنین گفتند که اثبات نسب دشوار است و بردگان اغلب مردم را برای کار در مزارع مختلف در داخل و خارج از کشور می فرستند.

کارگروه غرامت دو ساله در سال 2020 ایجاد شد و کالیفرنیا را به تنها ایالتی تبدیل کرد که با مطالعه و برنامه ریزی، با مأموریت مطالعه نهاد برده داری و آسیب های آن و آموزش افکار عمومی در مورد یافته های آن، پیش رفت.

این کمیته حتی یک سال از پروسه دو ساله خود نگذشته است و هیچ برنامه جبرانی روی میز نیست.

طرفداران دیرینه از نیاز به درمان های چندوجهی برای آسیب های مرتبط و در عین حال جداگانه، مانند برده داری، قوانین جیم کرو، حبس دسته جمعی و توسعه مجدد که منجر به جابجایی جوامع سیاهپوست شد، صحبت کرده اند.

مدافعان می گویند غرامت می تواند شامل کالج رایگان، کمک برای خرید خانه و راه اندازی مشاغل و کمک های مالی به کلیساها و سازمان های اجتماعی باشد.

با این حال، سؤال واجد شرایط بودن از زمان نشست افتتاحیه آن در ژوئن، زمانی که بینندگان از گروه 9 نفره درخواست کردند تا پیشنهادات هدفمند و پرداخت های نقدی را برای کامل کردن نوادگان افراد برده شده در ایالات متحده ایجاد کنند، گروه ضربت را تحت تأثیر قرار داده است.

کار این کمیته با شهادت های متعددی مشخص شده است. آرتور وارد، ساکن شیکاگو، در جلسه مجازی روز سه شنبه شرکت کرد و گفت که او از نوادگان مردم برده شده است و خانواده ای در کالیفرنیا دارد. او از غرامت ها که فقط بر اساس اصل و نسب است حمایت کرد و از نگرانی های هیئت در مورد مهاجران سیاه پوستی که نژادپرستی سیستماتیک را تجربه می کنند ابراز ناامیدی کرد.

وارد گفت: «وقتی نوبت به نوعی عدالت، نوعی پاداش می‌رسد، قرار است ما به عقب خط برویم و اجازه دهیم کارائیب‌ها و آفریقایی‌ها در اولویت قرار گیرند.» “این مدت طولانی برای تصمیم گیری در مورد چیزی که در وهله اول حتی نباید یک سوال باشد، توهین است.”

کامیلا مور، رئیس کمیته، از واجد شرایط بودن بر اساس اصل و نسب و نه نژاد حمایت کرد و گفت که بهترین شانس برای زنده ماندن از یک چالش قانونی در دادگاه عالی محافظه کار ایالات متحده را خواهد داشت.

شرلی وبر، وزیر امور خارجه کالیفرنیا که قانون ایجاد کارگروه را تدوین کرد، در ژانویه با شور و شوق در مورد اولویت دادن به فرزندان برای نسل‌های کار اجباری، روابط خانوادگی شکسته و تروریسم پلیس بحث کرده بود. دختر سهامدارانی که مجبور به فرار از آرکانزاس در تاریکی شب شده بودند، به یاد می آورد که چگونه میراث برده داری خانواده او را شکسته و توانایی آنها را در رویای هر چیزی فراتر از بقا کاهش داده است.

او گفت که پرداخت غرامت به مهاجران سیاهپوست مدرن یا حتی نوادگان افراد برده شده از کشورهای دیگر، فرزندان ایالات متحده را تنها با یک پنی رها می کند.

اما اعضای گروه ضربت، که تقریباً همگی می‌توانند خانواده‌های خود را به اجداد برده‌شده ردیابی کنند، با یک سؤال اساسی دست و پنجه نرم کرده‌اند که می‌تواند مذاکرات غرامت را در سراسر کشور شکل دهد. هیئت باید تصمیم بگیرد تا اقتصاددانان بتوانند محاسبات را آغاز کنند.

منتقدان می گویند که کالیفرنیا با توجه به اینکه ایالت برده داری نمی کند و قوانین جیم کرو را که سیاه پوستان را از سفیدپوستان در ایالت های جنوبی جدا می کند، اجرا نمی کند، هیچ تعهدی برای پرداخت ندارد.

اما شهادت ارائه شده به کمیته نشان می‌دهد کالیفرنیا و دولت‌های محلی در سلب دستمزد و دارایی سیاه‌پوستان شریک بوده و از ایجاد ثروت برای انتقال به فرزندانشان جلوگیری می‌کنند. خانه های آنها برای بازسازی تخریب شد، و آنها مجبور شدند در محله های عمدتا اقلیت زندگی کنند و نمی توانستند وام های بانکی دریافت کنند که به آنها امکان خرید ملک را بدهد.

امروزه، ساکنان سیاه پوست 5 درصد از جمعیت ایالت را تشکیل می دهند، اما بیش از حد در زندان ها، زندان ها و جمعیت های بدون خانه حضور دارند. و طبق شهادت، صاحبان خانه های سیاه پوست همچنان با تبعیض در قالب ارزیابی خانه مواجه هستند که به طور قابل توجهی کمتر از آنچه که اگر خانه در یک محله سفیدپوست بود یا صاحب خانه ها سفیدپوست بودند، بود.

نکچی تایفا، مدیر پروژه آموزش جبران خسارت، از جمله مدافعان قدیمی است که از تبدیل شدن بحث به جریان اصلی هیجان زده شده است. اما او از ایده محدود کردن غرامت به افرادی که می توانند نسب خود را نشان دهند، در حالی که مستندسازی اصل و نسب آسان نیست و اغلب مردم را به بردگی در میان مزارع در ایالات متحده، کارائیب و آمریکای جنوبی نقل مکان می کنند، گیج شده است.

او گفت: “من حدس می‌زنم که بیشتر فراگیر باشم تا انحصاری، و شاید ترس از محدودیت باشد، که پول کافی برای دور زدن وجود ندارد.”

قرار است تا ژوئن گزارشی با پیشنهاد غرامت تا جولای 2023 ارائه شود تا قوه مقننه به قانون تبدیل شود.