وقت آن رسیده است که جلوی جلوگیری از کمک های بشردوستانه به عنوان یک سلاح جنگی گرفته شود

در حال حاضر 339 میلیون نفر به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.

با این حال، موانع دسترسی بشردوستانه – به عبارت دیگر، توانایی دسترسی و ارائه کمک به کسانی که به آن نیاز دارند – در حال افزایش است و دسترسی سازمان هایی مانند IRC به آسیب پذیرترین افراد را دشوارتر از همیشه می کند.

نگران کننده است، این موضوعی نیست که اغلب به تیتر اخبار تبدیل می شود. امتناع از کمک پیچیده، چندوجهی و کمتر شناخته شده است.

با این حال، در سال 2022، میلیون‌ها نفر در بیش از 80 کشور به دلیل محدودیت‌های دسترسی قادر به دریافت کمک نبودند و بیش از 300 انسان‌دوستانه مورد حمله قرار گرفتند که 50 درصد بالاتر از میانگین 10 ساله بود.

تأثیر آن بر افرادی که نیازهای بشردوستانه دارند بسیار زیاد است.

خطر آدم ربایی، ارعاب و قتل امدادگران بیش از هر زمان دیگری واقعی است

همکاران ما در IRC و سایر سازمان‌ها در معرض خطر ربوده شدن، تهدید، دستگیری و حتی کشته شدن هستند، در حالی که به دنبال ارائه کمک‌های نجات بخش هستند.

این قبل از در نظر گرفتن موانع اداری – زمان و تلاش مورد نیاز برای تضمین مجوزهای سفر، ویزا و سایر اسناد مورد نیاز برای ارائه کمک – است که همچنین باید برای ایجاد و حفظ دسترسی به افراد نیازمند غلبه کرد.

در مقابل، زمانی که کمک های بشردوستانه بتواند به افرادی که در معرض خطر گرسنگی و گرسنگی هستند برسد، می تواند جان انسان ها را نجات دهد و از بدتر شدن یا خارج شدن از کنترل بحران های بشردوستانه جلوگیری کند.

در اوایل سال 2022، اندکی پس از تغییر قدرت که منجر به بازگشت طالبان به کنترل افغانستان شد، حدود 6 میلیون نفر در این کشور در آستانه قحطی قرار داشتند.

کمک‌کنندگان بین‌المللی برای ارائه تقریباً دو برابر بودجه مورد نیاز برای پاسخ گام برداشتند و معافیت‌های مهمی را برای شفاف‌سازی تحریم‌ها وضع کردند.

این اقدام سریع و هماهنگ به عوامل بشردوستانه در زمین، مانند IRC، اجازه داد تا غذا و حمایت را به حدود 21.5 میلیون نفر برسانند.

در حالی که وضعیت بشردوستانه در افغانستان – به ویژه برای زنان و دختران – وخیم است و مستلزم مشارکت مداوم جامعه بین‌المللی است، این اقدامات در حال حاضر از سقوط کشور به سمت قحطی جلوگیری کرده است.

محدود کردن ارسال کمک به طور فزاینده ای به عنوان یک تاکتیک جنگی مورد استفاده قرار می گیرد

با این حال، اغلب اوقات، رد کمک تصادفی نیست – به طور فزاینده ای به عنوان یک سلاح جنگی عمدی، هم توسط بازیگران دولتی و هم توسط بازیگران غیردولتی استفاده می شود.

ما اخیراً این بازی را در اوکراین دیده‌ایم که غیرنظامیان در شهر خرسون، جایی که IRC اکنون در حال ارائه کمک هستند، محاصره شده‌اند و از دسترسی به کمک محروم شده‌اند.

در سومالی، گروه‌های مخالف مسلح به طور مرتب ارسال کمک‌های بشردوستانه را از رسیدن به اهداف خود محدود می‌کنند و حتی گزارش شده است که تحویل مواد غذایی را می‌سوزاند.

و در بورکینافاسو، افزایش تعداد شهرهای محاصره شده باعث کمبود کالاهای اساسی از جمله غذا می شود و مردم را مجبور می کند تا جان خود را برای جمع آوری برگ های وحشی برای خوردن به خطر بیاندازند، در حالی که کشاورزان نمی توانند به مزارع خود دسترسی داشته باشند.

هر چقدر هم که این نمونه ها وحشتناک هستند، کارگران بشردوستانه عملاً از صحبت در مورد این محرومیت از کمک ساکت شده اند.

اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن می توانند این تغییر را هدایت کنند

آنهایی که در تلاقی هستند – سازمان های غیر دولتی و حتی خود سیستم سازمان ملل متحد – با توجه به خطراتی که عملیات کمک رسانی آنها در محیط های دشوار و ایمنی کارکنان آنها را تهدید می کند، نمی توانند این تهدیدها را به تنهایی تحمل کنند.

محدودیت‌های دسترسی بشردوستانه نیز منعکس‌کننده پویایی‌های ژئوپلیتیک و سیاسی در حال تغییر در کشورهایی است که تحت تأثیر بحران قرار گرفته‌اند.

گسترش گروه‌های مسلح غیردولتی به این معنی است که اکنون بازیگران بیشتری نسبت به گذشته وجود دارد که بشردوستانه با آنها مذاکره کنند.

با این حال، این گروه‌ها گاهی به کار بشردوستانه مشکوک هستند یا از تعهدات سازمان‌های بشردوستانه نسبت به استقلال و بی‌طرفی بی‌اطلاع هستند.

این دوشنبه، دسترسی بشردوستانه در انجمن بشردوستانه اروپا، EHF، به میزبانی کمیسیون اروپا و ریاست سوئد در کانون توجه قرار خواهد گرفت.

این گفتگوها باید به عمل تبدیل شوند و اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن تغییرات لازم را برای اطمینان از ارائه سریع و مؤثر کمک‌های بشردوستانه بدون ترس از انتقام انجام دهند.

بیایید سیاست را از مذاکرات دسترسی به کمک خارج کنیم

سه مرحله کلیدی وجود دارد که آنها می توانند برای اطمینان از این اتفاق بردارند.

اولاً، رهبران اتحادیه اروپا باید از یانز لنارچیچ، کمیسر مدیریت بحران پیروی کنند تا ایجاد مکانیسم‌های نظارتی مستقل را برای روشن کردن زمینه‌هایی که در آن کمک‌ها رد می‌شود – بررسی کنند که کجا این اتفاق می‌افتد و چه موانعی باید برداشته شوند.

IRC خواستار ایجاد سازمانی برای حفاظت از دسترسی بشردوستانه است که می تواند مأموریت های حقیقت یاب و گزارش سیستماتیک در مورد موانع تحمیل شده در سراسر جهان را بر عهده بگیرد.

این امر سیاست را از مذاکرات دسترسی خارج می‌کند و به محافظت از فعالیت‌های بشردوستانه نجات بخش از سیاست کشورهای عضو، از جمله کشورهایی که محدودیت‌های دسترسی را ایجاد می‌کنند، کمک می‌کند.

ثانیا، اتحادیه اروپا و جامعه بین المللی گسترده تر باید دسترسی را در مرکز تلاش های دیپلماسی بشردوستانه خود قرار دهند.

این شامل تعامل با دولت‌ها و در صورت امکان، کار روی زمین با بازیگران غیردولتی برای تضمین تعهدات در زمینه ارتقا و حفاظت از دسترسی بشردوستانه است.

اتحادیه اروپا رهبری خود را در این جبهه در یمن از طریق رهبری جلسات مقامات ارشد در زمینه دسترسی ارائه کرده است.

اخیراً، علیرغم به رسمیت نشناختن دولت تحت رهبری طالبان در افغانستان، اتحادیه اروپا حضور فیزیکی خود را در کابل احیا کرده است تا اطمینان حاصل شود که می‌توان کمک‌های حیاتی را به افراد نیازمند رساند.

وضعیت احتمالاً حتی بیشتر بدتر خواهد شد

در نهایت، سازمان ملل همیشه قادر به مذاکره موثر برای سازمان های غیردولتی نیست.

با این حال، سازمان های جامعه مدنی ممکن است آموزش یا منابع لازم برای توسعه استراتژی های دسترسی یا شرکت در مذاکرات مستقیم با بازیگران درگیری را نداشته باشند.

اتحادیه اروپا می تواند نقشی حیاتی در رفع این شکاف ایفا کند.

حمایت از سازمان‌های غیردولتی ملی و بین‌المللی با حمایت مالی و آموزش، به‌منظور اینکه بتوانند با شرایط خود در مورد دسترسی به آن مذاکره کنند، کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که می‌توان کمک‌ها را به کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند، رساند.

این حیاتی است که رهبران اتحادیه اروپا از فرصت EHF برای پیشبرد پیشرفت در جهت غلبه بر این موانع استفاده کنند.

اگر نتوانیم جلوی وخامت بیشتر وضعیت را بگیریم، تعداد افراد نیازمند بشردوستانه در سال آینده باز هم بیشتر خواهد شد و انسان‌دوستانه بیشتری در جستجوی حمایت از آنها جان خود را از دست خواهند داد.

هارلم دزیر معاون ارشد کمیته نجات بین المللی در اروپا است. او پیش از این بنیانگذار و رئیس SOS Racisme، عضو پارلمان اروپا، وزیر امور خارجه فرانسه در امور اروپا و نماینده سازمان امنیت و همکاری اروپا در آزادی رسانه ها بود.

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.