آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در حالی که سیاستمداران استرالیایی بیستمین سالگرد تهاجم به رهبری ایالات متحده به عراق را ارزیابی می کردند، شواهد کمی وجود داشت که آنها درس های مهمی از جنگ بحث برانگیز دریافت کرده بودند.
تقریباً به محض گشایش مجلس سنا در ساعت 10 صبح روز دوشنبه، سبزها تلاش کردند تا دستورات دائمی را برای بحث در مورد پیشنهادی به حالت تعلیق درآورند که «در سال 2003، استرالیا بخشی از ائتلافی به رهبری ایالات متحده بود که به طور غیرقانونی به کشور مستقل عراق، با فاجعه‌بار حمله کرد. پیامدهای آن برای عراق و منطقه گسترده تر.
سناتور جوردون استیل جان خشم صدها هزار استرالیایی را که دو دهه پیش برای مخالفت با جنگی که بدون دستور سازمان ملل رخ داد به خیابان ها ریخته بودند را هدایت کرد. او به اتاق گفت: «آنها می‌دانند که توسط مردانی به جنگ برده می‌شوند که می‌خواهند ببینند که فرزندان دیگران در مسیر آسیب قرار می‌گیرند تا با اهداف سیاسی‌شان سازگاری داشته باشند.»
استیل جان بارها خواستار “ارزیابی مجدد” روابط امنیتی نزدیک استرالیا با ایالات متحده شده است. او روز دوشنبه گفت که سبزها در “مخالفتی دوباره ایستادند و به یک جنگ غیرقانونی، غیراخلاقی و ناعادلانه توسط دستان بی پروا ایالات متحده آمریکا هدایت شدند.”
اما تلاش برای ایجاد یک مناظره تمام عیار با مخالفت احزاب سیاسی عمده مواجه شد و کمین پارلمان به عنوان یک «شلیک» محکوم شد.
با این حال، بحث بعدی در مورد اینکه آیا باید سریع تجارت عادی دولتی را به تعویق بیندازیم به یک بحث نیابتی درباره جنگ تبدیل شد. سناتورهای ائتلاف به طور مبهم گفتند که «همیشه درس‌هایی برای آموختن وجود دارد» یا «اشتباهاتی مرتکب شده‌اند» و در عین حال تلاش‌های تازه‌ای برای توجیه تصمیم‌های دولت ائتلافی جان هوارد ارائه می‌کنند.
سایمون بیرمنگام، رهبر لیبرال‌ها در سنا، شکست در یافتن سلاح‌های کشتار جمعی را توضیح داد که رهبران ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا ادعا کرده بودند که مطمئن هستند وجود دارد. بیرمنگام نزدیک بود بگوید صدام حسین مستبد کشورهای غربی را فریب داده تا به آنها حمله کنند. به گفته بیرمنگام، صدام «عمداً به دنبال این بود که کشورهای دیگر را به این باور برساند که او همچنان آنها را دارد. [WMDs] و از آنها استفاده می کرد.»
بیرمنگام نسبت به “تلاش برای ایجاد دیدگاه سیاه و سفید، درست یا غلط، جنگ یا درگیری” هشدار داد و افزود: “جهان و عراق بهتر است از دست صدام حسین و دیکتاتوری او خلاص شوند.”
همکار او مایکلیا کش اصرار داشت که تصمیم دولت هاوارد “بر اساس بهترین توصیه های موجود در آن زمان بود” و اطمینان از برکناری “دیکتاتور بی رحمی که شهروندان خود را تحت سلطه خود درآورد، به کشورهای همسایه حمله کرد و از سلاح های شیمیایی علیه مردم خود استفاده کرد” را تضمین کرد.
بریجت مک کنزی از ملی پوشان گفت: “در صورت امکان باید از جنگ اجتناب کرد” اما “گاهی اوقات باید در مقابل قلدرها بایستید”.
در پایان مناظره نیابتی، به نظر می‌رسید که پیتر ویش ویلسون به اندازه کافی غذا خورده باشد. سناتور سبزها به مجلس علیا گفت: «بسیار غم انگیز و بسیار ناامیدکننده است که می بینم حزب لیبرال به پاک کردن خونی که به وضوح در دستانشان است ادامه می دهد».
سبزها یک متحد بعید در مالکوم رابرتز از یک ملت پیدا کردند، که موافق بود روشی که استرالیا از آمریکا وارد عراق می‌شد «به اندازه کافی خوب نبود».
حزب کارگر این مزیت را داشت که می‌توانست به مخالفت قاطع خود با جنگ اشاره کند. رهبر وقت حزب کارگر، سایمون کرین، یک سخنرانی خداحافظی قابل توجهی با نیروهای خروج از HMAS Kanimbla ارائه کرده بود. او گفت: «من نمی‌خواهم حرف‌هایم را زیر پا بگذارم، زیرا معتقد نیستم که شما باید بروید. “شما چاره ای ندارید و بحث من با دولت است نه با شما.”
یکی از بحث‌های جانبی جالب روز دوشنبه این بود که آیا رهبر حزب کارگر امروز به اندازه کافی جسور خواهد بود که موضعی مشابه اتخاذ کند، پس از دو دهه ادغام عمیق‌تر با ایالات متحده – پدیده‌ای که تنها در دوره Aukus به شدت بالا خواهد رفت. ریچارد اسپنسر، وزیر سابق نیروی دریایی ایالات متحده، در باشگاه مطبوعات ملی، ایالات متحده و استرالیا را به عنوان “دو نوار فولادی به هم پیوسته” توصیف کرد. او گفت که امیدوار است تایوان هرگز به نقطه عطف نظامی تبدیل نشود – اما اگر اینطور شود “امیدواریم که استرالیا در کنار ما باشد”.
موری وات، وزیر کار، مایل بود هرگونه پیشنهادی مبنی بر کاهش فضای استرالیا برای جابه‌جایی را نادیده بگیرد. وات گفت: “بگذار شکی نباشد.” «استرالیا خودش انتخاب می کند. دستیابی به توانایی نظامی Aukus یک تصمیم مستقل بود. هر تصمیمی برای استفاده از این قابلیت نیز تنها به عهده ما خواهد بود.»
در هر صورت، هر دو حزب اصلی موضع خود را مبنی بر اینکه دولت اجرایی وقت باید حق اعزام نیرو به درگیری‌ها را بدون نیاز به رأی الزام‌آور پارلمان حفظ کند، حفظ می‌کنند.
در روز دوشنبه در مجلس نمایندگان، آنتونی آلبانیز تصمیمات مربوط به جنگ را “از جدی ترین تصمیماتی که هر دولت می تواند اتخاذ کند” توصیف کرد. در حالی که یک تحقیق پارلمانی در حال بررسی قوانین جاری است، نخست وزیر ترجیح خود را برای یک تغییر حداقلی که در آن «به نمایندگان پارلمان باید فرصتی داده شود تا نظرات خود را پس از تصمیم کابینه مبنی بر شروع به جنگ بیان کنند» را آشکار کرد.
بیرمنگام نیز در اردوگاه تغییرات حداقلی بود: “سیستم ما سیستمی است که در آن نظارت گسترده ای بر تصمیمات اتخاذ شده توسط دولت وجود دارد، اما ما باید دولت ها را قادر کنیم که این اختیارات را تحت نظارت مناسب، شفافیت و پاسخگویی دموکراسی پارلمانی ما اعمال کنند.”
اگر همین «بررسی شدید» نتواند از ورود استرالیا به جنگ بر اساس اطلاعات نادرست جلوگیری کند – و در شرایطی که صدها هزار شهروند اعتراض کرده‌اند و یک حزب بزرگ مخالف است – شاید به یک روند دقیق‌تر نیاز باشد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
