بارسا 12 امتیاز در رقابت قهرمانی پس از پیروزی دیرهنگام کیسیه مقابل رئال مادرید | لالیگا

پس از 26 بازی و 91 دقیقه اعصاب و تنش، ضربه زدن به کفش فرانک کسیه عملا لیگ را برای بارسلونا به ارمغان آورد. بارسلونا از چیزی که به نظر می رسید مارکو آسنسیو را برنده شده بود، تحت تاثیر قرار داده بود و رقابت قهرمانی را دوباره آغاز می کرد تا شاهد حذف آن توسط VAR و سخت ترین آفسایدها بود. آن زمان مقاومت کرده بودند و حالا عملاً قهرمان شده بودند. آخرین بار، یک ضربه عقب روبرت لواندوفسکی و یک تحویل از آلخاندرو بالده، کسیه را به آنجا رها کرد تا حرکت مسابقه و احتمالاً فصل را تمام کند.

با برخورد توپ به تور، بارسلونا با نتیجه 2-1 پیروز شد کلاسیک و آنها را با 12 امتیاز در صدر جدول با 12 بازی مانده به پایان رساند. آنها رنج کشیده بودند، لو رفته بودند، و تا آخر احساس می کردند که تنش افزایش می یابد، اما آنها در نهایت به یک پیروزی حیاتی ادامه دادند، این مکان در پایان یک رویارویی لذت بخش فوران کرد، دیداری که احساس متفاوتی داشت. جهان تا آخرین باری که این دو رقیب بزرگ با هم روبرو شدند، فریادهای جشن در اطراف معابر این استادیوم عظیم طنین انداز شد.

آخرین بار، دو هفته پیش در کوپا دل ری، بارسلونا تنها 36 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت که کمترین تعداد آنها به 800 بازی قبل می رسد. ژاوی اصرار داشت که این کار اجباری شده بود، نه به دنبال آن، اما بحثی پیرامون سبک آنها در تمام فصل وجود داشت. این مربی مدافع ایمان فوتبالی بارسلونا به عنوان یک بازیکن، یک ایدئولوگ مالکیت و پاس بود که اصرار داشت در نیوکمپ فقط بردن کافی نیست. با این حال، امسال این بوده است: حداقل برای اینکه آنها را در صدر قرار دهیم کافی است. آنها 9 بار 1-0 پیروز شده اند.

ژاوی گفت: این طوری نیست که آنها می خواهند، اما اگر دوباره اینجا این کار را انجام دهند، “فوق العاده، فوق العاده” خواهد بود. نتیجه نهایی 2-1 به همان اندازه استرس زا بود، به همان اندازه فشرده، اما حتی بهتر هم می شد. این بار بارسلونا توپ و میدان بیشتری را تصاحب کرد – فرنکی دی یونگ تحت تأثیر قرار گرفت، که با توجه به تمایل سرخیو بوسکتس برای دادن توپ، حتی مهمتر بود، اما امید به پیروزی 1-0 به سرعت از بین رفت. بنابراین آنها باید این کار را به روش سخت انجام دهند. بارسلونا تنها 8 گل در لالیگا دریافت کرده بود که 3 تای آنها از مادرید بود. هشت دقیقه طول کشید تا آنها گل دیگری را دریافت کنند و این یک گل به خودی اتفاقی بود – اولین گلی که لالیگا در یک کلاسیک این قرن

رونالد آرائوخو که به سمت دفاع راست منتقل شد، متهم به کنترل وینیسیوس جونیور شد، همانطور که در دیدارهای قبلی این کار را با موفقیت انجام داده بود. در عوض، شب او با کمک تصادفی به او شروع شد و سانتر برزیلی را در پست نزدیک به تور منحرف کرد. این اولین گلی بود که بارسلونا از بازی آزاد در اینجا در تمام فصل وارد دروازه شد.

اگر مارک آندره تراشتگن نمی توانست به موقع عکس العمل نشان دهد و کمی آهسته به سمت توپ چرخان حرکت می کرد، تیبو کورتوا عصر بهتری را در انتهای دیگر سپری می کرد. او در عرض پنج دقیقه دو دفع را انجام داده بود: اولی از راه دور لواندوفسکی، دومی با ضربه سر رافینیا. بلافاصله پس از آن، همان دو نفر در عرض یک دقیقه توپ را در عمق محوطه رئال داشتند، اما فضا را بسته یافتند و سپس آندریاس کریستنسن با ضربه سر به بیرون رفت.

این از صلیب متحرک رافینیا آمده بود. بسیاری از کارهایی که بارسلونا انجام داد این کار را انجام می دهد. شاید خیلی از کارهایی که آنها انجام دادند، در واقع، اگرچه برزیلی فعال بود و می خواست به سمت محوطه جریمه رئال حرکت کند. میهمان آماده بودند تا عمیقاً منتظر بمانند، یک هافبک چهار نفره در پشتیبان، کریم بنزما و وینیسیوس جلو رفتند. در غیاب پدری، با گاوی که واقعاً نمی‌توانست وارد بازی شود، بارسلونا از ظرافت کافی برای یافتن فضای اطراف منطقه و نفوذ کمتر به آن برخوردار نبود. و بنابراین صلیب ها آمدند.

کریستنسن و آرائوخو با ضربه های سر فاصله داشتند. بعد رافینیا وارد دروازه شد تا ضربه ای را بزند که کورتوا آن را مهار کرد. در نیمه دوم، آنها 9 شوت زده بودند که آخرین ضربه آنها با آخرین لمس نیمه تمام شد تا در نهایت پاداش آنها را به ارمغان آورد. سه تا رفت. لواندوفسکی با نیزه توپی را در سطح زمین پرتاب کرد. رافینه تاب خورد و به طور کامل آن را از دست داد، اما حرکت زنده نگه داشت. Araujo در حال تحویل. ضربه اول رافینیا مهار شد اما توپ به دست سرجی روبرتو افتاد که یک اتفاق غافلگیرکننده در ترکیب اصلی بود. آرام در میان جمعیت، با پای کناری وارد تور شد.

ناچو مجبور شد برای جلوگیری از رسیدن توپ روبرتو به رافینیا حرکات کششی انجام دهد زیرا بارسلونا در شروع مجدد سعی داشت دوباره توپ را در اختیار بگیرد. و با این حال هنوز یک بلاتکلیفی در مناطق خطرناک وجود داشت، باز بودن در وسط و تمایل به کنار گذاشتن آن در جایی که کمترین فرصت را داشت. همچنین یافتن راهی برای عبور از لبه محوطه رئال، جایی که لواندوفسکی چرخید و شلیک کرد و توپ از پاشنه ادر میلیتائو منحرف شد، آسانتر نبود. دی یونگ نزدیک بود رئال را از کرنر بگیرد اما ضربه ای به او زد.

این در لبه بود، بازی که احساس می‌کرد می‌تواند در هر دو طرف سقوط کند و هر چه بیشتر ادامه پیدا کند ادامه پیدا می‌کند. بارسلونا می‌دانست که یک تساوی احتمالاً نتیجه خواهد داد اما به دنبال برد بود. رئال می‌دانست که یک تساوی قطعاً انجام نمی‌دهد. این واقعیت که بارسلونا تمایلی به رضایت نداشت حتی ممکن است خبر خوبی برای آنها باشد، باز شدن بازی. رودریگو در همان ساعت معرفی شد و به عنوان شماره 10 به کار گرفته شد. توپ دیگری که بوسکتس به او داد بلافاصله دید عالی به او داد اما بازیکن برزیلی به او ضربه زد. اگرچه وینیسیوس نمی توانست پاس، یا پایان را پیدا کند، اما اکنون کمی بیشتر از جایش بلند می شد و می دوید.

رئال در تلاش برای خلق کردن بود، اما بارسلونا به راحتی نفس نمی‌کشید و فرصت انجام این کار از آنها سلب شد، زمانی که لواندوفسکی به طرز بدی یک والی آکروباتیک را از فاصله شش یاردی پس از بریده شدن توپ زیبای بوسکتس برش داد. هلهله‌هایی که بلافاصله پس از شلیک وینیسیوس به پایان رسید، حکایت از آرامش داشت. باز هم رئال درست از وسط زمین رفته بود. هنوز بارسلونا به دنبال هدفی است که به آنها کمی امنیت بدهد. سپس گاوی و بالده فرصتی برای روبرتو و رافینیا ایجاد کردند تا با هم ترکیب شوند و کورتوا ضربه دومی را دفع کرد. لواندوفسکی سپس شوت خود را وارد دروازه کرد.

اعصاب را می توان در پاس ژول کونده که به بنزما هدیه داد و ضربه غیرمنتظره ضعیفی که بعد از آن به وجود آمد و حتی بیشتر از آن در انتظار طولانی و طولانی در 10 دقیقه مانده به پایان، زمانی که به نظر می رسید رئال برنده شده است، احساس می شد. رودریگو و وینیسیوس وقت استراحت را آغاز کردند، کارواخال پاس داد و آسنسیو آن را برای اولین بار برگرداند.

وقتی سرانجام ریکاردو دی بورگوس بنگوئتشیا در سوت خود دمید، یک صفحه نمایش کشید و آن را به دلیل آفساید رد کرد، صدای غرش بسیار زیاد بود. یک حتی بزرگتر به زودی پس از آن خواهد آمد.