شفیلد یونایتد وارد نیمه نهایی جام حذفی شد در حالی که خیره کننده دیرهنگام دویل بلکبرن را غرق کرد | جام حذفی

سرود دست و پا و ریه ها، بازی از حالات ناب و میل خالص، حماسه یک چهارم نهایی جام حذفی برای ایستادگی در آزمون زمان. و در نقطه اوج خود: چرخش یک پا، موجی از تور برامال لین، و صدایی که شفیلد یونایتد را تا ومبلی نیرو خواهد داد. این گل 25 یاردی تامی دویل در دقیقه اول وقت اضافه بود که تفاوت را در برابر بلکبرن روورز جسور اما پریشان ثابت کرد، باشگاهی که تنها 10 دقیقه با لحظه پیروزی پربرکت خود فاصله داشت.

خطوط خالی این بازی تنها کسری از داستان را ارائه می دهد. یونایتد خوب شروع کرد. بلکبرن برخلاف روند بازی پیش افتاد. یونایتد به طور اتفاقی بازی را مساوی کرد. بلکبرن بار دیگر در مقابل روند بازی پیش افتاد. یونایتد در 9 دقیقه باقی مانده توسط اولی مک برنی بازی را به تساوی کشاند. اما موضوع مشترکی که در سرتاسر آن جریان داشت، تعهدی تمام عیار بود، حمله ای چهارجانبه به حواس، یورکشایر علیه لنکاوی، منظره ای به اندازه یک فیلم خوب و به بلندی یک جنگ.

تکل ها صادقانه و تشنه به خون بود. سرعت بازی به سختی تسلیم شد و زمان شروع مضحک ظهر و تلاش طاقت فرسا هر دو طرف در اواسط هفته را رد کرد. برای بلکبرن هنوز هم ترفیع برای بازی وجود دارد، آرامش یک عملکرد هیجان انگیز از یک تیم در حال پیشرفت. جان دال توماسون در حال ساختن چیزی فوق‌العاده هیجان‌انگیز در آنجا است، و اما برای درون یک پست و چند سیو درخشان از وس فودرینگهام، روورز به راحتی می‌توانست اولین سفر خود به استادیوم جدید ومبلی را نان تست کند.

برای یونایتد این درس صبر و پشتکار، اعتماد به توپ و اعتماد به یکدیگر بود. حتی زمانی که سامی زمودیکس بلکبرن را 2-1 جلو انداخت، احساس وحشت یا فوریت کمی وجود داشت زیرا آنها به تدریج در راه بازگشت به بازی مبارزه کردند. این دکترین پل هکینگ باتم است: آرام باشید، شکایت نکنید، در نبرد بعدی پیروز شوید. شاید هیچ چیز این را بهتر از گل پیروزی نشان نداد: یک حرکت دقیق در برابر زوزه های جمعیت برای پرتاب سانتر، توپ در نهایت به پای دویل ختم شد. همیشه می گویند که تأخیر ارضا شدن بهترین نوع است.

و پس از پشت سر گذاشتن پنالتی بن بریتون دیاز، یونایتد با پشتکار دوباره به وظیفه خود پرداخت. پنالتی تصمیمی نامطلوب بود اما درست بود، ضربه سم گالاگر از فاصله نزدیک به بازوی دراز شده جک رابینسون برخورد کرد. اما یونایتد تا آن مرحله تیم بهتری بود و هفت دقیقه بعد با ضربه والی بلند مکس لو به گالاگر ضربه زد و به گل تساوی رسید.

همینطور بود تا ساعتی که خطای لو به تایلر مورتون – شاید بازیکن برجسته با پیراهن بلکبرن – اجازه داد تا توپ را بدزدد و حرکتی را که Szmodics با خونسردی به پایان رساند، شروع کند. و با وجود تمام مالکیت و فشار یونایتد، این یک گل ناشایست نبود، پاداشی برای فشار هوشمندانه بلکبرن در خط هافبک و قاطعیت در یک سوم پایانی. برخلاف جیمز مک‌آتی برای یونایتد، که دو موقعیت خوب تک به تک را از دست داد که ممکن بود بازی را زودتر از موعد مقرر کند. اما این مک‌بورنی بود که در دقیقه 81 خونسردی خود را حفظ کرد و با یک چرخش بد به داخل هیدن کارتر چرخید و در گوشه‌ای دورتر به پایان رسید.

حکم هکینگ باتم چند روز پیش «به طور بالقوه یکی از بزرگترین هفته‌های تاریخ باشگاه» بود: ادعای بسیار بزرگی برای باشگاهی که یک قهرمانی لیگ، چهار جام حذفی و هشت صعود به لیگ برتر را کسب کرده است. اما از آنجایی که شوت دویل دروازه را ترک کرد، این یک جمله عجیب به نظر نمی رسید. یونایتد هنوز تحت تحریم نقل و انتقالات است، هنوز استرس مالی قابل توجهی را تحمل می کند، هنوز منتظر خرید احتمالی توسط تاجر نیجریه ای دوزی موبووسی است، و همچنان با چشم انداز مدیریت و کسر امتیاز مبارزه می کند.

در مقابل همه اینها، Heckingbottom موتور درخشان یک تیم را ساخته است، دوم در چمپیونشیپ و اکنون یک بازی تا فینال جام حذفی فاصله دارد. مطمئناً پول به کارتان خواهد آمد، اما آنچه بیش از هر چیز مهم است، احساس شادی و امید است: خوش‌بینی تلخ باشگاهی که در سخت‌ترین زمان‌ها آستین‌ها را بالا زده و به راه خود ادامه داده است.