به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
درست پنج سال پیش در روز بازگشایی بزرگ Packhorse برف سنگینی بارید. فیل لگارد، یکی از صدها سهامدار که با هم بیش از یک میلیون پوند جمعآوری کرده بودند تا میخانه محبوب نزدیک باث را نجات دهند، گفت: «پسر برف بارید.
لگارد گفت: «تا ساعت 9 صبح، روستا قطع شد و اولین کاری که ما باید انجام میدادیم این بود که تیمی از مردم را سازماندهی کنیم تا بیلهایشان را بگیرند و حفاری کنند تا اولین مشتریان ما بتوانند واقعاً به اینجا برسند. “اما این چیزی است که Packhorse درباره آن است. روحیه جامعه، یافتن راهی.»
آب و هوا برای سالگرد آخر هفته – جشنی با نوشیدنی، موسیقی و خوردن کیک تولد – مهربانتر بوده است و روستاییان به ارزش این میخانه 400 ساله برای جامعه فکر میکنند. لگارد گفت: «ما اداره پست یا مغازه روستایی نداریم. بنابراین اسب بارکش حیاتی است. میخانه مرکز است.»
در زمانی که میخانهها با نرخ بیش از 30 بار در ماه در انگلستان و ولز بسته میشوند، داستان Packhorse – که سهامداران آن را بزرگترین پروژه بازخرید جامعه در تاریخ میخانههای بریتانیا میدانستند – به اندازه شعلههای آتشسوزی شاد است. در شومینه ها در این آخر هفته سالگرد.
در سال 2012، میخانه در استوک جنوبی بسته شد و برای مسکن در نظر گرفته شد، اما روستاییان مبارزه کردند. دوستداران این میخانه پول جمع آوری کردند تا این ساختمان را بخرند و دانش و مهارت های خود را برای بازسازی آن و تبدیل آن به یک فعالیت مداوم اهدا کردند.
از زمان بازگشایی، مشتریانش بیش از 1000 چلیک آلو و سیب طبیعی، 16000 بطری شراب، تقریبا 30000 کیسه چیپس، 13600 بشقاب ماهی و چیپس و 14000 کباب یکشنبه خورده اند. در طول قرنطینه های کووید، میخانه سبزیجات و آرد توزیع می کرد و کنسرت های مجازی برگزار می کرد.
مجموع فروش سالانه آنها حدود 500000 پوند است، اما حاشیه ها بسیار اندک است و میخانه در سال مالی گذشته، سود پیش از استهلاک 20،000 پوند را به دست آورد. استهلاک تجهیزات و دارایی دقیقاً با همین مبلغ – 20000 پوند در سال است.
پول درآوردن هرگز هدف نبود، اما باید راه خود را بپردازد. Dom Moorhouse، یکی از سرپرستان این پروژه، گفت: “میخانه برای پایدار بودن نیازی به سود زیادی ندارد، اما جنبه تجاری باید کار کند تا آینده بلندمدتی داشته باشد.” در پاسخ به این سوال که برنامه های آینده چه هستند، پاسخ ساده بود: ادامه دادن برای پنج سال دیگر، سپس یک سال دیگر – و غیره.
به نظر می رسد کلید کار کارکنان حرفه ای، با انگیزه و شاد است که توسط گروهی از رهبران داوطلب با چشمان تیزبین نظارت می شود. Packhorse خوش شانس است که ساکنان با استعدادی با تخصص کارآفرینی و زمان و منابع لازم برای کمک کردن دارد.
Packhorse رویکردهای منظمی از سایر روستائیان دریافت می کند که مالکیت جامعه را تنها مدلی برای زنده نگه داشتن یک میخانه گرامی می دانند. مورهاوس گفت: «امیدواریم نقطه مرجع و الهامبخشی برای جاهای دیگر باشیم. این یک مکان باورنکردنی برای ارتباط اجتماعی است. این روستا بدون آن ممکن است یک خانه سالمندان رو به مرگ باشد.»
دایانا کوکران، که نقشهایش شامل هماهنگکننده رویدادها، کارگر بار و – دور از میخانه – پرستار داوطلب است، از دفترچه خاطرات مملو از میخانه بیرون میآید. آنها صبحهای قهوه خیریه، یک کلوپ کتاب، شب فیلم، آزمونها، کنسرتهای منظم، کارگاههای هنری، یک مهمانی با فشار دادن سیب، حتی یک جشنواره موسیقی، PackStock برگزار میکنند.
این میخانه مفتخر است که حدود 12 نفر از افراد محلی را استخدام می کند و مشتاق است مهارت های خود را توسعه دهند و آنها را در دوره ها و دوره های کارآموزی قرار دهند.
دستیار مدیر مالی کراس گفت که او به تیم پیوست “چون من می خواستم پگی میچل شوم” [the redoubtable boss of the Queen Vic in the BBC soap EastEnders] – و میخانه را دوست داشتم. «من در اینجا و اطراف آن بزرگ شدم. یادم میآید که با پدرم دوچرخهسواری میکردم و در چاه آرزوها پول میریختم.»
او کار، سرگرمی، حتی ارواح را دوست دارد. «حداقل سه یا چهار نفر از آنها وجود دارد. به نظر نمی آیید اما اتفاقات غیرقابل توضیحی وجود دارد. میخانه دوست داشتنی است اما این مردم هستند که آن را بسیار خاص می کنند. در نهایت این چیزی است که همه چیز در مورد آن است.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.