بی‌رحمی در درام بی‌بی‌سی Blue Lights بازیگرانی را شوکه کرد که مشکلات را زندگی نکرده بودند | بلفاست

تصویری از بی‌رحمی که در برخی از جوامع بلفاست در یک درام جدید بی‌بی‌سی ریشه دوانده است، بازیگران جوان‌تری را شوکه کرده است که آنقدر بزرگ نشده‌اند که مشکلات را پشت سر بگذارند. میراث خشونت آمیز تقسیم فرقه ای در دنیای زیرین جنایتکار باید توسط بازیگران و نویسندگان قدیمی توضیح داده می شد.

نمایش پلیس چراغ های آبی قرار است درست قبل از جشن گرفتن بیست و پنجمین سالگرد توافق جمعه خوب در اوایل ماه آینده روی صفحه های تلویزیونی بیاید و بر تهدیدات ادامه دار ناشی از باندهای درگیر در تجارت مواد مخدر تمرکز دارد. این فیلم که امروز در رده‌های خدمات پلیس ایرلند شمالی قرار دارد، سه سرباز استخدام شده را دنبال می‌کند که یاد می‌گیرند چگونه در یک منظر شهری خائنانه حرکت کنند.

این سریال توسط دکلن لاون و آدام پترسون نوشته شده است – دو نفری که برای کارشان در درام مورد تحسین قرار گرفتند. مسمومیت های سالزبری – بستگی به روشی دارد که افسران مسن تر، همکاران ایده آل گرا خود را با تهدیدهای اطراف خود آشنا می کنند. نویسندگان فاش کردند که این طرح در طول فیلمبرداری بازتابی در بین بازیگران پیدا کرد.

لاون گفت: «تفاوت نسلی در مجموعه نمایش داده شد. ستارگان تثبیت شده ما، جان لینچ و ریچارد دورمر، در آنجا بزرگ شدند و در مورد تاریخ مشکلات، احتمالاً بیشتر از ما، می دانستند. آنها می توانند زمینه را برای دیگران توضیح دهند.»

لاون 46 ساله نیز در شهر بزرگ شد، اما دوران کودکی او با دوران کودکی بازیگران جوان‌ترش متفاوت بود. وقتی پسر بودم، واقعا نگران بودم که آیا پدر و مادرم هر روز از سر کار به خانه بر می‌گردند یا نه. بچه‌ها از خطر دائمی آگاه بودند.»

من و آدام شاید از آخرین نسل انتقالی باشیم و این چیز خوبی است. همانطور که بازیگران ما شنیدند که ما چه چیزی را باید فیلمبرداری کنیم، جالب بود که ببینیم گروه های سنی مختلف چه واکنشی نسبت به آن نشان می دهند. سطح خشونت برای برخی شوک بود.»

چراغ های آبی در میان باندهای جنایتکار که در امتداد شکاف های مذهبی قدیمی ساخته شده اند، اتفاق می افتد. لاون گفت: «این باندها ظاهراً وابستگی سیاسی دارند اما از آن به عنوان یک پرده دود بزرگ استفاده می کنند.

آنها می خواهند شهر را با جنایت پر کنند، اگرچه تعداد کمی از آنها ادعاهای آرمانی دارند.

در نتیجه، پترسون اشاره می‌کند، گمان می‌رود MI5 بزرگترین پایگاه خود را در خارج از لندن در بلفاست دارد. این سریال بر روی همپوشانی حساس بین کار این دو سرویس بازی می کند.

نویسندگان در حین کار روی مستندهای تحقیقاتی درباره امور جاری، از جمله پانوراماو آرزوی مشترکی برای گفتن داستان‌های طولانی‌تر درباره شخصیت‌هایی که در ایرلند شمالی و مناطق درگیری بین‌المللی با آن‌ها روبرو شده بودند، داشتند.

پترسون می‌گوید: «این درام از هر کاری که ما دیده‌ایم مردم هنگام واکنش به موقعیت‌های وحشتناک انجام می‌دهند زاده می‌شود. «توافق صلح فوق‌العاده بود، اما هنوز کار برای یافتن راهی که ملت بتواند با خودش زندگی کند ادامه دارد. این یک جامعه پس از آسیب است. این تنها راهی است که می توانید آن را توصیف کنید. من در شهر کوچکی خارج از بلفاست بزرگ شدم و پدرم افسر زندان بود، بنابراین ما یک اسلحه در خانه و شیشه های ضد گلوله داشتیم. این برای من یک زندگی عادی بود و همه چیز به این سریال سرایت کرده است، از جمله طنزی که مردم را از همه اینها عبور داد.»

شاید تکان دهنده ترین عنصر در درام جدید مربوط به مواردی است که قبلاً حملات مجازات نامیده می شد اما اکنون به طور رسمی به عنوان حملات شبه نظامی شناخته می شود تا قربانیان را مقصر بدانند.

لاون گفت: «متأسفانه، صدها مورد از این موارد هنوز انجام می‌شود، که بسیاری از آنها شامل تیراندازی به زانو و آرنج یا ضربات چاقو می‌شوند و سطح تعقیب قضایی بسیار پایینی دارند. “یک نوع وجود دارد اومرتایا سکوت اجباری در میان باندهایی که اعمال قدرت می کنند. این یک سایه درگیری است و متأسفانه هر هفته در مورد آنها می شنوید. اما من هرگز به آن گرایش پیدا نکردم.»

خشن، فیلم کوتاه برنده جایزه 2020 که این زوج نوشته اند نیز به این جنایات می پردازد. پترسون گفت: “ما مشتاق بودیم که این مشکل را دوباره بررسی کنیم.” من بلفاست را دوست دارم – اکنون دوباره اینجا زندگی می کنم – اما این یک الماس ناقص است. این یک پسر عموی زشت بوده است، نادیده گرفته شده و فراموش شده است، اما ما می خواهیم مردم این مکان افسانه ای را ببینند.

برای لاون نیز، اکنون زمان مناسبی است که بینندگان را بینشی از زندگی بلفاست ارائه دهیم: «البته کار اصلی ما سرگرمی است، اما این لحظه ای است که همه چیز دوباره در تعادل است. اگرچه هر دوی ما اساساً خوش بین هستیم. ما معتقدیم که همه چیز در مسیر درست پیش می رود.»