به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تحقیقات جدید نشان میدهد که پرورش در اسارت میتواند شکل بالهای پرندگان را تغییر دهد و شانس آنها را برای زنده ماندن از پروازهای مهاجر در زمان رها شدن به طبیعت کاهش دهد.
مطالعهای بر روی طوطی شکم پرتقالی در معرض خطر انقراض نشان داد که در پرندگانی که در اسارت پرورش یافتهاند، نرخ بقای آنهایی که شکل بالهایشان تغییر یافته است، ۲.۷ برابر کمتر از آنهایی است که با بالهایی نزدیک به بالهای «وحشی» ایدهآل متولد شدهاند.
جمعیت کل طوطیهای شکم نارنجی زمانی در طبیعت به 17 عدد کاهش یافت، اما تعداد آنها در سالهای اخیر با پرورش در اسارت و تلاشهای رهاسازی در تاسمانی و ویکتوریا افزایش یافته است.
این پرنده در تاسمانی تولید مثل می کند و برای زمستان به سواحل جنوبی استرالیا مهاجرت می کند.
دکتر Dejan Stojanovic، نویسنده این مطالعه، از دانشگاه ملی استرالیا، گفت که تنوع طبیعی در طول پر بال در طوطیهای شکم پرتقالی وحشی و شکم پرتقالی در اسارت وجود دارد.
او گفت: «وقتی به طول تمام پرهای بال نگاه میکنید، تفاوت قابلتوجهی بین طول پرهای بالهای اسیر در مقابل بالهای وحشی وجود دارد.
استویانوویچ قبلاً نشان داده بود که طوطیهای شکم نارنجی که در اسارت پرورش مییابند نسبت به همتایان وحشی خود بالهای کمتر و کوتاهتری دارند.
«در اسارت همه چیز از یک نوع وحشی کامل تفاوت دارد [wing] بسیار نابهینه است.
در پرندگانی که در اسارت پرورش داده شدهاند، بالهایشان بیشتر شبیه بالهای وحشی ایدهآل است – و احتمال زنده ماندن آنها بیشتر است – پری که به عنوان پر اولیه دیستال پرواز شناخته میشود تنها یک میلیمتر بلندتر بود.
«تغییر به معنای واقعی کلمه برای طوطیهای شکم نارنجی تفاوت 1 میلیمتری در طول یک پر است. تشخیص ندادن آن بسیار آسان است، اما این پیامد اصلی پایین دستی را به همراه دارد.
تعداد کمی از پروژه های بازیابی دیگر دارای مقیاس و منابعی هستند که طوطی های شکم نارنجی دارند.
علیرغم تمام این مراقبت ها، این تغییرات ظاهر شد و تا به حال کشف نشد. این نتایج همچنین نشان میدهد که این تغییرات ناشناخته بر بقا تأثیر میگذاشتند – که معیار کلیدی موفقیت برای اینکه آیا ما به نفع جمعیت وحشی هستیم یا خیر است.
استویانوویچ همچنین بالهای 16 پرنده دیگر را تجزیه و تحلیل کرد و شواهدی از تغییر شکل بالهای اسیر در چهار گونه دیگر یافت – طوطیهای طوطی، طوطی فیروزهای، طوطی غروب آفتاب و فنچ گولدی.
واضح است که آنچه نشان می دهد این است که این پدیده بسیار گسترده تر است … و ممکن است در واقع یک [pattern] که کشف نشده بود.» او گفت. “مرحله بعدی این است که بفهمیم چه چیزی باعث این تغییرات می شود.
“شاید این یک ویژگی خانوادگی یا یک ویژگی محیطی باشد … ما در واقع نمی دانیم.”
ما باید به طور کلی در بررسی دقیق کیفیت حیواناتی که پرورش می دهیم بهتر عمل کنیم تا اینکه فقط بر کمیت آنها تمرکز کنیم.
این تحقیق در مجله Ecology Letters منتشر شده است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.