تلاش یک دادستان بازنشسته برای شناسایی

CEDAR RAPIDS، آیووا – وزن تاریخ چیست؟

برای استفانی رایت، این کتاب به اندازه نازک‌ترین کتاب‌ها، حجمی ۲۵۹ صفحه‌ای است که ماه‌ها زندگی او را تغییر داده و او را در تلاشی غیرمعمول و مصمم برای شناسایی قرار داده است. او به وزارت دادگستری و برخی از مقامات عالی رتبه و قضات در سیستم دادگاه فدرال در غرب میانه شکایت کرد.

هیچ کدام ربطی به آنچه در کتاب بود نداشت. این چیزی است که از قلم افتاده بود که او را آزار می داد – نام او.

خانم رایت یک دادستان فدرال در آیووا بود که به شیوه خودش تاریخ ساز شد. او دستیار دادستان ایالات متحده در ناحیه شمالی آیووا، اولین دادستان آمریکایی آفریقایی تبار در این دفتر بود. به مدت 24 سال، از سال 1994 تا زمانی که در سال 2018 بازنشسته شد، او تنها دادستان سیاه پوست در ناحیه فدرال بود که بخش عمده ای از روستاهای نیمه شمالی ایالت را در بر می گیرد.

سال گذشته، با ورق زدن یک کتاب جدید – «تاریخ دادگاه منطقه‌ای در ناحیه شمالی آیووا (1882-2020)» – خانم رایت به ضمیمه A روی آورد. این کتاب شامل فهرستی از 88 دستیار وکلای ایالات متحده بود که در آن کار کرده بودند. دفتر دادستانی بیش از یک قرن در کمال تعجب و ناراحتی، نام او گم شده بود.

این کتاب توسط انجمن تاریخی آیووا، یک گروه داوطلب، منتشر شده است. خانم رایت که هرگز عضو آن نبوده بود اما دو نسخه از کتاب را سفارش داده بود، ایمیلی را ارسال کرد که در آن به حذف آن اشاره کرد.

در عرض چند دقیقه، او یک عذرخواهی از سی جی ویلیامز، یک قاضی فدرال و عضو جامعه تاریخی دریافت کرد که این حذف را “به وضوح سهوی” خواند. نام خانم رایت تنها نامی بود که از فهرست دستیاران وکلای ایالات متحده که تاکنون ظاهر شده بود، باقی مانده بود.

قاضی ویلیامز در ایمیلی نوشت: تمرکز ما بر محتوای کتاب بود، نه ضمائم. او افزود که در آن لحظه نمی‌توانست با خانم رایت تماس بگیرد «زیرا من در دادگاه هیئت منصفه روی نیمکت هستم».

خانم رایت در حالتی آشفته، ایمیل دیگری به جامعه تاریخ فرستاد تا “شوک و ناامیدی” را منتقل کند و خواستار اقدام شود. او درخواست کرد که نسخه آنلاین کتاب به روز شود، دو نسخه صحافی شده تصحیح شده بدون هیچ هزینه ای برای او چاپ شود و اعلامیه هایی در روزنامه های آیووا منتشر شود مبنی بر اینکه کتاب درست شده است.

خانم رایت نوشت، این حذف، “نام مرا از تاریخ پاک کرد.”

نسخه آنلاین کتاب تصحیح شد، اما به خانم رایت گفته شد که چاپ نسخه گالینگور جدید «هزینه بالایی» دارد. هیچ اطلاعیه ای در روزنامه ها منتشر نمی شود.

او آرام نشده بود.

خانم رایت در مصاحبه ای گفت: “من قرار نیست فراموش شوم.” این کشور زنان سیاه‌پوست – سیاه‌پوستان – را نادیده گرفته است و ما تا سال‌ها بعد از تاریخ خود مطلع نمی‌شویم.»

او مشغول صرف ناهار در رستورانی در سدار رپیدز بود، جایی که ناحیه شمالی در آن واقع شده است و در تمام ماه تاریخ سیاه‌پوستان در ماه فوریه، 4000 دلار برای یک بیلبورد در بالای ساختمانی در مرکز شهر پرداخت کرده بود. تصویری از او در لباس سفید با دست‌های ضربدری و پیام: «استفانی جانسون رایت، اولین دستیار آفریقایی آمریکایی دادستان ایالات متحده، ناحیه شمالی آیووا (1994-2018) بود.

او گفت که این بیلبورد بخشی از پاسخ او به کنار گذاشته شدن از کتاب تاریخ بود. او گفت: “من از آن دسته افرادی که پنهان هستند، نخواهم بود.”

خانم رایت گفت که یکی از دو دختر بالغش از او پرسیده بود که چرا مصمم است یک خط کوچک در یک کتاب مبهم را تصحیح کند که تعداد کمی از مردم آن را می بینند. بیش از 100 نسخه از این کتاب در دست چاپ نیست و تنها در تعداد انگشت شماری از کتابخانه‌های غرب میانه که برای عموم باز نیستند، نگهداری می‌شود.

«فیلم چهره های پنهان را دیدی؟» او با اشاره به فیلم نامزد اسکار درباره سه ریاضیدان زن سیاه پوست در ناسا در دهه 1960 گفت. من حتی نمی دانستم آن زنان وجود دارند. من فکر می کنم احتمالاً افراد زیادی هستند که در خانواده خود اولین بودند، اولین در این کشور. اما آنها تصمیم گرفتند که صحبتی نکنند. اما با انجام این کار، از شخص دیگری که می تواند تشویق و الهام شود جلوگیری می کنید.»

خانم رایت، 71 ساله، در منطقه ویل سنت لوئیس، محله تاریخی سیاه پوستان، توسط یک مادر مجرد بزرگ شد. پدرش بخشی از دوران کودکی خود را در زندان بود. او در نوجوانی بورسیه تحصیلی یک مدرسه شبانه روزی کاتولیک رومی در مینه سوتا را دریافت کرد.

او گفت: “من تنها دختر سیاهپوست کلاس خود در مدرسه شبانه روزی بودم که در واقع برای من عالی بود زیرا همیشه در کنار سفیدپوستان احساس راحتی می کردم.” “من هرگز نترسیدم.”

او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه میسوری، برای جان دیر در آیووا کار کرد و سپس در 38 سالگی وارد دانشکده حقوق نورث وسترن پورتلند، اورژانس شد. به توصیه یک فعال حقوق مدنی توسط وکیل ایالات متحده در سدار راپیدز استخدام شد. خانم رایت با او کار کرده بود.

به عنوان دادستان، او در سال 1997 در پرونده آتش زدن متقابل در خارج از خانه یک زوج بین نژادی اعتراف کرد. او بعداً در سرکوب مشاغلی که با قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت مخالفت می‌کردند، متخصص شد.

در ماه مه 2022، خانم رایت نامه ای چهار صفحه ای به وزارت دادگستری که بر دفاتر دادگستری ایالات متحده نظارت دارد، ارسال کرد.

او نوشت که معتقد نیست حذف او از کتاب تاریخ یک تصادف بوده است. او ادعای «تبعیض عمدی» علیه خود به عنوان یک زن سیاه‌پوست کرد، که به گفته او بخشی از الگویی بود که از زمانی که او دستیار وکیل آمریکا بود آغاز شد.

او در این نامه به واگذاری او برای نظارت بر پرونده های حقوق مدنی اشاره کرد که به گفته او «تقابلی» برای حمایت او از دادستانی بود که پس از اخراج از دادستانی ایالات متحده به دلیل تبعیض سنی شکایت کرده بود. (این پرونده شامل سیاست داخلی آشفته بود و به ندرت یک قاضی فدرال به نام استفانی رز موضع می گرفت. دادستان سابق که شکایت کرده بود پرونده خود را باخت.)

خانم رایت به وزارت دادگستری نوشت که توسط یک وکیل خصوصی از ارائه شکایت تبعیض از خود منصرف شده است زیرا ممکن است منجر به فسخ شود.

تیموتی دواکس، وکیل ایالات متحده در ناحیه شمالی آیووا، که دوران تصدی وی به عنوان دستیار وکیل ایالات متحده در دفتر با خانم رایت همپوشانی داشت، از رسیدگی به ادعاهای خاص او خودداری کرد. اما آقای دواکس در بیانیه‌ای گفت که دفتر او «تبعیض یا آزار غیرقانونی را به هیچ شکلی تحمل نمی‌کند، و همچنین درگیر انتقام‌جویی غیرقانونی علیه کارکنانی که چنین شکایت‌هایی را ارائه می‌کنند، نمی‌شود».

ریچارد مورفی، دادستان بازنشسته در دفتر سدار رپیدز و خزانه دار سابق جامعه تاریخی، گفت که این او بود که لیست مورد نظر را برای پیوست A تهیه کرد و حذف خانم رایت یک اشتباه صادقانه بود، نه یک اشتباه کوچک. یا هر نوع تلافی

او گفت که برای پیوست به صفحه گسترده ای استناد کرده است که توسط شخصی که در دادسرا کار می کرد نگهداری می شود. آقای مورفی گفت: «نام استفانی به فهرست افرادی که به هر دلیلی دفتر را ترک کردند، اضافه نشد. «تا حدی که باید سرزنش شود، آن را به گردن من بیندازید. من به چیزی تکیه کردم که نادرست بود.»

او به شدت به ادعای خانم رایت مبنی بر اینکه این حذف تبعیض عمدی بوده اعتراض کرد. او گفت: «مطمئناً نه. من احساس بدی دارم که او ظاهراً احساس می کند باید ادعا کند که این کار به دلایل قومیتی انجام شده است، که اشتباه است.

در پاسخی بدون امضا به نامه خانم رایت در ماه مه 2022 به وزارت دادگستری، وکیل کل دفتر اجرایی وکلای ایالات متحده نوشت که هیچ مبنایی وجود ندارد که نشان دهد این حذف چیزی جز سهوی نبوده است.

وکیل عمومی افزود که اگر خانم رایت می‌خواهد ادعاهای “سوء رفتار” را در دفاتر دادستانی آیووا پیگیری کند، باید با بازرس کل وزارت دادگستری تماس بگیرد.

او این کار را نکرد. در عوض، او از یک منبع دیگر، یک قاضی در دادگاه استیناف ایالات متحده برای حوزه هشتم، که پرونده‌های ناحیه شمالی آیووا را بررسی می‌کند، تصمیم گرفت.

قاضی، جین کلی، که با کتابدار مدار هشتم، اریک براست، کار می کرد، در ماه اکتبر ترتیبی داد که سه صفحه تصحیح شده در ضمیمه A با پشتیبان چسب چاپ شوند. آنها در کتابخانه‌هایی توزیع می‌شوند که نسخه‌هایی از کتاب تاریخ را در اختیار دارند تا روی فهرست نادرست دستیاران وکلای ایالات متحده چسبانده شوند.

در یک بعد از ظهر سرد سه‌شنبه، خانم رایت از دادگاه فدرال در سدار راپیدز بازدید کرد، یک ساختمان کمانی شکل با نمای شیشه‌ای، تا ببیند آیا صفحات جدید در آن چسبانده شده‌اند یا خیر. خانم رایت اکنون با همسرش، چارلز زندگی می‌کند. ، ناظر بازنشسته خدمات پستی، در ویرجینیا بیچ، ویرجینیا. او و همسرش قبلاً به دادگاه‌هایی در د موین و سنت لوئیس سفر کرده بودند، جایی که نسخه‌هایی از تاریخ ناحیه شمالی آیووا نیز نگهداری می‌شود.

در کتابخانه طبقه چهارم دادگاه سدار رپیدز، هیلاری ناب، کتابدار، کتاب را از قفسه ای از فرهنگ لغت ها و دیگر مراجع حذف کرد – کتابی کاملاً متواضع برای تمام نگرانی هایی که ایجاد کرده بود. سر میزی با قلب بریده قرمز و گلهای نمدی – روز ولنتاین به تازگی گذشت – خانم رایت جلد سخت را با عنوان طلایی باز کرد. او فصل‌های گذشته درباره قضات، پرونده‌های برجسته‌ای که در ناحیه و دادگاه‌ها محاکمه می‌شد را نادیده گرفت تا اینکه به ضمیمه الف رسید. 41 صفحه آن فهرستی از پرسنل دادگاه در طول دهه‌ها را نشان می‌دهد.

سه صفحه جدید که دستیاران وکلای ایالات متحده را می‌شمارند به‌خوبی چسبانده شده بودند. خانم رایت برای لحظه‌ای با صدای بلند فکر کرد که آیا ممکن است این صفحات صریحاً برای ملاقاتش اضافه شده باشند، بعد از اینکه او برای قرار ملاقات تماس گرفت. اما او متوجه شد که لبه‌های صفحات کمی فرسوده شده‌اند، که نشان می‌دهد آنها بیش از چند روز آنجا بوده‌اند، فشرده‌شده با سنگینی تاریخ، در مکانی که اکنون تعداد کمی از آنها بازدید می‌کنند که بیشتر تحقیقات حقوقی به صورت آنلاین انجام می‌شود.

خانم رایت گفت: “من خوشحالم.”