شرکت های بزرگ نفتی جلبک ها را به عنوان راه حل آب و هوایی معرفی کردند. اکنون همه منابع مالی را برداشته اند | سوخت های زیستی

Oیکی یکی، شرکت‌های بزرگ نفتی سرمایه‌گذاری‌های خود را در سوخت‌های زیستی جلبک‌ها به‌عنوان آینده حمل‌ونقل کم کربن معرفی کرده‌اند – و یکی یکی، همه آنها را کنار گذاشته‌اند. اکنون پس از اعلام خروج آخرین حامی جلبک ها، ExxonMobil، خودی ها می گویند که ناامید شده اند اما تعجب نکرده اند.

تحقیقات جلبک‌ها برای سال‌ها در کمپین‌های بازاریابی سبز اکسون نقش محوری داشت و اغلب به‌عنوان شستشوی سبز و نه یک تلاش تحقیقاتی واقعی مورد انتقاد قرار می‌گرفت.

اما چند تن از شرکای تحقیقاتی سابق آن به آبان نیوز گفتند که در مورد پتانسیل سوخت‌های زیستی جلبک‌ها جدی است – توضیح می‌دهد که چرا مدت‌ها قبل از زمانی که شرکت‌های نفتی دیگر شرکت‌های نفتی را ترک کردند، در میدان باقی ماندند – اما به اندازه کافی جدی نبود.

به گفته سخنگوی کیسی نورتون، اکسون در 12 سال فعالیت خود در این فضا، 350 میلیون دلار در سوخت زیستی جلبک ها سرمایه گذاری کرده است. (نورتون می گوید این بیش از دو برابر هزینه ای است که شرکت برای تبلیغ این تحقیق در تبلیغات هزینه کرده است.)

با این حال، هر محقق جلبک که با آبان نیوز صحبت کرد، گفت که تلاش واقعی برای تجاری‌سازی سوخت‌های زیستی، جلبکی یا غیره، نیازمند چندین میلیارد دلار و وقف طولانی‌مدت برای غلبه بر محدودیت‌های بیولوژیکی به ظاهر اساسی موجودات وحشی است. و هیچ شرکت نفتی حاضر نبود تا این حد پیش برود.

جورج هوبر، که تحقیقاتش در زمینه سوخت های زیستی در دانشگاه ویسکانسین در مدیسون برای سال ها توسط اکسون تامین مالی می شد، گفت: “عرضه این فناوری ها به بازار بسیار چالش برانگیز و بسیار پرهزینه است.” “این یک شبه اتفاق نمی افتد. خیلی خوب است که آنها این تعهدات را انجام می دهند، اما می دانید که باید سرمایه بیشتری را برای این پروژه ها بگذارند.»

او افزود: «آنها توسط وال استریت هدایت می شوند و باید قیمت سهام خود را بالا نگه دارند و سهامداران خود را راضی نگه دارند. و معمولاً با این کار مقدار زیادی پول به دست می آید. همه شرکت‌های نفتی درباره نیاز به ورود به امور پایدارتر صحبت کرده‌اند، اما کسب درآمد با آن سخت است. و بیشتر پول آنها از نفت است.»

جذابیت جلبک ها به عنوان ماده اولیه برای سوخت های زیستی دوچندان بود: از آنجایی که آنها در غلظت های زیاد در استخرها رشد می کنند، آنها با محصولات غذایی برای زمین های قابل کشت رقابت نمی کنند. و برخی از سویه ها مقادیر زیادی لیپید تولید می کنند – اسیدهای چرب که می توانند روغن تولید کنند که می تواند نسبتاً آسان به سوخت تبدیل شود. اما رقابت با سوخت‌های فسیلی فراوان و یارانه‌ای بسیار در دسترس، به‌ویژه گاز، چندان آسان نبود.

تاد پترسون، CTO سابق Viridos، شریک قدیمی تحقیقاتی اکسون و اکنون در تحقیقات جلبک، گفت: یکی از بزرگترین چالش‌ها این بود که گونه‌های وحشی جلبک‌ها نمی‌توانستند سطوح بالایی از لیپیدهای مورد نیاز برای تولید مقادیر زیادی سوخت را تامین کنند.

به همین دلیل Viridos روی اصلاح ژنتیکی موجودات برای به حداکثر رساندن تولید لیپید متمرکز شد. و پیشرفت واقعی داشتند. فرمول جادویی برای زنده ماندن تجاری سوخت های زیستی جلبکی، سویه ای است که می تواند 15 گرم روغن در هر متر مربع در یک محیط بیرونی تولید کند و یک سویه Viridos به 10 رسیده است. پیترسون گفت: متفاوت رفتار کنید.

پیترسون که از سال 2013 تا 2018 برای این شرکت کار می کرد، گفت که همیشه این تصور را داشت که دانشمندان در اکسون که ویریدوس با آنها کار می کرد در مورد تحقیق جدی بودند. او درباره خروج اکسون از جلبک‌ها گفت: «من ناامید هستم، اما سعی می‌کنم ذهنی باز داشته باشم. شما هرگز نمی دانید اولویت های تغییر در یک شرکت چیست.

Viridos پس از خروج اکسون در دسامبر 2022 از این بخش، 60 درصد از نیروی کار خود را اخراج کرد، که تنها ماه گذشته توسط بلومبرگ فاش شد. روز دوشنبه، Viridos از یک دور 25 میلیون دلاری بودجه به رهبری شرکت Breakthrough Energy بیل گیتس، با مشارکت شورون و یونایتد ایرلاینز خبر داد.

با وجود پیشرفت های عظیم در دهه گذشته، اکثر محققان جلبک می گویند سوخت زیستی جلبک ها در مقیاسی که برای برآوردن نیازهای سوخت فعلی لازم است، هنوز حداقل یک دهه و به احتمال زیاد دو دهه دیگر فاصله دارد. ممکن است سرمایه‌گذاری بیشتر در طول سال‌هایی که شرکت‌های نفتی سرمایه‌گذاری‌های خود را در این فضا تبلیغ می‌کردند، سوزن را سریع‌تر حرکت می‌داد. طبق گفته نورتون، اکسون در نهایت بیش از نیمی از 600 میلیون دلاری را که در سال 2009 وعده داده بود، سرمایه گذاری کرد.

چندین کارمند سابق Viridos که خواستند نامشان فاش نشود، زیرا قراردادهای عدم افشا را امضا کرده بودند، گفتند که بودجه تحقیقاتی اکسون هرگز زیاد به نظر نمی رسید، اما این شرکت خدمه بزرگی را به حوضچه های جلبک می فرستد تا برای تبلیغات خود ویدیو دریافت کنند. یکی از کارمندان سابق گفت: «من آنها را در حال اجرا می‌دیدم و فکر می‌کردم که ای کاش در مقابل هزینه‌های زیادی برای تبلیغات، بودجه تحقیقاتی بیشتری به ما می‌دادند».

برای شرکت ها غیرعادی نیست که اولویت های سرمایه گذاری خود را در طول زمان با تغییر بازارها و درآمدها تغییر دهند.

اولین سرمایه‌گذاری بزرگ در تحقیقات سوخت‌های زیستی جلبکی در دهه 1970 اتفاق افتاد، زمانی که عرضه نفت به دلیل تحریم اوپک علیه ایالات متحده محدود شد و همه شرکت‌های بزرگ نفتی منابع مالی خود را برای سوخت‌های جایگزین و فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر ریختند. در آن زمان، اکسون روی همه چیز از انرژی خورشیدی و هسته ای گرفته تا باتری های لیتیومی و تحقیقات تغییرات آب و هوایی سرمایه گذاری می کرد. زمانی که بازار نفت در دهه 1980 از بازار نفت خارج شد، همه اینها متوقف شد.

به طور مشابه، شرکت‌های بزرگ نفتی BP، Shell، Chevron و ExxonMobil همگی در آغاز سال 2008 برای جلبک‌ها تلاش کردند و صدها میلیون دلار بودجه تحقیقاتی را اعلام کردند. سپس رونق فراکینگ در سال 2015 سقوط کرد و یکی یکی از آن خارج شدند. برخی، مانند شل، به سرمایه گذاری های عمده در سوخت های زیستی به طور گسترده تر ادامه دادند، اما تنها اکسون در جلبک ها باقی ماند.

امروزه، علاوه بر خروج اکسون، دلایل دیگری نیز وجود دارد که وعده جلبک ها را زیر سوال می برد.

متیو پوسوویتز، از دانشکده معادن کلرادو و آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر، گفت: رونق جلبک ها در زمانی در اوایل دهه 2000 پدیدار شد، زمانی که به نظر می رسید جهان هنوز به نوعی سوخت مایع نیاز دارد. آزمایشگاه جلبک Posewitz به مدت هشت سال توسط Exxon تأمین مالی شد. اکنون یک انتقال دیگر وجود دارد – بسیاری از حمل و نقل زمینی الکتریکی می شوند و ممکن است نیازی به سوخت مایع در آنجا نداشته باشید، که به معنای بازار کوچکتر است، اساساً فقط جت و قایق.

پوسوویتز اکسون را به عنوان یک شریک بسیار درگیر اعتبار می داند. پوسوویتز گفت: «آنها به داده ها توجه می کنند و بر مسیرهای تحقیقاتی تأثیر می گذارند و دانشگاهیان را از نیازهای بازار آگاه می کنند. و این همان چیزی است که شما می خواهید. گاهی اوقات دانشگاهیان می توانند به سمتی بروند که نیاز بازار را برآورده نمی کند.

همه محققانی که با آبان نیوز صحبت کردند موافق بودند: چیزی که برای موفقیت سوخت جلبکی لازم بود، یک باند پرواز طولانی تر و بودجه میلیاردی بود – نزدیک به هزینه ای که شرکت های نفتی برای سوخت های فسیلی خرج می کنند.

پوسوویتز گفت: “در حالی که اکسون علاقه مند بود، عالی بود، اما در نهایت زمان و سرمایه گذاری بیشتری برای بلوغ این موضوع از منظر سوخت لازم است و آنها اولویت های دیگری دارند.”