اعتراف فیفا به شکست از حمایت عربستان از جام جهانی زنان | فیفا

فیفا پس از واکنش شدید برگزارکنندگان و بازیکنان، شکست خود را در مورد برنامه‌های ویزیت عربستان به عنوان حامی اصلی جام جهانی زنان امسال در استرالیا و نیوزلند پذیرفت.

در کنگره فیفا در کیگالی، رواندا، جیانی اینفانتینو گفت: «می‌توانم توضیح دهم که با ویزیت عربستان گفتگوهایی صورت گرفت. در نهایت این بحث به قرارداد منتهی نشد. چگونه این را می گویید؟ طوفان در لیوان آب بود. طوفان در فنجان چای.»

علی‌رغم تلاش‌های رئیس فیفا برای روشن کردن اوضاع، این یک پیروزی قابل توجه برای برگزارکنندگان است که در ماه ژانویه به دلیل گزارش‌هایی که حاکی از نزدیک شدن توافق بود، با توجه به سابقه وحشتناک حقوق بشری دولت عربستان سعودی، چشم پوشی کردند و فشار عمومی قابل توجهی بر آن اعمال کردند. فیفا برای تغییر مسیر

چندین بازیکن نیز صحبت کرده بودند، از جمله مهاجم هلندی آرسنال، ویویان میدما، که به فیفا گفت که باید “عمیقاً” برای فکر کردن به چنین قراردادی “عمیقا شرمنده” باشد. با این حال، اینفانتینو، که صندوق جایزه 150 میلیون دلاری (124 میلیون پوندی) را برای جام جهانی زنان امسال اعلام کرد – افزایش 300 درصدی نسبت به سال 2019 – گفت که هیچ اشکالی در گرفتن اسپانسر از کشورهایی مانند عربستان سعودی نمی بیند.

او گفت: فیفا سازمانی متشکل از 211 کشور است. “برای ما همه آنها یکسان هستند. تا جایی که به ما مربوط می شود، حمایت مالی از عربستان سعودی، چین، ایالات متحده آمریکا، برزیل یا هند هیچ چیز بدی نخواهد داشت.

اینفانتینو همچنین خاطرنشان کرد که با وجود واکنش‌های منفی نسبت به توافق‌نامه بازدید از عربستان سعودی، در مورد تجارت 1.5 میلیارد دلاری استرالیا و عربستان سعودی در سال صحبت بسیار کمی شده است. او گفت: “به نظر نمی رسد این مشکلی باشد.” اما بین یک سازمان جهانی مانند فیفا و بازدید از عربستان، این یک مشکل بود. در اینجا یک استاندارد دوگانه وجود دارد که من واقعاً آن را درک نمی کنم.

هیچ مشکلی وجود ندارد و هیچ قراردادی وجود ندارد. بحث‌هایی وجود دارد و البته می‌خواهیم ببینیم چگونه می‌توانیم اسپانسرهای عربستانی را به طور کلی در فوتبال زنان مشارکت دهیم، چگونه می‌توانیم اسپانسرهای عربستانی را در فوتبال مردان مشارکت دهیم یا می‌توانیم اسپانسرهای قطری را در فوتبال زنان و مردان و همه حامیان دیگر مشارکت دهیم. از همه جای دنیا.”

جیمز جانسون، مدیر اجرایی فوتبال استرالیا از این تصمیم استقبال کرد و گفت: «برابری، تنوع و مشارکت تعهدات عمیقی برای فوتبال استرالیا هستند و ما به سختی با فیفا کار خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که جام جهانی زنان در این راستا شکل خواهد گرفت. “

پیش از این، اینفانتینو پخش‌کنندگانی را هدف قرار داد که برخی از آنها کانال‌های خدمات عمومی هستند که توسط مالیات دهندگان تامین مالی می‌شوند، که به گفته او 100 برابر کمتر برای حقوق مسابقات زنان پیشنهاد می‌دهند. او در سخنان پایانی کنگره گفت: «خب، 20 درصد کمتر، 50 درصد کمتر، اما نه 100 درصد کمتر به ما پیشنهاد دهید». “به همین دلیل است که ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم.”

اینفانتینو در جام جهانی بعدی خود، به ترتیب در سال های 2026 و 2027، جوایز برابری را برای مردان و زنان تعیین کرد – زمانی که 32 تیم مردان در جام جهانی سال گذشته در قطر 440 میلیون دلار به اشتراک گذاشتند، کار سختی بود. او گفت: “زنان شایستگی بسیار بسیار بیشتر از این را دارند و ما آنجا هستیم تا برای آنها و با آنها بجنگیم.”

اینفانتینو پس از انتخاب شدن بدون مخالفت برای یک دوره چهار ساله دیگر، به نمایندگان گفت که بازدید از یک بنای یادبود قربانیان نسل‌کشی رواندا در سال 1994 به او انگیزه داده بود تا زمانی که اولین مبارزات انتخاباتی‌اش برای پست برتر فوتبال با مشکل مواجه شد، ادامه دهد.

او پس از شنیدن اینکه نمایندگان آفریقایی از او حمایت نخواهند کرد، گفت: «من بسیار افسرده بودم و در شرف تسلیم شدن بودم. من قبلاً وسایل خود را جمع کرده بودم و ناگهان شخصی به دیدن من آمد و بلیط بازی فینال را به من داد، زیرا من بلیت نداشتم و به من گفت: این بلیطی است که رئیس جمهور پل کاگامه به شما پیشنهاد کرده است. ‘

“و سپس بازدید خود از بنای یادبود را به یاد آوردم. و من گفتم: من کیستم که دست از کار بکشم؟ آنچه که این کشور متحمل شده است و چگونه این کشور دوباره به وجود آمده، برای کل جهان الهام بخش است، رئیس جمهور عزیز [Kagame]. بنابراین مطمئناً نمی‌توانستم تسلیم شوم زیرا کسی چیزی می‌گفت. روز بعد که در مسابقه شرکت کردم، به مبارزات انتخاباتی ادامه دادم و چند ماه بعد به عنوان رئیس فیفا انتخاب شدم.

اینفانتینو همچنین به منتقدانی که سخنرانی او در جام جهانی را مورد تمسخر قرار می‌دادند، انتقاد کرد و منتقدان سابقه حقوق بشر قطر را به ریاکاری و نژادپرستی متهم کرد و گفت: «امروز احساس می‌کنم قطری هستم. امروز احساس می کنم آفریقایی هستم. امروز احساس می کنم همجنس گرا هستم. امروز احساس ناتوانی می کنم. امروز احساس می کنم یک کارگر مهاجر هستم.»

او گفت: “نیازی نیست مرا دوست داشته باشی، نیازی نیست مرا دوست داشته باشی.” اما امروز، پس از دریافت بیش از 200 تایید نامه، دوباره انتخاب شدم. من با تشویق ایستاده مواجه شدم. بنابراین اکثریت قریب به اتفاق این احساس را دارند که من کار بسیار خوبی انجام می‌دهم.»