به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
به گفته محققان، امید به زندگی در بریتانیا در طول هفت دهه گذشته با سرعت کمتری نسبت به کشورهای مشابه رشد کرده است که می گویند این نتیجه افزایش نابرابری است.
بر اساس تجزیه و تحلیل جدیدی از رتبه بندی امید به زندگی جهانی که در مجله انجمن سلطنتی پزشکی منتشر شده است، بریتانیا از همه کشورهای دیگر در گروه اقتصادهای پیشرفته G7 به جز ایالات متحده عقب است.
آنها نوشتند در حالی که امید به زندگی به صورت مطلق افزایش یافته است، کشورهای مشابه افزایش بیشتری را تجربه کرده اند. در دهه 1950، بریتانیا یکی از طولانی ترین امید به زندگی را در جهان داشت و در رتبه هفتم جهان پس از کشورهایی مانند دانمارک، نروژ و سوئد قرار داشت، اما در سال 2021 بریتانیا در رتبه 29 قرار گرفت.
محققان گفتند که این تا حدی به دلیل نابرابری درآمد است که در طول دهه 1980 و پس از آن در بریتانیا به طور قابل توجهی افزایش یافت.
پروفسور مارتین مک کی، از دانشکده بهداشت و پزشکی استوایی لندن، می گوید: «این افزایش همچنین شاهد افزایش تنوع در امید به زندگی بین گروه های مختلف اجتماعی بود. یکی از دلایلی که افزایش کلی امید به زندگی در بریتانیا بسیار کند بوده است این است که در سال های اخیر برای گروه های فقیرتر کاهش یافته است.
در حالی که سیاستمداران عوامل جهانی، به ویژه اثرات همهگیری و تهاجم به اوکراین را مورد استناد قرار میدهند، واقعیت این است که مانند دهه 1950، این کشور از ضعفهای ساختاری و نهادی عمده رنج میبرد.»
محققان، که شامل دنی دورلینگ، جغرافیدان دانشگاه آکسفورد میشوند، کاهش نسبی امید به زندگی در بریتانیا را «فوقالعاده» توصیف کردند و گفتند که منعکسکننده یافتههای اخیر سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه (OECD) است که بریتانیا اکنون دومین نابرابر اقتصادی است. کشوری در اروپا پس از بلغارستان.
یکی از نویسندگان همکار، دکتر لوسیندا هیام از دانشگاه آکسفورد، گفت که علاوه بر فشارهای طولانی مدت، دولت یک “بحران حاد برای رسیدگی به آن” دارد که نمونه آن مرگ و میر ناشی از انتظارهای طولانی مدت A&E است، و این در حال افزایش فوری است. به دلیل افزایش هزینه های زندگی
بدتر شدن نسبی سلامت جمعیت گواه این است که همه چیز خوب نیست. این از لحاظ تاریخی نشانه اولیه مشکلات شدید سیاسی و اقتصادی بوده است.
این تحلیل جدید نشان میدهد که مشکلاتی که بریتانیا با آن مواجه است ریشهدار است و پرسشهای جدی را در مورد مسیری که این کشور دنبال میکند ایجاد میکند.
نویسندگان خاطرنشان می کنند که امید به زندگی در بریتانیا در دهه 1960 نسبت به سایر کشورها شروع به کاهش کرد، به ویژه در دهه 1970، زمان بحران نفت و آشفتگی اقتصادی، و در دهه 2010، پس از بحران مالی و زمانی که سیاست های ریاضتی کاهش یافت. به اجرا درآمدند و در نتیجه «متوسط خانوارهای بریتانیایی در سال 2012 نسبت به فرانسه یا آلمان درآمد کمتری داشتند و راه را برای یک دهه رکود سلامت و اقتصاد هموار کردند».
یافتههای محققان منعکسکننده سایر مطالعات اخیر است که نشان میدهد چگونه گسترش نابرابری و عمیقتر شدن فقر منجر به بدتر شدن پیامدهای سلامتی میشود.
یکی نشان داد که بریتانیا در حال حاضر از نظر مرگ و میر مادران در مقایسه با اکثر کشورهای اروپایی عقب تر است، که به عنوان یک سیگنال هشدار برای سیستم سلامت گسترده تر در نظر گرفته می شود.
پس از ارتقاء خبرنامه
دکتر جاناتان فیلیپون، مدرس ارشد سیستم های بهداشتی در دانشگاه کوئین مری لندن، گفت که نابرابری اجتماعی در بریتانیا و ایالات متحده به دلیل “ایدئولوژی های غالب” بدتر شده است.
«رویکرد اصلی لیبرال به دولتهای ملت توسط این دو آغاز شد [Margaret] تاچر و [Ronald] ریگان پیامدهای فاجعه باری بر سطح برابری جمعیت آنها داشت.
در حالی که بازارها می توانند در کشورها به رشد خود ادامه دهند – حتی در طول بحرانی مانند آنچه اخیراً در بخش انرژی بریتانیا دیده ایم – آنها همچنین می توانند نابرابری ها را تشدید کنند.
سخنگوی وزارت بهداشت و مراقبت های اجتماعی گفت: جاه طلبی دولت این است که امید به زندگی سالم را تا پنج سال تا سال 2035 بهبود بخشد و فاصله بین مناطقی را که در آن بالاترین و کمترین میزان است تا سال 2030 کاهش دهد.
این امر با کاهش فشار بر سیستم بهداشتی و طرحی برای ارائه “یکی از سریعترین و طولانیترین بهبودهای پایدار در زمان انتظار اضطراری در تاریخ NHS” با حمایت 1 میلیارد پوندی بودجه محقق میشود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.