“من دوست دارم به سر کار برگردم”: کارگران گمشده بریتانیا بر اساس انتظارات بودجه خود | کمبود پرسنل

هنگامی که صدراعظم جرمی هانت از افراد بالای 50 سال که از زمان شیوع بیماری همه گیر کار را ترک کرده اند خواست از زمین گلف خارج شوند، جولی*، 52 ساله، از هرتفوردشایر، “با صدای بلند خندید”.

جولی بیش از یک سال منتظر عمل تعویض زانو بوده است تا بتواند به کار خود بازگردد. او یکی از افراد زیادی است که به دلیل بیماری طولانی مدت قادر به کار نیست و در سخنرانی روز چهارشنبه خود به صدراعظم می خواهد بودجه مورد نیاز را برای مقابله با لیست انتظار NHS ارائه کند.

او قبل از ترک شغلش در آگوست سال گذشته به دلیل بیماری، معلم متخصص سال های اولیه بود.

من آرتروز شدید در هر دو زانو و مچ پا دارم. من کارم را دوست داشتم، اما از نظر فیزیکی دیگر نمی توانستم این کار را انجام دهم. پای من در هر نقطه ممکن است از بین برود، درد شدید است. من در حال حاضر با پس انداز زندگی می کنم، منتظر و منتظر عمل جراحی هستم.

جولی پس از دررفتگی زانوی خود در نوامبر 2021، چندین قرار ملاقات لغو کرده است، به اشتباه بیش از یک بار برای دیدن فیزیوتراپیست به جای جراح رزرو شده است، یا به طور کامل توسط بیمارستان محلی خود فراموش شده است.

این یک هرج و مرج کامل است. ساده لوحانه فکر کردم که می توانم یک سال مرخصی بگیرم، زیرا از ژوئیه 2022 در لیست تعویض زانو هستم و سپس در سپتامبر امسال در برخی از مشاغل به سر کار برگردم.

اما به نظر نمی رسد که این اتفاق بیفتد.

جولی سرانجام ماه گذشته یک جراح مشاور را دید تا در مورد عمل جراحی خود صحبت کند.

جراحی من در حال حاضر احتمالاً در ماه ژوئن یا ژوئیه، در اوایل ماه، و پس از آن حداقل سه ماه بهبودی و توانبخشی خواهد بود.

پس انداز من تا آن زمان تمام شده است. اگر جرمی هانت می‌توانست برای من قرار جراحی ترتیب دهد، دوست دارم به سر کار برگردم، واقعاً هر کاری را انجام می‌دهم.»

جولی یکی از ده ها نفری است که با آبان نیوز تماس گرفت و به اشتراک گذاشت که اخیراً به دلیل مشکلات بهداشتی حل نشده مجبور به ترک کار شده اند.

بسیاری از آنها گفتند که به دلیل طولانی بودن لیست انتظار NHS، ماه ها یا حتی سال ها منتظر ارجاع، قرار ملاقات و جراحی بوده اند و اکنون پس از دوره های طولانی عدم فعالیت اقتصادی غیر ارادی، از نظر مالی در وضعیت بدی قرار دارند.

طبق آخرین دفتر، در سه ماه منتهی به ژانویه، 2.5 میلیون نفر به دلیل بیماری طولانی مدت از کار بیکار شدند که 2.6 درصد نسبت به سه ماهه و 7.9 درصد سال به سال افزایش یافته است و بالاترین میزان از زمان شروع ثبت در سال 1993 است. برای ارقام آمار ملی که روز سه شنبه منتشر شد.

ماه گذشته، گزارشی اعلام کرد که دولت با تلاش برای بازگرداندن افراد بازنشسته به سر کار برای رفع کمبودهای مزمن کارکنان، “درخت اشتباهی را در می آورد” و هشدار داد که بیماری طولانی مدت و فشار بر NHS تأثیر بیشتری دارد.

جورج*، 54 ساله، اهل یورک، بیش از 30 سال بود که به عنوان مهندس کار می کرد که به دلیل گذراندن ساعات زیادی از روز کار روی میز با یک میز، در هنگام قرنطینه دچار درد در کمر، گردن، شانه، بازو و دست شد. صندلی ناکافی

فیزیوتراپی با تجویز نادرست درد را بدتر کرد. ماه‌ها منتظر ارجاع بودم، سپس اسکن‌ها و آزمایش‌ها را انجام دادم و بیش از شش ماه بعد همچنان منتظر تماس جراح ستون فقرات بودم.»

سرانجام جورج چاره ای جز تسلیم اخطار خود ندید. من مجبور شدم کار را ترک کنم تا بتوانم مرخصی سالانه خود را حقوق بگیرم، و با آن زندگی کرده ام. من الان 15 ماه است که به دلیل اتکای مالی به همسرم از کار خارج شده ام. حساب بانکی من خالی است.»

قرارهای مختلفی لغو شد تا اینکه سرانجام هفته گذشته توسط یک جراح ستون فقرات ویزیت شد.

او گفت این مشکلی است که می توان آن را برطرف کرد. از اولین علائم من تا این قرار ملاقات دو سال می گذرد. در یک بیمارستان خصوصی احتمالاً می شد در عرض یک هفته با این مشکل برخورد کرد.»

جورج از زمانی که کار خود را ترک کرده است مجبور به شرکت در ارزیابی توانایی های کاری بوده است.

“من به DWP گفتم که به دنبال کار جایگزین نیستم، که منتظر کمک هستم، بنابراین می توانم به کاری که برای چندین دهه انجام داده بودم بازگردم. به نظر می رسد که برای افرادی مثل من هیچ سوراخ کبوتری وجود ندارد، به جز “غیرفعال اقتصادی”.

من می خواهم بهبودی کامل پیدا کنم و به شغل و زندگی قبلی خود بازگردم. باید افراد زیادی مثل من وجود داشته باشند.»

شکایت کن، یک تحلیلگر تجاری از لندن، یکی از بسیاری از افرادی است که برای گفتن اینکه مجبور شده اند به دلیل کووید طولانی مدت کار را ترک کنند، تماس گرفتند. او در دسامبر 2020 دچار مشکلات تنفسی و درد قفسه سینه شد و در نهایت با مشکلات قلبی پس از کووید تشخیص داده شد که باعث علائم ناتوان کننده مختلف می شود.

این مرد 49 ساله گفت: “من سعی کردم یک سال از خانه به کار ادامه دهم، اما یک سال پیش متوقف شدم، این کار غیرممکن شد.”

در حالی که سو احساس می کند که مشاوران فردی به خوبی از او مراقبت می کنند، او نیز مانند دیگران از عدم حمایت هماهنگ بهداشتی ابراز تاسف می کند و می ترسد مراقبت های بهداشتی پراکنده او را برای مدتی از کار باز دارد.

«تدارک طولانی مدت کلینیک کووید افتضاح بوده است. من هیچ کمک واقعی از آنجا در مورد آزمایش یا ارجاع نداشته ام. خدمات در حال حاضر یک تمرین تیک باکس است. در یک جلسه زوم به من گفته شد استراحت کنم و از طریق بینی نفس بکشم که بی معنی بود.

سو می‌گوید که تمام کمک هزینه PIP خود را صرف قرار ملاقات‌های پزشکی خصوصی در چندین بیمارستان می‌کند که باید خود را بین فاصله‌های طولانی در قرارهای NHS که به او پیشنهاد می‌شود، ترتیب دهد.

ملاقات با روماتولوژیست 18 ماه طول می کشید، بنابراین هزینه آن را خودم پرداخت کردم. من همچنین مجبور شده ام یک اسکوتر متحرک بخرم. این واقعاً آزاردهنده است که هانت در مورد افرادی که کار را متوقف کرده اند می گوید. من به عنوان پیمانکار روزی 650 پوند درآمد داشتم، اگر بتوانم به درآمد کلان برگردم، آیا او فکر می‌کند که این کار را نمی‌کنم؟»

Zeljana Schönauer، معلم دو ملیتی بریتانیایی-کرواسی و معلم با نیازهای آموزشی ویژه که در حال حاضر در مرخصی استعلاجی طولانی مدت از شغل خود در Bracknell به سر می‌برد، از ناتوانی خود در درمان در NHS چنان خشمگین شد که در ژانویه برای مراقبت پزشکی به کرواسی پرواز کرد.

من نمی توانستم توسط متخصص برای ارزیابی درد مداوم شکم ویزیت شوم که باعث شد من قادر به کار نباشم. این مشکل از یک سال پیش شروع شد. شونائر، 54 ساله، گفت: برای من آنتی بیوتیک های زیادی تجویز شد، اما من دچار واکنش های آلرژیک شدم که دلایل آن طی چندین ویزیت بیمارستان مشخص نشد.

تابستان گذشته به یک کلینیک آلرژی مراجعه کردم. سرانجام، در ژانویه امسال، موفق شدم یک مکالمه شتابزده نیم ساعته با یک دکتر بسیار کم حوصله داشته باشم که مرا برای آزمایش خون فرستاد. من همچنان منتظر نتایج هستم.»

شوناور دریافت که خدمات پزشک عمومی که در بریتانیا استفاده می‌کرد به‌ویژه کمبود داشت. “موانع متعددی وجود داشت، مانند رسیدن به پذیرش جراحی در ساعت 8 صبح و 2 بعد از ظهر، و سپس مجبور به استفاده از دیپلماسی زیاد برای متقاعد کردن کارکنان پذیرش که نیاز به ملاقات دارم.

ظرف یک روز پس از ورود به کرواسی، شوناور توانست یک مشاور متخصص را ببیند.

دو روز پس از آن آزمایش خون و سه روز بعد اسکن MRI انجام شد. من تشخیص داده شد، دکتر گفت وجود دارد [strong] احتمال ترکیدن کولونم وجود دارد و به من پیشنهاد داد که باید در اسرع وقت جراحی کنم. من در حال حاضر منتظر تاییدیه NHS برای جراحی در بیمارستان کرواسی هستم.

من احساس گناه می کنم که با همکارانم در بریتانیا که کار بسیار سختی انجام می دهند، نبودم. دارم فکر می کنم چقدر خوش شانسم که اینجا هستم. پس از 32 سال کار در بریتانیا، برای بهبودی به کرواسی کوچک آمدم.

این بسیار تکان دهنده است. چیزی باید تغییر کند.»