ارلینگ هالند غافلگیر کننده با گل هایش فوتبال را به واحد اصلی خود کاهش داد | لیگ قهرمانان

آوقتی بازیکنان در نیمه اول زمین را ترک کردند، صفحه بزرگ داخلی ورزشگاه اتحاد شروع به پخش مجدد کرد، در نمای نزدیک، لحظه ای که به تازگی سپری شده بود، گل سوم منچسترسیتی در آن چیزی که در نهایت به 7-0 تبدیل شد. (هفت) پیروزی.

چیزی به طرز مضحک دوست داشتنی در تصاویر وجود داشت، طراحی اولیه انسان، زیبایی سرد و سرد پیراهن های آبی آسمانی، دانه های برف که به صورت تکه های آهسته، چاق و عالی می ریزند، ارلینگ هالند که از جلوی چهره ها در میان جمعیت می چرخد ​​و به صورت تکی سر می خورد. حرکت به سمت سرسره زانو عالی درجه المپیک، فوتبالیستی که قدرت، برتری و اطمینان را واضح تر از هر بازیکن دیگری بیان می کند.

رک و پوست کنده او در اینجا غافلگیر کننده بود. غیرقابل توقف به نحوی که با هر نسخه قبلی غیرقابل توقف متفاوت بود، از نوع خودش در نقاط قوت بزرگ آن هالند به تازگی هت تریک کاملی را انجام داده بود، حتی اگر عنصر پای راست شامل ضربه زدن توپ به پای او و زدن پین بال از بالای خط دروازه باشد.

ایرادی نداره. ما بیشتر داریم که از کجا آمده است. زمانی که او زمین را با 63 دقیقه بازی ترک کرد، هالند 8 شوت زد، هر 8 شوت در چارچوب، پنج گل به ثمر رساند و 11 پاس را تکمیل کرد. در اینجا فوتبالیستی است که به نظر می رسد فوتبال را به واحد پایه خود تقلیل می دهد، یک قطعه ریاضی کامل، یک سوپر هادی گلزن.

زمانی که پنجمین ضربه او به تور در دقیقه 57، هالند واقعاً جشن نمی گرفت، فقط می خندید، مردی که در عسل غرق شده بود. به راحتی می توان فراموش کرد، تنها با دیدن اندازه، قدرت و اطمینان او، که او هنوز یک جوان 22 ساله کمی احمق است، که هرگز جام بزرگی را به دست نیاورده است، با پدرش سفر می کند، فقط تا به حال از فشارهای روحی خود آگاه است. آراسته بودن برای این لحظات این یکی از ویژگی های فنا ناپذیر فوتبال است که حتی در میانه این نمایش قدرت-فوتبال، پاور-پلی، عضله لیگ قهرمانان، می تواند این نت های معصومیت و سرگرمی را حفظ کند.

و بنابراین سیتی به مرحله یک چهارم نهایی صعود می کند. همیشه این ایده وجود داشت که هالند در این بازی‌های پرمخاطب یک‌بار «آن مقدار اضافی» را ارائه کند. خوب، پس از آن مقداری پیشرفت وجود دارد. در واقعیت، این ایده همیشه کمی نادرست به نظر می رسید. او یک سوپر فوق العاده نیست. کل سیستم سیتی هنوز هم مطابق با مهارت های او، با تمام عوارضی که به همراه دارد، در حال تغییر است. این چالشی بود که هر دو طرف داشتند، تبدیل بزرگترین تک خط جهان به یک رمان.

با این حساب گل دوم سیتی به دلایل دیگر قابل توجه بود. آنها به لطف پنالتی که نه فقط نرم، بلکه سه لحاف ترمه ای بود، 1-0 پیش افتادند. این یک داور ویدیویی نمایشی بود، نوعی از فوتبال دستی که تنها با بستن هر دو دست از پشت با ریسمان، یا احتمالاً اره کردن از روی شانه ها می توان از آن اجتناب کرد. هالند در حالی که برف شروع به باریدن کرد، ضربه را زیر خاک گذاشت.

دومی، درست پس از آن، شامل مشارکت کوین دی بروین بود که ممکن است از اینجا به همان اندازه اهمیت داشته باشد. هالند موفق شد، پرس شدیدی انجام داد، سپس توپ شل را به سمت دی بروین فرستاد، که ضربه پای چپ فوق‌العاده‌ای را به سمت پایین دروازه زد. هالند دوباره آنجا بود، برای سومین بار در پنج ثانیه، تا آن را به تور بازگرداند.

دی بروین هفتمین را در هنگام مرگ اضافه می کند، یک هوا سوز مسخره و درخشان. او در این تیم بسیار حیاتی است، نقطه مقابل کمال گرایی ماشینی، فوتبالیستی با سطوح و تجهیزات عمیق تر خود، و مکمل کاملی برای لبه هالند. او اینجا تیز به نظر می رسید. الگوها خوب بود و در پایان شبی مانند این دو سوال وجود دارد.

اولا خوبه؟ این فقط یک قدم زدن نبود این هیچ نوع مسابقه ای نبود در حالی که 40 دقیقه مانده به بازی RB لایپزیگ زامبی شده بود، سرها به زمین افتاده بودند، شانه ها به زمین افتاده بودند، کاملاً له شده بودند. لایپزیگ سومین بوندسلیگا است، نه چندان دور از صدر. اینها هر دو تیم پروژه هستند، یکی ابزار بازاریابی کم مصرف برای یک نوشیدنی غیرالکلی، دیگری یک بنای یادبود بزرگ برای جاه طلبی دولت-ملت. اما این یک عدم تطابق بود.

سیتی لایپزیگ را به اطراف حرکت داد، خطوط را به میل خود کشید و همه این کارها را به راحتی انجام داد و حریفان خود را مانند یک جسد تمرینی روی گارنی آزمایشگاه تشریح کرد. و ثانیاً، سیتی در حال حاضر چقدر می تواند این کار را انجام دهد؟ این به هیچ وجه نمایش یک نفره نبود. سیتی به شدت ضد پرس شد و در سراسر زمین در برابر فیزیک بدنی RB لایپزیگ مقاومت کرد. برناردو سیلوا به طور معمول درخشان بود، این روزها واقعاً یک هافبک دفاعی یا هجومی نبود، فقط یک گوبلین با مهارت همه جانبه روینگ بود.

هالند نیز متفاوت به نظر می رسید. در حال حاضر برخی صحبت‌ها از سیتی به‌عنوان ماشینی سرسخت‌تر، سرگرم‌کننده‌تر، کمتر چشمک‌زن‌تر و پرپا شده‌است. و هالند که به سیتی آمد اساساً مرگبار بود، حتی کمی عجیب در عصری که فوتبالیست‌های کامل‌تر و سازگارتر بودند. هالند سیال یا “چند ظرفیتی” نیست. او نقاط قوت و ضعف ندارد: او دارای نقاط قوت فوق العاده است و اهمیتی نمی دهد.

اما در اینجا خیلی بیشتر از گل ها وجود داشت، مانند بازی مقابل آرسنال در امارات، سهم بیشتر و انرژی بیشتر از جلو. شهر در زمان واقعی در حال تکامل است و به چیزی کاملتر تبدیل می شود. آزمون واقعی در برابر یکی از نخبگان اروپا خواهد بود، سوالی که هنوز پرسیده نشده است، اما نخبگان اروپا دایره ای است که همیشه در حال کوچک شدن است.

وقتی اتفاق بیفتد تماشای آن جذاب خواهد بود. اما این به همان اندازه نزدیک بود که سیتی تا این حد به ازدواج با حس کنترل و تکنیک بالا با لبه تیغ نزدیک شده است. با ظرافت، وحشیانه غیرقابل توقف بود.