سرنگونی پهپاد آمریکایی توسط روسیه، تشدید درگیری ها در نزدیکی منطقه جنگی است | روسیه

در هر روز در اطراف سواحل دریای سیاه اوکراین، هواپیماها و کشتی‌های نیروی دریایی روسیه و ناتو، سرنشین دار و بدون سرنشین، در نزدیکی غوغا می‌کنند، دستوری ثابت برای یک بحران ابرقدرت در لبه‌های جنگ.

خطرات ناشی از این واقعیت است که هر دو طرف هزاران کلاهک هسته ای را به عنوان آخرین سلاح در اختیار دارند و خطرات به طور قابل توجهی با رفتار بی پروا افزایش می یابد.

وزارت دفاع روسیه هرگونه تماس بین یکی از جنگنده های سوخو-27 آنها و یک پهپاد آمریکایی ام کیو-9 ریپر را که روز سه شنبه در دریای سیاه سقوط کرد را تکذیب کرد و تاکید کرد که این پهپاد به خودی خود سرنگون شده است. اما ادعاهای ایالات متحده مبنی بر پرواز خطرناک و حتی ریختن سوخت روی ریپر برای ایجاد اختلال در آن مفصل است – و روس ها سابقه طولانی در رفتار تهاجمی دارند.

یک مطالعه در سال 2021 شرکت رند که ده‌ها رویداد نزدیک اصلاح را تجزیه و تحلیل کرد، به این نتیجه رسید که این یک موضوع سیاستی است که رند آن را «سیگنال‌های اجباری» نامیده است.

در این گزارش آمده است: «به نظر می‌رسد مسکو از سیگنال‌های اجباری برای ارسال پیام‌های هدفمند در رابطه با فعالیت‌هایی که به نظرش مشکل‌ساز می‌بیند، استفاده می‌کند.

گاهی اوقات سیگنال اجباری چیزی شبیه به این است: هواپیما برای بازجویی از هدف بالا می‌آید، در سایه از راه دور، با بال‌های تمیز (بدون موشک) اما به طور فزاینده‌ای با بال‌های کثیف (با موشک) زیرا روابط دوجانبه ما بدتر شده است. دارا ماسیکو، یکی از نویسندگان گزارش، خواهد رفت. در توییتر گفت در پی حادثه هواپیمای بدون سرنشین

گاهی اوقات، معمولاً پس از استفاده از روش‌های دیگر، سیگنال‌دهی روسیه به چیزی ناامن و غیرحرفه‌ای تغییر می‌کند تا مجبور به تغییر شود.»

تغییری که آنها در این مورد تلاش می کنند وادار کنند این است که هواپیماها و قایق های ایالات متحده را از حواشی جنگ اوکراین دور نگه دارند، جایی که تهاجم روسیه متوقف شده و بسیار پرهزینه است و نیروهای اوکراینی از حمایت اطلاعاتی ایالات متحده سود می برند.

از زمان تهاجم اولیه روسیه در سال 2014، مجموعه ای از موارد برخورد نزدیک وجود داشته است. در سال 2017، یک Su-27 به طور خطرناکی نزدیک یک هواپیمای جاسوسی مشترک RC-135 Rivet پرواز کرد. سال بعد، یک هواپیمای جنگی روسی از روی دماغه یک هواپیمای جاسوسی EP-3 ایالات متحده عبور کرد و در سال 2020، یک Su-27 مستقیماً از مقابل یک بمب افکن B-52 ایالات متحده پرواز کرد.

حادثه روز سه شنبه جدی تر است زیرا منجر به برخورد و فرود تصادف در دریا شد. این احتمالاً یک خطا بوده است. فرماندهی آمریکا در اروپا به بی کفایتی خلبان روسی اشاره کرد. اما ماسیکو گفت که در این مورد “هنوز نمی توان یک ضربه عمدی را رد کرد”.

این برخورد ماشینی را برای آمریکا تمام کرد که تا 32 میلیون دلار هزینه داشت و مسابقه ای را برای رسیدن به لاشه هواپیما در دریای سیاه به راه انداخت. اگر روس‌ها ابتدا به آنجا برسند، این یک موهبت اطلاعاتی خواهد بود و به کارشناسان آنها اجازه می‌دهد در اوقات فراغت به درون آن بپردازند.

ژنرال دیوید برگر، فرمانده نیروی تفنگداران دریایی آمریکا گفت، سناریوهایی مانند سرنگونی این پهپاد یکی از بزرگترین نگرانی‌های ارتش آمریکا به دلیل غیرقابل پیش‌بینی بودن زنجیره رویدادهایی است که می‌توانند در پی آنها ایجاد کنند.

برگر گفت که این موضوع در اقیانوس آرام نیز نگران کننده است. در واقع، آخرین باری که یک هواپیمای جنگی آمریکا در چنین برخوردی قرار گرفت، در آوریل 2001 در سواحل چین بود، زمانی که یک هواپیمای EP-3 ایالات متحده در سومین گذر نزدیک خود توسط یک جت رهگیر چینی مورد اصابت قرار گرفت. هواپیمای چینی در دریا سقوط کرد و هواپیمای جاسوسی آمریکا مجبور به فرود اجباری در جزیره هاینان چین شد که باعث ایجاد یک بحران دیپلماتیک شد.

سرنگونی یک هواپیمای بدون سرنشین گرانقیمت بر فراز دریای سیاه یک چیز است، اما نابود کردن یک هواپیمای خدمه و کشتن خلبانان یا فرود اجباری در قلمرو متخاصم در میانه جنگ منجر به وضعیت بسیار ناآرام‌تری می‌شود و طرف‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد تا سخت‌تر عمل کنند. .

خطوط نظامی باز ارتباطی و مکانیسم های طولانی مدت تنش زدایی وجود دارد تا مانع از دست رفتن سناریوها شود، اما هر بار که چنین اتفاقی می افتد، جهان کمی بیشتر از شانس خود استفاده می کند.