“متفاوت با سایر باشگاه ها”: چگونه زنان بارسلونا رقبا را پشت سر گذاشتند | زنان بارسلونا

افیا مدتی به نظر می رسید که ممکن است غیرممکن اتفاق بیفتد. نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در والدبباس و بارسلونا بود از دست دادن. نه فقط بازی اول، بلکه برای اولین بار: شکست آنها اولین بار در برابر رئال مادرید خواهد بود، تیمی که برای رقیب آنها ساخته شده است، و اولین شکست مقابل هر کسی در تمام فصل خواهد بود. ماه مارس بود و آنها حتی هنوز مساوی نکرده بودند – 34 بازی، 34 برد – اما گل اولیه اولگا کارمونا باعث شد آنها عقب بیفتند.

تقلا هم میکنه این طوری نبود که قرار بود باشد، مادرید پویاتر و شایسته برتری است. کارولین گراهام هانسن، مهاجم مهاجم می‌گوید: «ما خوشحال نبودیم، بنابراین همه چیز را تغییر دادیم.» 45 دقیقه بعد، دو نفر از الکسیا پوتلاس و یکی از کلودیا پینا یک بازگشت کامل کردند. بارسلونا برنده شده بود اما این خبر نبود. خبر این بود که آنها تقریباً این کار را نکرده بودند. هانسن می افزاید: «برای ما خوب بود که آن بازی را بدست آوریم. “امیدوارم درسی یاد گرفته باشیم.”

مطمئناً این یک تجربه جدید بود و چهارشنبه نیز چنین خواهد بود. بازی برگشت در نیوکمپ با ظرفیت 99354 صندلی برگزار می شود. بلیط ها در چهار روز فروخته شد. آنها می آیند تا شاید بهترین تیم جهان را ببینند. بارسلونا قهرمان اروپا است، چلسی را از هم جدا کرد و در فینال 4-0 پیروز شد و فصل گذشته سه گانه را تکمیل کرد. دو هفته پیش، آنها با شش بازی باقی مانده قهرمان لیگ شدند، سومین قهرمانی متوالی خود را با پیروزی 5-0 مقابل مادرید تضمین کردند. آنها همه بازی ها را برده بودند و از آن زمان متوقف نشده اند. 25 بازی کرد، 25 برد. گل 138، هفت گل خورد.

برای خبرنامه جدید فوتبال زنان ما ثبت نام کنید

در اروپا، قبل از رفتن به والدبباس، نتایج آنها این بود: یک 2-0، یک 4-1، دو 4-0 و دو 5-0. پوتلاس برنده توپ طلا است که بر روی بیلبوردهای شهر نصب شده است. چهار نفر از هم تیمی های او نامزد شدند. چالش در حال حاضر ادامه این امر است.

روز دوشنبه، در حالی که آنها برای بازی برگشت آماده می شدند، کارلس پویول کاپیتان سابق مردان در زمین تمرینی باشگاه سن خوان دسپی بود و از آنها دعوت شد تا با بازیکنان صحبت کند. اما این هر دو راه را قطع می کند، ژاوی هرناندز اصرار دارد که تیم زنان یک “الهام بخش” است. هانسن که بعد از جلسه صبح درست در راهرو نشسته لبخند می زند. او می گوید: “این ما را بسیار خوشحال کرد: امیدوارم بتوانیم به دنیا نشان دهیم که چقدر خوب هستیم.”

خیلی، خیلی خوب این بازیکن نروژی سه دوبل متوالی در ولفسبورگ به دست آورد و به دو فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید، اما اصرار دارد: “من هرگز در چنین تیم خوبی بازی نکرده ام.” خیلی خوب است که بپرسیم آیا آنها می توانند لیون را که پنج قهرمانی متوالی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد، تکرار کنند یا خیر. او اذعان می کند: «این چیزی نیست که ما در مورد آن صحبت کنیم، اما باید بگویم که امکان پذیر است. ما باید متواضع باشیم – تیم‌های بزرگی وجود دارند.»

شاید هیچ کدام کاملا شبیه این نباشند. مارکل زوبیزارتا مدیر ورزشی می گوید: «فلسفه ما خاص است: وقتی با بازیکنان در مورد آمدن به اینجا صحبت می کنم، طوری صحبت می کنم که قبلاً هرگز نشنیده اند. اینگرید انگن، که در تابستان از ولفسبورگ به این تیم پیوست، می‌گوید: «این با سایر باشگاه‌ها متفاوت است. بارسلونا مرجعی است که باید باشد.”

بارسلونا در 75 بازی از 78 بازی گذشته خود پیروز شده است، با این حال این با شکست آغاز می شود، یا این داستان ادامه دارد. آنها در فرودگاه منتظر پرواز به خانه از فینال لیگ قهرمانان 2019 بودند، جایی که آنها توسط لیون شکست خوردند، زمانی که بازیکنان به مربی وقت، لوئیس کورتس، نزدیک شدند و خواستند هر کاری که لازم است انجام دهند. به قول کاپیتان وقت، ویکی لوسادا، این به معنای “بیشتر … همه چیز” بود. بدشانسی که فصل بعد در نیمه نهایی شکست خوردند، سال گذشته در گوتنبرگ پیروز شدند. داشت می آمد

این گام نهایی بود، نمادی از یک عزم آهنین، اما ریشه‌های این موفقیت و تعهد به فوتبال زنان عمیق‌تر است، دلایل خوبی برای اینکه انگن بارسلونا را مرجع خطاب می‌کند. 50 سال از اولین بازی خود می گذرد، اما آن تیم پیشگام به طور رسمی به باشگاه متصل نشد تا اینکه فوتبال زنان در سال 1980 به فدراسیون اسپانیا پیوست. آنها در سال 2015 کاملاً حرفه ای شدند. زوبیزارتا می گوید: «در هفت سال، ما همه چیز را تغییر دادیم.

“ما همه چیز مورد نیازشما را داریم؛ انگن می‌گوید: همه چیز مراقبت شده است. فوق حرفه ای است و با سایر باشگاه ها متفاوت است. بودجه 4.5 میلیون یورو (3.8 میلیون پوند) است که حداقل در داخل کشور یک مزیت مهم است. امضاها و موارد قابل توجهی وجود دارد، به ویژه در پست های حمله – لیکه مارتنز، آسیسات اوشوآلا، فریدولینا رولفو، هانسن – اما اقتصاد همه چیز را توضیح نمی دهد. بحث ساخت و ساز است نه تخصیص.

تنها 7 نفر از تیم 23 نفره بانوان خارجی هستند و بازیکنان آکادمی هم فرصت دارند. ما می خواستیم بازیکنان را توسعه دهیم، نه اینکه آنها را بخریم. زوبیزارتا می گوید. برای اولین بار، 9 دختر در اقامتگاه لاماسیا باشگاه زندگی می کنند. هشت نفر کاتالان هستند، یکی از مایورکا. تیم دوم هم حرفه ای هستند. تیم های دختر تا 14 در لیگ های پسران بازی می کنند.

مهمتر از همه، یک ایده، یک هویت وجود دارد. و این یک ایده آشنا است که از طریق یک ایده برای آموزش به اندازه بازی ها تحمیل شده است: در مورد یک مسیر از بازی کردن هانسن می گوید: «در DNA باشگاه چیزی وجود دارد. زوبیزارتا می گوید: «این «فوتبال زنان» نیست، فوتبال است. هیچ فایده ای ندارد که هفت یا هشت سال به روش خاصی بازی کنیم و بعد در تیم اصلی فرق می کند. اگر تلویزیون را روشن کنید و نتوانید ببینید که مرد است یا زن، می توانید ببینید که این تیم یک تیم بارسلونا است. زمانی که برنده می شوید، پایبندی به یک ایده آسان است. وقتی می‌بازی سخت‌تر است.»

زوبیزارتا از روی تجربه صحبت می کند. چرخش به سمت حرفه ای شدن باعث تغییر در عادات شد، روند سازگاری که همیشه آسان نبود، و همچنین شک و تردیدهایی را به همراه داشت. شکست ها نیز: بارسلونا که قبلاً قهرمان شده بود، از 2015-19، چهار سال متوالی نایب قهرمان شد و اتلتیکو مادرید به عنوان تیم برتر ظاهر شد. اما این ایده نسبتاً سالم ماند و تداوم آن حفظ شد.

بسیاری از بازیکنان نیز باقی ماندند و این امر را تقویت کردند و زمانی که کورتس بلافاصله پس از پیروزی در فینال لیگ قهرمانان اروپا را ترک کرد، همه در حال سوختن بودند، هدفی که آنها را تحت فشار قرار داده بود به دست آوردند، زوبیزارتا می گوید که او باید “سی وی سی وی صد مربی” را دریافت کرده باشد. او می‌گوید، تصمیم برای تبلیغ جاناتان گیرالدز، «مشخص» بود.

انگن می‌گوید: «ما بازیکنانی داریم که سال‌هاست اینجا بوده‌اند و با این سبک بزرگ شده‌اند، بنابراین حضور آنها در تیم بسیار مهم است. الکسیا، پاتری، آیتانا: می بینید که چگونه یکدیگر را درک می کنند. شما بازیکنان بین المللی را جذب می کنید تا چیز دیگری به شما بدهند: شاید قدرت بدنی یا سرعت بیشتر. اما این سبک بارسلونا است و این چیزی است که من سعی می کنم یاد بگیرم. او توضیح می دهد که در مورد او، این به معنای انطباق با نقش شماره 6 است، یک بازی موقعیتی، «یادگیری ثابت ماندن. نه برای گذشتن و رفتن، بلکه برای ماندن گاهی.»

او می افزاید: “در بارسلونا تنها بردن کافی نیست، بلکه نحوه بازی کردن است و این در ریشه های این تیم است.”

و آنها پیروز می شوند، بی امان. تعجب ممکن است این باشد که هیچ آرامشی وجود ندارد، هیچ سقوطی وجود ندارد. وقتی در لیگ راه می روید خطر راه رفتن وجود دارد، توقف کامل. اما هانسن می‌گوید این تیم سخت و سرسختی است، «گروهی از بازیکنان واقعاً رقابتی. مربی اهداف کوتاه مدت کوچکی را تعیین می کند: این برنده شدن در یک بازی نیست، بلکه این است [that] باید خوب بازی کنیم شما باید این کار، این، این را انجام دهید. بنابراین، شما به شما فشار می آورید. این به ما کمک کرد تا در هر بازی 90 دقیقه تمرکز داشته باشیم. اگر در لیگ سقوط کنید، در لیگ قهرمانان برنده نخواهید شد.

انگن می‌گوید: «این یک گزینه نیست که نروید و در هر بازی شرکت نکنید. این ذهنیت است: ما در رختکن در مورد آن صحبت می کنیم. ما خوشحال نیستیم که تمام تلاش خود را انجام دهیم. به همین دلیل است که ما نتایجی را که داریم، با اهداف بسیار زیاد، داریم. ما هر بار بیشتر می خواهیم. و ما چیزی را تغییر نمی دهیم. اگر ما خیلی رهبری کنیم اینطور نیست که کسی به تنهایی کاری را انجام دهد زیرا می تواند. اگر 3-0 پیش برویم، در وقت استراحت خوشحال نیستیم.

بنابراین تصور کنید که اگر واقعاً 1-0 می‌بازند چه احساسی دارند.