چگونه واشنگتن تصمیم گرفت بانک سیلیکون ولی را نجات دهد؟

واشنگتن – بعد از ظهر جمعه، معاون وزیر خزانه داری، والی آدیمو، با جیمی دیمون، مدیر اجرایی JPMorgan Chase & Company، در دفتر آقای دیمون در نیویورک دیدار کرد.

دولت بایدن و فدرال رزرو در حال بررسی این بودند که تهاجمی‌ترین مداخله اضطراری در سیستم بانکی از زمان بحران مالی سال 2008 تا کنون چه خواهد بود، و سوالی که این دو مرد در مورد آن بحث کردند در مرکز این تصمیم بود.

آیا شکست بانک سیلیکون ولی، وام دهنده بزرگ استارت آپی که به تازگی سقوط کرده بود، می تواند به بانک های دیگر سرایت کند؟ این می تواند ریسک سیستماتیک را به سیستم مالی وارد کند.

به گفته افراد آشنا با گفتگو، آقای دیمون گفت: «پتانسیل وجود دارد.

آقای آدیمو یکی از بسیاری از مقامات دولتی بود که آخر هفته گذشته وارد شد و مطمئن نبود که آیا دولت فدرال باید صراحتاً سپرده گذاران بانک سیلیکون ولی را قبل از باز شدن بازارها در صبح دوشنبه نجات دهد یا خیر.

در کاخ سفید و خزانه‌داری، برخی از مقامات در ابتدا سقوط سریع بانک به سمت ورشکستگی را بعید می‌دانستند که جرقه‌ای برای یک بحران اقتصادی ایجاد کند – به‌ویژه اگر دولت بتواند فروش بانک را به یک موسسه مالی دیگر تسهیل کند.

آنها به سرعت نظر خود را پس از نشانه‌هایی از فعالیت بانک‌های نوپا در سراسر کشور تغییر دادند – و درخواست‌های مستقیم کسب‌وکارهای کوچک و قانون‌گذاران هر دو طرف – متقاعد شدند که مشکلات بانک می‌تواند کل سیستم مالی و نه فقط سرمایه‌گذاران ثروتمند در سیلیکون ولی را به خطر بیندازد.

به گفته یک مقام کاخ سفید، صبح روز جمعه، دستیاران با رئیس جمهور بایدن در دفتر بیضی شکل ملاقات کردند و در آنجا هشدار دادند که وحشت بانک سیلیکون ولی ممکن است به سایر موسسات مالی سرایت کند. آقای بایدن به آنها گفت که او را در جریان تحولات قرار دهند.

تا بعدازظهر جمعه، قبل از اینکه بازارهای مالی حتی بسته شوند، شرکت بیمه سپرده فدرال وارد عمل شد و بانک را تعطیل کرد.

با این حال، نوع نجاتی که ایالات متحده در نهایت مهندسی کرد، تا روز یکشنبه، پس از مشورت های شدید در سراسر دولت، به صورت علنی محقق نشد.

این گزارش بر اساس مصاحبه با مقامات فعلی و سابق در کاخ سفید، خزانه داری و فدرال رزرو است. مدیران خدمات مالی؛ اعضای کنگره؛ و دیگران. همه درگیر یا نزدیک به بحث‌هایی بودند که بر واشنگتن بر سر فرآیندی دیوانه‌وار که از عصر پنجشنبه آغاز شد و 72 ساعت بعد با اعلامیه‌ای فوق‌العاده برای شکست دادن باز شدن بازارهای مالی در آسیا به پایان رسید، نزدیک بودند.

این اپیزود آزمونی برای رئیس‌جمهور بود – که با نشان دادن چراغ سبز به آنچه منتقدان آن را کمک مالی به بانک‌ها می‌خواند، خطر انتقاد از چپ و راست را به جان خرید. همچنین جانت ال. یلن، وزیر خزانه داری را با چشم انداز یک بحران بانکی در لحظه ای مواجه کرد که خوشبین تر شده بود از رکود جلوگیری شود. و این واضح ترین نمایش تا به امروز از تأثیری بود که افزایش نرخ بهره تهاجمی فدرال رزرو بر اقتصاد داشت.

بانک سیلیکون ولی شکست خورد زیرا سهم بزرگی از سپرده های مشتریان را در اوراق با تاریخ طولانی خزانه داری و اوراق رهنی قرار داده بود که وعده بازدهی متوسط ​​و ثابت را در زمانی که نرخ های بهره پایین بود، می داد. با جهش تورم و افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو از نزدیک به صفر به بالای 4.5 درصد برای مبارزه با آن در سال گذشته، ارزش این دارایی ها کاهش یافت. این بانک اساساً برای جبران بدهی های خود به سپرده گذاران، پول خود را تمام کرد.

تا پنجشنبه، نگرانی در فدرال رزرو در حال افزایش بود. بانک در آن روز به فدرال رزرو مراجعه کرده بود تا از طریق «پنجره تخفیف» بانک مرکزی وام بگیرد، اما به زودی مشخص شد که این برای جلوگیری از سقوط کافی نبود.

مقاماتی از جمله جروم اچ. پاول، رئیس فدرال رزرو، و مایکل اس. بار، نایب رئیس آن در امور نظارت، تا پنجشنبه شب و تا صبح جمعه تلاش کردند تا راه حلی برای از هم گسیختگی بانک بیابند. تا روز جمعه، مقامات فدرال رزرو نگران بودند که شکست این بانک خطرات گسترده ای را برای سیستم مالی ایجاد کند.

تشدید نگرانی: دورنمای ترتیب دادن یک فروش سریع به بانکی دیگر به منظور تاریک نگه داشتن سپرده گذاران در طول آخر هفته. طیف وسیعی از شرکت‌ها ایده خرید آن را رد کردند – از جمله برخی از بزرگترین و از نظر سیستمی مهم‌تر.

یکی از بانک های منطقه ای بزرگ، PNC، به سمت ارائه یک پیشنهاد قابل قبول تلاش کرد. به گفته یکی از افرادی که در این مورد مطلع شده اند، اما این معامله با شکست مواجه شد زیرا بانک تلاش می کرد تا دفاتر بانک سیلیکون ولی را پاک کند و نتوانست تضمین کافی از دولت مبنی بر محافظت از خطرات دریافت کند.

مداخله چشمگیر دولت در عصر پنجشنبه بعید به نظر می رسید، زمانی که پیتر اورسزاگ، اولین مدیر بودجه باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا و اکنون مدیر اجرایی مشاور مالی در بانک لازارد، میزبان یک شام از قبل برنامه ریزی شده در دفاتر این بانک در مرکز راکفلر شهر نیویورک بود.

در میان حاضران، آقای آدیمو و یک جفت سناتور با نفوذ بودند: مایکل دی. کراپو، جمهوریخواه آیداهو، و مارک وارنر، دموکرات ویرجینیا. هر دو از حامیان قانونی 2018 بودند که مقررات مربوط به بانک‌های کوچک‌تر را لغو کرد و منتقدان اکنون می‌گویند بانک سیلیکون ولی را آسیب‌پذیر کرده است.

بلر افرون، یک کمک کننده بزرگ دموکرات که به تازگی توسط بانک سیلیکون ولی برای مشاوره در مورد بحران نقدینگی استخدام شده بود، نیز آنجا بود. در اوایل آن روز، بانک تلاش کرده بود تا با کمک گلدمن ساکس، پول جمع آوری کند تا از سقوط جلوگیری کند – تلاشی که تا عصر پنجشنبه به وضوح شکست خورد.

آقای افرون و آقای آدیمو صحبت کردند زیرا مشخص شد که بانک سیلیکون ولی در حال اتمام است و ممکن است یک فروش – یا مداخله بزرگتر – لازم باشد.

جفری زینتز، رئیس دفتر جدید بایدن، و لائل برینارد، مدیر جدید شورای اقتصاد ملی وی نیز با هشدارهایی در مورد تهدید این بانک برای اقتصاد مورد انتقاد قرار گرفتند. در حالی که سپرده گذاران بانک سیلیکون ولی برای برداشت پول خود در روز پنج شنبه تلاش می کردند و سهام آن را به سقوط آزاد می فرستادند، خانم برینارد و آقای زینتز شروع به دریافت انبوهی از تماس ها و پیامک ها از رهبران نگران جامعه استارت آپی کردند که بانک به شدت به آنها خدمات می داد. .

خانم برینارد که در زمان خدمت در وزارت خزانه داری آقای اوباما و به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره فدرال رزرو، بحران های مالی را در کشورهای دیگر تجربه کرده بود، نگران یک بحران جدید ناشی از شکست SVB شده بود. او و آقای زینتز این احتمال را با آقای بایدن در صبح جمعه در دفتر بیضی شکل به او در میان گذاشتند.

مقامات دیگر در سراسر دولت تردید بیشتری داشتند و نگران بودند که لابی‌های لابی‌گری که خانم برینارد و دیگران دریافت می‌کردند صرفاً نشانه‌ای از سرمایه‌گذاران ثروتمندی بود که تلاش می‌کردند دولت را وادار به جلوگیری از زیان‌هایشان کنند. و نگرانی هایی وجود داشت که هر نوع اقدام دولت می تواند به عنوان نجات بانکی تلقی شود که ریسک خود را نادرست مدیریت کرده است و به طور بالقوه رفتار مخاطره آمیز سایر بانک ها را در آینده تشویق می کند.

خانم برینارد از صبح شنبه دوباره شروع به برقراری تماس های مضطرب کرد و تا اواخر عصر متوقف نشد. او و آقای زینتز بعدازظهر آن روز به آقای بایدن اطلاع دادند – تقریباً این بار، زیرا رئیس جمهور آخر هفته را در ایالت زادگاهش دلاور سپری می کرد.

آقای بایدن همچنین روز شنبه با فرماندار گاوین نیوسام کالیفرنیا صحبت کرد که به شدت برای مداخله دولت از ترس اینکه طیف وسیعی از شرکت‌ها در ایالت او قادر به پرداخت کارمندان یا سایر هزینه‌های عملیاتی صبح دوشنبه نخواهند بود، صحبت کرد.

نگرانی‌ها در آن روز افزایش یافت زیرا تنظیم‌کننده‌ها داده‌هایی را بررسی کردند که نشان می‌داد خروج سپرده‌ها در بانک‌های منطقه در سراسر کشور افزایش می‌یابد – که احتمالاً نشانه‌ای از ریسک سیستمیک است. آنها شروع به دنبال کردن دو مجموعه احتمالی از اقدامات سیاسی کردند که در حالت ایده‌آل یک خریدار برای بانک بود. بدون این گزینه، آنها باید به دنبال یک “استثنای ریسک سیستمی” باشند تا به FDIC اجازه دهد تمام سپرده های بانک را بیمه کند. برای آرام کردن سرمایه‌گذاران آشفته، آن‌ها حدس زدند که تسهیلات وام‌دهی فدرال رزرو برای حمایت بیشتر از بانک‌های منطقه‌ای نیز مورد نیاز است.

خانم یلن روز شنبه مقامات ارشد – آقایان پاول، آقای بار و مارتین جی. گرونبرگ، رئیس هیئت مدیره FDIC – را دعوت کرد تا بفهمند چه باید بکنند. وزیر خزانه‌داری در حال تماس‌های متوالی با زوم از سوی مقامات و مدیران اجرایی بود و در یک نقطه آنچه را که در مورد بخش بانکی می‌شنید به‌عنوان حیرت‌انگیز توصیف کرد.

مقامات FDIC در ابتدا در مورد اختیارات خود برای حمایت از سپرده هایی که بیمه نشده بودند، ابراز نگرانی کردند، و این نگرانی را در میان کسانی که توسط FDIC به آنها اطلاع داده بود مبنی بر اینکه ممکن است نجات خیلی دیر انجام شود، ایجاد کرد.

تا شنبه شب، نگرانی از اینکه دولت بایدن پاهای خود را به تعویق انداخته بود در میان قانونگذاران کالیفرنیا موج می زد.

در شام پر زرق و برق باشگاه گریدیرون در واشنگتن، رو خانا، نماینده دموکرات کالیفرنیا، استیو ریچتی، یکی از دستیاران ارشد کاخ سفید و مشاور نزدیک رئیس جمهور را به دام انداخت و از آقای بایدن و تیمش خواست که قاطع باشند. او هشدار داد که اگر سیستم بانکی از بین برود، بسیاری از دستاوردهای مهم آقای بایدن از بین خواهند رفت.

آقای خانا گفت: «گفتم استیو، این موضوع نه تنها برای سیلیکون ولی، بلکه برای بانک‌های منطقه‌ای در سراسر آمریکا یک موضوع بزرگ است.

به طور خصوصی، برای تیم اقتصادی آقای بایدن مشخص شده بود که مشتریان بانکی در حال ترسیدن هستند. شامگاه شنبه، مقامات خزانه داری، کاخ سفید و فدرال رزرو به طور آزمایشی با دو اقدام جسورانه که نهایی کردند و اواخر بعد از ظهر یکشنبه اعلام کردند موافقت کردند: دولت تضمین می کند که تمام سپرده گذاران به طور کامل بازپرداخت می شوند و فدرال رزرو برنامه ای را ارائه می دهد. ارائه وام های جذاب به سایر موسسات مالی به امید جلوگیری از یک سری از ورشکستگی های بانکی.

اما مقامات دولتی می خواستند اطمینان حاصل کنند که نجات محدودیت هایی دارد. به گفته یکی از افراد آشنا با این گفتگو، تمرکز بر این بود که کسب و کارها در سراسر کشور بتوانند حقوق کارمندان خود را در روز دوشنبه پرداخت کنند و با استفاده از صندوق بیمه سپرده FDIC از پول مالیات دهندگان استفاده نشود.

این یک اولویت بود که نجات به عنوان یک کمک مالی تلقی نشود، که در پی بحران مالی 2008 به کلمه ای سمی تبدیل شده بود. سپرده گذاران محافظت می شوند، اما مدیریت بانک و سرمایه گذاران آن نه.

تا صبح یکشنبه، رگولاتورها در حال انجام آخرین کارهای بسته نجات و آماده شدن برای اطلاع رسانی به کنگره بودند. خانم یلن، با مشورت رئیس جمهور، “استثنای ریسک سیستمی” را که از تمام سپرده های بانک محافظت می کند، تصویب کرد. اعضای دو حزبی فدرال رزرو و FDIC به اتفاق آرا به تصویب این تصمیم رای دادند.

عصر همان روز، آنها برنامه‌ای را اعلام کردند تا مطمئن شوند تمام سپرده‌گذاران بانک سیلیکون ولی و یکی دیگر از مؤسسات مالی بزرگ شکست خورده، Signature Bank، به طور کامل بازپرداخت می‌شوند. فدرال رزرو همچنین گفت که به بانک ها وام هایی در برابر خزانه داری و بسیاری از دارایی های دیگر که ارزش آنها کاهش یافته است، ارائه خواهد کرد.

آقای بایدن طی اظهارات کوتاهی در کاخ سفید گفت: «به دلیل اقداماتی که تنظیم‌کننده‌های ما قبلاً انجام داده‌اند، هر آمریکایی باید مطمئن باشد که سپرده‌هایشان در صورت نیاز و زمانی که به آن‌ها نیاز داشته باشند، وجود خواهند داشت».

سه شنبه بعد از ظهر مداخله نشانه هایی از کار را نشان می داد. سهام بانک های منطقه ای که در روز دوشنبه کاهش یافته بود، تا حدی بهبود یافته بود. خروج سپرده ها از بانک های منطقه کند شده بود. و بانک‌ها وثیقه‌هایی را در برنامه وام جدید فدرال رزرو می‌دادند که در صورت لزوم، آنها را در موقعیتی قرار می‌داد که از آن استفاده کنند.

به نظر می رسد که سیستم مالی حداقل در حال حاضر تثبیت شده است.