هجوم نمایندگان محافظه کار به شبکه محافظه کار محیط زیست | محافظه کاران

نیمی از نمایندگان محافظه کار پس از اعلام پیوستن جرمی هانت، وزیر سابق، اکنون در گروه سبز حزب هستند.

شبکه محافظه‌کار محیط زیست (Cen) اکنون با 133 نماینده مجلس به خود می‌بالد، که باعث می‌شود محافظه‌کاران سبز فکر ادعا کنند کسانی که خواهان صفر خالص نیستند در اقلیت هستند. 360 نماینده محافظه کار در مجلس حضور دارند، اما 95 نفر وزیر یا شلاق هستند و بنابراین واجد شرایط پیوستن به Cen نیستند.

این برخلاف گروه سیاستمداران محافظه‌کار بررسی خالص صفر است که 19 عضو دارد. کریگ مکینلی، نماینده پارلمان، که رهبری این گروه را بر عهده دارد، به پولیتیکو گفت که 58 نماینده در پارلمان ثبت نام کرده اند، اما او لیستی ارائه نکرد.

گروه بررسی خالص صفر روابط نزدیکی با بنیاد سیاست گرمایش جهانی دارد، گروهی که به عنوان مشکوک به آب و هوا توصیف شده است.

در حالی که واکنش‌ها به طرح‌های سبز دولت با سرعت متوسطی در حال افزایش است، تعداد نمایندگان مجلس سنا در حال افزایش است.

هجده محافظه‌کار از ابتدای سال به Cen پیوسته‌اند، که شامل برخی از کسانی است که در انتخابات عمومی 2019 انتخاب شده‌اند. سام هال، مدیر این گروه، گفت که این ثابت کرد که “بزرگترین و سریع ترین جنبش محافظه کار در حال رشد در پارلمان” است.

هانت گفت: “من از پیوستن به شبکه محافظه کار محیط زیست برای حمایت از خالص صفر و حفاظت از طبیعت خوشحالم.

اکنون بیش از هر زمان دیگری، با توجه به بحران جهانی گاز و تهاجم روسیه به اوکراین، بسیار حیاتی است که اقتصاد بریتانیا را تا سال 2050 کربن زدایی کنیم. این صورت‌حساب‌های مردم را کاهش می‌دهد، امنیت انرژی ما را تقویت می‌کند و از بدترین عواقب تغییرات آب و هوایی جلوگیری می‌کند.»

اندازه بزرگ این گروه می‌تواند نوید خوبی برای سیاست‌های سبز در طرح انرژی آتی باشد، که برخی می‌ترسند توسط لابی‌هایی که برای فرکینگ و گسترش نفت و گاز انجام می‌دهند، از مسیر خارج شود.

دکتر داگ پار، مدیر سیاست صلح سبز، گفت: «این نشانه دیگری است که واقعیت تلخ بحران آب و هوا همچنان شک و تردید آب و هوایی را که دهه‌هاست که محافظه‌کاران را تحت فشار قرار داده است، از بین می‌برد.

ما دیده‌ایم که بوریس جانسون از انتقاد شدید از انرژی بادی به طرفداری تمام عیار تبدیل شده است. نیمی از پشتیبانان محافظه‌کار اکنون متعهد به اقدامات اقلیمی هستند و از مشارکت مخل در مسائل زیست‌محیطی که در ایالات متحده آمریکا، استرالیا و جاهای دیگر دیده می‌شود، اجتناب می‌کنند. اما این باید حداقل یک دهه پیش رخ می داد، زمانی که تهدید بحران آب و هوا و مزایای انرژی های تجدید پذیر از قبل آشکار بود.

اکنون سؤال این است که آیا این نمایندگان مجلس حاضرند پای دولت خود را به آتش در مورد اقدامات فوری که ما برای کنار گذاشتن سوخت‌های فسیلی، تعمیر خانه‌های خشک‌آلودمان و مقابله با بحران آب‌وهوایی نیاز داریم، نگه دارند.