“خطر، بی نظمی و تقسیم”: تجدید بررسی دفاعی دنیای خصمانه تر را می بیند | سیاست دفاعی

تازه‌سازی سیاست دفاعی و خارجی بریتانیا ممکن است نشان‌دهنده لحظه‌ای باشد که بریتانیا در مورد جایگاه خود در دنیایی که اکنون آن را «خطر، بی‌نظمی و تفرقه» توصیف می‌کند و به طور فزاینده‌ای به سمت اقتدارگرایی متمایل می‌شود، هوشیار شود.

از بین رفته است بمب افکن جهانی بریتانیای خوش بینانه دوران بوریس جانسون، که در بررسی یکپارچه اصلی تنها دو سال پیش بیان شد. آن نسخه از بریتانیا به‌عنوان «فانوس حاکمیت دموکراتیک» و یکی از تأثیرگذارترین کشورهای جهان دفاع می‌کرد و از توانایی آن در استفاده از وضعیت پس از برگزیت برای «انجام کارها به‌صورت متفاوت، اقتصادی و سیاسی» استقبال می‌کرد.

در مقابل، بازنگری بازنگری شده چشم اندازی از جهانی سردتر، تاریک تر و خصمانه تر است که در آن منافع غرب لزوماً پیروز نمی شود. وطن‌پرستی کم نیست، اما هشدارها و پیش‌بینی‌ها هر صفحه را پر می‌کند:

• انتقال به دنیای چندقطبی، پراکنده و مناقشه‌برانگیز سریع‌تر و قطعی‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌شد اتفاق افتاده است. ما اکنون در دوره ای از ریسک و نوسانات شدید هستیم که احتمالاً فراتر از دهه 2030 ادامه خواهد داشت.

• همگرایی فزاینده کشورهای خودکامه، شرایط اساسی یک نظم بین‌المللی باز، باثبات و صلح‌آمیز را به چالش می‌کشد و با هم کار می‌کنند تا نظام بین‌المللی را تضعیف کنند یا آن را در تصویر خود بازسازی کنند.»

اما مقیاس این تهدیدات فزاینده تنها منجر به افزایش اندک هزینه های دفاعی به میزان 5 میلیارد پوند در طی دو سال شده است که عمدتاً مربوط به قرارداد زیردریایی هسته ای Aukus است. با این حال، ارزیابی مجدد اهمیت اتحادها و مشارکت‌ها برای بریتانیا صورت گرفته است. در حال حاضر تاکید کمتری بر منافع بریتانیا به تنهایی است، و بیشتر بر ضرورت “همکاری” دموکراسی ها با حکومت های خودکامه است. سفر ریشی سوناک به ایالات متحده برای نشان دادن مرحله بعدی Aukus نمادی از اهمیت اتحادها است.

با این حال، بخش‌های بررسی تازه‌شده درباره اروپا نیز قابل توجه است. در جایی که بررسی جانسون به روابط دوجانبه آینده با آلمان، فرانسه و ایتالیا اشاره کرد، نسخه سوناک می‌گوید: «جاه طلبی ما این است که روابط قوی‌تری با متحدان و شرکای اروپایی‌مان بر اساس ارزش‌ها، تعامل متقابل و همکاری در راستای منافع مشترکمان ایجاد کنیم. این شامل اتحادیه اروپا نیز می شود که ما به دنبال همکاری نزدیک با آن در زمینه های سود متقابل هستیم، همانطور که در پاسخ به اوکراین انجام داده ایم. در واقع تأثیر تهاجم روسیه قوی‌تر کردن روابط بریتانیا در اروپا نسبت به چندین دهه گذشته بوده است.

این مقاله شکل های جدیدی از همکاری در مورد موضوعات مورد علاقه مشترک را نوید می دهد. این به اندازه درخواست حزب کارگر برای یک پیمان امنیتی با اروپا پیش نمی رود، اما به منزله یک اصلاح مسیر است.

پیشنهادهای عملی داخلی، از جمله رساندن هزینه های دفاعی به 2.25 درصد تولید ناخالص داخلی، شکاف ها را پر می کند یا اشتباهات را اصلاح می کند. اذعان به قدرت نرم وجود دارد، به عنوان مثال به سرویس جهانی بی بی سی 20 میلیون پوند برای جلوگیری از کاهش خدمات عربی بی بی سی داده می شود. بر اساس اصل شناخت دشمن – فلسفه ای که سر پرسی کرادوک، مشاور سیاست خارجی مارگارت تاچر بیان کرد – دیپلمات های بیشتری استخدام خواهند شد که بتوانند چین را تفسیر کنند.

اهمیت تحریم ها برای سیاست خارجی مدرن از طریق نهاد اجرای تحریم و فرار از آن پذیرفته شده است. صندوق منازعات، امنیت و ثبات، با هدف کشورهای شکننده، دفن شده و با بدنی با دستور کار امنیتی داخلی بزرگتر جایگزین شده است. یک فروشگاه تک مرحله ای M15 به نام سازمان امنیت ملی حفاظتی به کسب و کارها در مورد خطرات ناشی از ورود استبداد به زنجیره تامین آنها توصیه می کند.

بسیاری از این سیاست‌ها به نظر می‌رسد که کمیته منتخب روابط خارجی که رئیس قبلی آن، تام توگندهات، اکنون وزیر امنیت است، بی‌نقص باشد.

همچنین یک اعتراف ضمنی، اما نه صریح، وجود دارد که ادغام بخش توسعه بین‌الملل و وزارت امور خارجه با اقداماتی از جمله ساختار حکومتی جدید برای بهبود نظارت بر تمام هزینه‌های کمک مشکل دارد.

با این حال، اگر بررسی تازه‌شده 2023 در مورد تهدید ناشی از استبداد روشن باشد، چگونگی کاهش جذابیت رو به رشد آن‌ها کمتر مشخص است. در بررسی سال 2021 بیش از یک بار گفته شد که بریتانیا با قرار دادن حقوق بشر در کانون توجه خود، نیرویی برای خیر در جهان خواهد بود.

اما نسخه 2023 می‌گوید: «نظام بین‌الملل امروزی را نمی‌توان به سادگی به «دموکراسی در مقابل خودکامگی» تقلیل داد، یا به بلوک‌های دوتایی به سبک جنگ سرد تقسیم کرد.» این توضیح می‌دهد که «گروه در حال گسترش «قدرت‌های میانی» اهمیت فزاینده‌ای برای منافع بریتانیا و همچنین امور جهانی به‌طور کلی‌تر دارند، و نمی‌خواهند بیش از بریتانیا به رقابت با مجموع صفر کشیده شوند».

نتیجه گیری می کند که بریتانیا باید با این کشورها همکاری کند تا از منافع مشترک در نظم باز و باثبات بین المللی محافظت کند، اما می پذیرد که ما ممکن است در همه ارزش ها و منافع ملی مشترک نباشیم. این به اندازه دموکراسی به ثبات مربوط می شود.

این ابهام در مورد ارزش ها در رویکرد بریتانیا به چین منعکس شده است. بله، این بررسی برای اولین بار به تهدید تایوان می پردازد، اما در کل تمایلی به خارج شدن از حصار ندارد. تجدید نظر چین را به عنوان یک شریک تجاری و شریک بالقوه برای کند کردن تغییرات آب و هوا می داند، از یک سو، در عین حال هشدار می دهد که “چالشی تعیین کننده برای نوع نظم بین المللی بریتانیا، هم از نظر امنیت و هم از نظر ارزش” است. .

که بسیاری از نمایندگان مجلس را ناامید خواهد کرد. آلیسیا کرنز، رئیس فعلی کمیته منتخب امور خارجی، با بیان این که چالش چین فقط تهدیدی برای نظم اقتصادی نیست، بلکه برای کل نظام ارزشی غرب است، این ناامیدی را منعکس کرد. اما با توجه به مسئله اوکراین و پیامدهای آن بسیار فوری، شاید این نتیجه ای باشد که دولت هنوز جرات پذیرش کامل آن را ندارد.