چرا ما در مورد بحران هزینه زندگی بریتانیا صحبت می کنیم؟ مقصر واقعی “تورم طمع” رئیسان است | شارون گراهام

تیاین روزها صحبت های زیادی در مورد “بحران هزینه زندگی” وجود دارد، اما همانطور که تحقیقات اخیر Unite تأیید می کند، ما در واقع باید در مورد هزینه بحران سودجویانه صحبت کنیم. از افزایش قیمت سوپرمارکت‌ها گرفته تا قبوض انرژی و هزینه‌های حمل‌ونقل، همه ما هزینه آن را می‌پردازیم.

شبکه برق بریتانیا، توزیع کننده برق شبکه ملی را در نظر بگیرید. طبق گزارش Companies House، سال مالی گذشته، سود خیره کننده 1.3 میلیارد پوندی قبل از مالیات به دست آورد. میلیاردها سود، ثروت برای مدیران و سهامداران، در حالی که تنها کاهش حقوق واقعی برای کارگران وجود دارد.

یکی از کارگران به اتحادیه من گفت: «به وضوح سهامداران مهمتر از کارگرانی هستند که اعتبار و سودهای شدید شرکت را تضمین کرده اند. آنها حتی اگر مطابق تورم به ما پول بدهند متوجه تفاوت نمی‌شوند، این فقط یک لجبازی است که آنها تصمیم می‌گیرند این کار را نکنند.»

بحران سودجویی فقط چند «سیب بد» مانند شبکه برق بریتانیا نیست: بلکه سیستماتیک است. در نیمه اول سال 2022، شرکت‌های FTSE 350 به طور میانگین 89 درصد نسبت به مدت مشابه سال 2019 افزایش یافتند. این طمع شرکت‌های بزرگ در سطح تاریخی شگفت‌انگیز است. در ایالات متحده، اقتصاددانان آن را “افزایش قیمت” می نامند. اقتصاددانان آنها «دومین دور» تورم را شناسایی کرده‌اند، زیرا بسیاری از شرکت‌ها در تلاش آگاهانه برای افزایش سود، قیمت‌های خود را بسیار بالاتر از هزینه‌های خود افزایش دادند.

در سال 2021، Tesco، Sainsbury’s و Asda مجموع سود خود را در مقایسه با سال 2019 دو برابر کردند و به 3.2 میلیارد پوند رساندند. به همین ترتیب، تولیدکنندگان مواد غذایی با برندهای بزرگ مانند نستله و یونیلور شاهد افزایش سود شرکتی خود بوده اند. از انرژی گرفته تا غذا، افزایش قبوض ما در این سودهای سرسام آور دیده می شود.

جورج، یک تونل ساز در پروژه HS2، افزایش دستمزد “برای سن” نداشته است. پول وارد می شود اما در حساب نمی ماند. قیمت مواد غذایی، انرژی و سوخت در حال افزایش است و همه اینها از جیب ما خارج می شود. در پایان هر هفته پول کمی باقی می ماند یا اصلاً پولی باقی نمی ماند و پس انداز او مدت هاست که از بین رفته است.

جهش های سود گسترده در همان ابتدای زنجیره تامین، کمتر آشکار است. به عنوان مثال، در سال 2021، چهار شرکت غول پیکر تجارت کشاورزی، ADM، Bunge، Cargill و Louis Dreyfus، 10.4 میلیارد دلار (8.6 میلیارد پوند) سود به دست آوردند که در مقایسه با سطوح قبل از همه گیر، 255 درصد افزایش یافت. در زنجیره تامین پمپ بنزین، پالایشگاه ها و شرکت های نفتی در حال شکستن رکورد سود شرکت ها هستند. سال گذشته، BP بیشترین سود را در تاریخ این شرکت ثبت کرد – 23 میلیارد پوند.

احتمالاً آشکارترین نمونه از تمام این سودجویی های برنامه ریزی شده و دست نخورده شرکتی، غول های حمل و نقل کانتینری مانند مرسک، کاسکو و هاپاگ-لوید هستند. بین سال‌های 2019 تا 2022، صنعت کانتینر سود خود را از 7 میلیارد دلار به 210 میلیارد دلار (5.8 تا 174 میلیارد پوند) افزایش داد. ممکن است غیرممکن به نظر برسد، اما در گزارش سال 2022، آنها برای یک سود بزرگتر در نظر گرفته شده اند. صاحبان بنادر مانند DP World و CK Hutchison نیز شاهد دستاوردهای سودجویانه بزرگی بوده‌اند و بزرگترین اپراتورهای حمل و نقل جاده‌ای با افزایش 149 درصدی سود خود در همان سطح قرار داشتند.

چگونه یک اقتصاد شکسته فرصت های زیادی را برای سودجویی شرکت ها به هزینه ما ایجاد کرده است؟ سیستم‌های قیمت‌گذاری ناموفق بازار به برخی از شرکت‌ها، مانند شرکت‌های انرژی، اجازه داده است که درآمدهای بادآورده هنگفتی به دست آورند در حالی که هزینه‌های واقعی تولیدشان تغییر نکرده است. انحصارهای دارای مجوز دولتی سودهای تاریخی را به استخراج کنندگان نفت دریای شمال، شبکه های برق، اپراتورهای خصوصی آب و شرکت های حمل و نقل داده اند.

در موارد دیگر، خرده فروشان یا تامین کنندگان بزرگ از “قدرت بازار” خود برای بالا بردن قیمت ها در شرایط تقاضای بالا و عرضه محدود محصولات بهره برداری کرده اند. اما ما همچنین شاهد «افزایش قیمت‌ها» بوده‌ایم که بحران‌ها فرصت‌هایی را ایجاد می‌کنند که به منزله تثبیت قیمت در بخش‌های مختلف است.

ما به دلیل نابرابری فاحش در ثروت و قدرت حاکم بر بریتانیا با این هزینه سودجویی مواجه هستیم. سرمایه که توسط دولت‌های مساعد تقویت می‌شود، توانسته است قدرت عظیمی را به دست آورد که به نوبه خود به آن اجازه می‌دهد تا قوانین اقتصاد را تنظیم کند و بر اساس آن از مزایای آن بهره‌مند شود. سیستم نه تنها خراب است، بلکه تقلب شده است.

اگر کارگران واقعاً می خواهند معامله بهتری داشته باشند و مجبور نشوند بهای بحرانی را که ایجاد نکرده اند بپردازند، باید به چالش کشیده شود. بریتانیا کشوری ثروتمند است. پول برای تامین هزینه افزایش دستمزدی که ما نیاز داریم و شایسته آن هستیم وجود دارد. تنها با در اختیار گرفتن سودجویان است که می توانیم به بحران هزینه زندگی پایان دهیم.