آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دولت کاتالونیا گفته است که منطقه ثروتمند اسپانیا باید با “نژادپرستی گذشته” تاریخ تجارت برده خود مقابله کند، پس از اینکه مستندی نشان داد که چگونه صنعتگران و دریانوردان کاتالان از تجارت برده در اقیانوس اطلس سود می بردند، زمانی که بریتانیا این روش را در سال 1807 لغو کرد.
مدت‌هاست که تصدیق شده است که بسیاری از ثروت‌های کاتالونیا – از جمله ثروت حامی آنتونیو گائودی، یوسبی گوئل – با کار برده در مزارع تنباکو، شکر و پنبه کوبا و تا حدی پورتوریکو به دست آمده است.
این واقعیت بسیار کمتر شناخته شده است که بزرگان و دریانوردان کاتالونیا پس از پر کردن خلاء ناشی از تصمیم بریتانیا برای لغو برده داری و خروج از تجارت، دهه ها را صرف ثروتمند شدن از برده داری کردند.
مستندی سخت، آهنگران: برده کاتالونیا (برده‌ها: کاتالونیا و تجارت برده)، که ماه گذشته در تلویزیون عمومی کاتالونیا به نمایش درآمد، با هدف اصلاح تعادل است.
آنچه را که مورخان برای دهه‌ها نشان داده‌اند روشن میکند: بین سال‌های 1817 و 1867، کاتالان‌ها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در انتقال 700000 برده از غرب آفریقا به دریای کارائیب مشارکت داشتند و اینکه تجارت، بخش عمده‌ای از صنعتی‌سازی کاتالونیا و کاتالونیا را تامین مالی کرد. رونق ساختمان قرن نوزدهم در بارسلون.
اگرچه اسپانیا به زودی از بریتانیا در لغو برده داری پیروی کرد – در کلام اگر نه در عمل – وقتی تجارت مخفی ادامه یافت، بیشتر آن روی کشتی هایی که متعلق به کاتالان ها و خدمه آن ها بود، چشم پوشید.
در آن زمان، جنبش‌های استقلال‌طلبی در قاره آمریکا امپراتوری اسپانیا را به کمی بیشتر از کوبا و پورتوریکو کاهش داده بود، جایی که تقاضا برای شکر منجر به گسترش مزارع و نیاز به نیروی کار – کار بردگان شد. در همان زمان، کاتالونیا برای صنعتی شدن به سرمایه نیاز داشت، سرمایه ای که اغلب در تجارت برده بسیار سودآور سرمایه گذاری می شد.
دو قرن بعد، تعداد فزاینده‌ای از شخصیت‌های عمومی و مورخان بر این باورند که زمان آن فرا رسیده است که اسپانیا – و به‌ویژه کاتالونیا – به خاطر زمان حال با گذشته استعماری خود روبرو شوند.
تانیا ورج، وزیر برابری و فمینیسم کاتالونیا گفت: «ما برای مقابله با نژادپرستی در حال حاضر باید با نژادپرستی گذشته مقابله کنیم، زیرا عادی سازی آن در گذشته معادل عادی سازی آن در حال حاضر است. ما به عنوان یک ملت بدهی داریم که همه باید آن را بپردازیم.»
به گفته گوستاو نرین، یک انسان شناس متخصص در تاریخ استعمار اسپانیا، این بحث مدتی است که شکل گرفته است. او گفت: «تنها این واقعیت که این مستند از تلویزیون کاتالونیا پخش شد نشان می‌دهد که تمایل به بحث در مورد این موضوع وجود دارد.
این احساسات توسط بئاتریز سیلوا گالاردو، نماینده سوسیالیست کاتالونیایی منعکس شد که همچنین استدلال میکند که ناسیونالیست‌های کاتالان دیگر نمی‌توانند با پیشنهاد این که این منطقه نقشی حداقلی در گذشته استعماری و تجاری اسپانیا ایفا کرده است، تلاش کنند تا جایگاه اخلاقی بالایی داشته باشند.
او گفت: «فکر می‌کنم اکثریت کاتالان‌ها بر این باورند که زمان رسیدگی به این موضوع فرا رسیده است، اما واکنش ملی‌گرایان به این مستند در رسانه‌های اجتماعی خصمانه بوده است». مشکل ملی گرایی این ادعاست که ما همیشه آدم های خوبی بوده ایم. هیچ آدمی همیشه آدم خوبی نیست.»
ناسیونالیست ها دوست دارند از اسپانیا و گذشته آن فاصله بگیرند. در سال 2012، کویم تورا، رئیس جمهور کاتالونیا از 2018 تا 2020، نوشت که “اسپانیایی ها فقط می دانند چگونه غارت کنند” و ادعا کرد که اسپانیایی ها مدت هاست کلمه “شرم” را از فرهنگ لغت حذف کرده اند.
اسلاف او جوردی پوژول، رئیس جمهور از سال 1980 تا 2003، زمانی مردم اندلس در جنوب اسپانیا را “ناسازگار و هرج و مرج” توصیف کرد.
مارتین رودریگو آلهاریلا، استاد تاریخ معاصر در دانشگاه پومپئو فابرا در بارسلونا و نویسنده چندین کتاب در مورد تجارت برده اسپانیایی، تخمین زده است که در این دوره سود از 2600 تا 10000 دلار برای هر برده به قیمت های امروزی متغیر بوده است. حدود 1000 برده در یک سفر منتقل می شوند.
هنگامی که کوبا در سال 1886 برده داری را لغو کرد و در زمان مناسب استقلال خود را از اسپانیا به دست آورد، بسیاری از کسانی که در آنجا ثروت خود را به دست آورده بودند، معروف به هندی ها، به کاتالونیا بازگشتند و مقداری از ثروت خود را در افسانه سرمایه گذاری کردند مدرنیست عمارت‌هایی در بارسلونا و شهرهای ساحلی مانند سیجس و ویلاسار د مار.
مایکل زئوسکه، مورخ دانشگاه کلن و صاحب مقام در تجارت برده در اقیانوس اطلس، می گوید: «وقتی در لارامبلا در بارسلون قدم می زنید، به یاد داشته باشید که بر روی پشت بردگان ساخته شده است.
این اغراق آمیز است، اما نام هایی که در این مستند ذکر شده است، به نظر می رسد که نامی از بزرگان و خیران جامعه کاتالونیا باشد، از جمله آرتور ماس، رئیس جمهور کاتالونیا از سال 2010 تا 2016، که پدربزرگ او یکی از بازیگران اصلی در تجارت برده.
تمثال یکی دیگر از اجداد برده‌فروش ماس، به نام ال پیگات، در فستیوال سالانه در ویلاسار دو مار، شهر زادگاه ماس، رژه می‌رود و به عنوان طلسم شهر جشن گرفته می‌شود.
اما اگر قرار باشد کاتالونیا و اسپانیا با این فصل شرم آور روبرو شوند، چه چیزی را در پی خواهد داشت؟ قربانیان فوری مدت هاست که مرده اند و نوادگان آنها در کوبا هستند. آیا باید روند نامگذاری و شرمساری به عنوان سیلوا که در شیلی به دنیا آمده بود وجود داشته باشد که در دوره پس از پایان دیکتاتوری پینوشه اتفاق افتاده است؟
ورج می گوید که دولت کاتالونیا در حال توسعه یک برنامه اقدام ضد نژادپرستی و قانونی است که برای ریشه کن کردن نژادپرستی اجتماعی، ساختاری و نهادی طراحی شده است.
در اولین قدم، در سال 2018، بارسلونا مجسمه آنتونیو لوپز، مارکیز کومیلاس، یکی از بدنام ترین برده های اسپانیا را برداشت و نام میدانی را که در آن قرار داشت به نام ادریسا دیالو، یک مهاجر گینه ای که در یک مرکز نگهداری محلی درگذشت، تغییر داد.
تنزول زامورا، یک فعال ضد نژادپرستی در شهر، گفت: «وقتی در مورد غرامت صحبت می‌کنیم، مردم فکر می‌کنند منظور ما پول است، اما تغییر ساختارها و دگرگونی جامعه است، در غیر این صورت این صحبت از برابری فقط یک پوشش رنگی است.
ما نمی‌توانیم درباره برابری صحبت کنیم، مگر اینکه بحثی داشته باشیم تا افرادی مثل من از دید دیگران مانند دیگران لذت ببرند. مردم مدام از من و دخترم می پرسند اهل کجا هستیم. ما کاتالانی هستیم، اما باید توجیه کنیم که چه کسی هستیم.
زامورا افزود: «نقشه راه برای رسیدن به برابری چیست؟ زیرا کلمات خوب چیزی را تغییر نمی دهند. تغییر زمانی اتفاق می افتد که همه در یک صفحه باشند و همه بتوانند در چشمان یکدیگر نگاه کنند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
