بیست ساعت در هواپیمای کانتاس: این آینده هوانوردی است یا جهنمی تازه در اقتصاد؟ | حمل و نقل هوایی

از اواخر سال 2025، کانتاس امیدوار است که اولین پرواز “Project Sunrise” خود را تا 20 ساعت بدون توقف از سواحل شرقی استرالیا به اروپا و ساحل شرقی ایالات متحده انجام دهد.

هواپیمایی ملی استرالیا این پروازها را به عنوان “مرز نهایی هوانوردی” معرفی کرده است، اما کارشناسان بهداشت و صنعت نگران تجربه مسافران هستند و این سوال را مطرح می کنند که آیا حذف توقف در نهایت باعث افزایش انتشار هواپیما می شود یا خیر.

کانتاس برای اولین بار در سال 2017 چشم انداز خود را برای اجرای مسیرهای دوربرد فوق العاده اعلام کرد، اما کووید پرتاب پیش بینی شده در سال 2022 را به عقب انداخت. با توجه به اینکه هوانوردی جهانی به لطف گرسنگی سفر پس از همه‌گیری دوباره رونق گرفته است، پروژه Sunrise دوباره در دستور کار قرار گرفته است.

این شرکت هواپیمایی در حال حاضر پروازهای بدون توقف از پرث به لندن و رم انجام می دهد که با وجود هزینه های بیشتر از خدمات سنتی که در آسیا متوقف می شوند، محبوبیت خود را نشان داده اند.

کانتاس بوئینگ 787 را از پرث به اروپا هدایت می کند و از آن هواپیما برای یک پرواز آزمایشی در مسیر سیدنی-لندن استفاده کرده است، اما می گوید که پروژه Sunrise بر بهره وری سوخت برتر ایرباس A350-1000 تکیه خواهد کرد.

این شرکت هواپیمایی دستور داده است که 12 مورد از آنها با 232 صندلی – بسیار کمتر از پیکربندی معمول 300 تا 350 صندلی – مجهز شوند تا هواپیماها بتوانند سوخت اضافی مورد نیاز برای سفر تقریباً 18000 کیلومتر را بدون توقف حمل کنند.

با مشتریان بالقوه کمتر در هر پرواز، کانتاس به سمت بازار گران‌قیمت متمایل می‌شود و 40 درصد کابین را «صندلی ممتاز» تشکیل می‌دهد.

هر هواپیما دارای شش سوئیت درجه یک، 52 سوئیت تجاری، 40 صندلی اکونومی درجه یک و 140 صندلی استاندارد در عقب خواهد بود.

تا کنون این شرکت هواپیمایی اطلاعات بیشتری در مورد قسمت جلویی هواپیما فاش کرده است. فرست کلاس دارای یک تخت 2 متری، کمد لباس شخصی و تلویزیون 32 اینچی در هر سوئیت خواهد بود که 50 درصد بزرگتر از سوئیت های موجود در A380 ها خواهد بود. کلاس تجاری فضای پا و دیوارهای حریم خصوصی سخاوتمندانه خواهد داشت.

وعده بسیار کمتری برای مسافران در اقتصاد داده شده است، فراتر از فاصله صندلی 33 اینچ، 2-3 اینچ بالاتر از استاندارد خطوط هوایی. مسافران از همه طبقات می توانند به یک ایستگاه میان وعده و “منطقه رفاه” دسترسی داشته باشند. این منطقه، “فضای اختصاصی برای حرکت”، از نظر اندازه شبیه به پشت اکثر راهروهای کابین است.

کربوهیدرات و کالیستنیک

کانتاس دانشمندانی از دانشگاه سیدنی را برای مطالعه پیامدهای سلامتی طولانی‌ترین پروازهای جهان و به حداقل رساندن تأثیر ساعت بدن ناشی از دوبار طلوع خورشید در یک سفر به حداقل رسانده است.

در یک پرواز آزمایشی از سیدنی به لندن در سال 2019، وعده‌های غذایی مملو از کربوهیدرات به گونه‌ای طراحی شد که مسافران را زود خواب‌آلود کند، در حالی که سوپ‌های تند برای خوش‌حالی مسافران در زمانی که در مقصد از خواب بیدار می‌شوند، سرو می‌شد.

یک کلاس کالیستنیک میان هوا نیز برگزار شد و مدیر اجرایی کانتاس، آلن جویس، در راهروهای کابین اکونومی (که مسافری در آن جا نداشت) می رقصید.

تونی شیمر، پزشک متخصص در پزشکی هوافضا که با نیروی هوایی و نیروی دریایی استرالیا کار کرده است، می‌گوید این پرواز فوق‌طولانی خطر نگرانی‌های رایج در حین پرواز مانند ترومبوز ورید عمقی را کمی افزایش می‌دهد.

شیمر می گوید، خطر لخته شدن خون زمانی که یک پرواز به چهار ساعت برسد، آشکار می شود و با هر ساعت اضافی افزایش می یابد.

او می‌گوید شواهد کمی برای حمایت از «سندرم طبقه اقتصادی» وجود دارد – این ایده که افرادی که در صندلی‌های کوچک‌تر جمع شده‌اند در معرض خطر بیشتری هستند.

او می‌گوید: «مطمئناً ناراحت خواهید شد، اما من نمی‌توانم دلیلی برای ایجاد مشکلات طولانی‌مدت ببینم.

شیمر این سوال را مطرح می‌کند که آیا مناطق رفاهی برای کسانی که در صندلی‌های اقتصادی گیر کرده‌اند، کافی است یا خیر. او به غلاف های خوابی به سبک تخت دوطبقه اشاره می کند که ایر نیوزلند قرار است به عنوان یک ابتکار بهتر به مسافران اقتصادی در اسلات چهار ساعته ارائه دهد.

“این یک ایده عالی است، زیرا خواب بیشتر بسیار ارزشمند است.”

شیمر، که به عنوان یک خلبان تجاری نیز کار می کند، معتقد است که به جز مسافران به طور قابل توجهی مسن تر و کسانی که بیماری های مزمن دارند، بیشتر خطرات اضافه شده مرتبط با پروازهای 20 ساعته می تواند روانی باشد.

شواهد زیادی وجود ندارد که بگوییم پرواز به طور فعال آب بدن شما را کم می کند، اما بیشتر به رفتار انسان مربوط می شود … مردم می گویند که نمی خواهند مجبور باشند به اندازه زیاد بلند شوند و ادرار کنند، بنابراین ترجیح می دهند کمتر بنوشند، و کم آبی بدن یک عامل خطر برای ایجاد لخته های خون.»

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

پس از ارتقاء خبرنامه

کسانی که مصرف آب را محدود می کنند نیز اثرات الکل را بیشتر احساس می کنند.

«همچنین احساس مستی بیشتر راحت‌تر می‌شود، زیرا اکسیژن کمتری در کابین در ارتفاعات بالاتر وجود دارد، بنابراین مهم است که مسافران زیاده روی نکنند.

شیمر می‌گوید: «وقتی شخصی در تعطیلات است، اگر به دلیل محدودیت‌های فضای فیزیکی ناراحت باشد، برخی بیشتر مشروب می‌خورند و در این پروازها مدت بیشتری در آن محیط هستند.

«معادل بین سوخت و صندلی‌های کمتر»

کانتاس می بالد که A350 تا 20 درصد سوخت کمتری نسبت به سایر هواپیماهای اندازه خود مصرف می کند و 25 درصد انتشار دی اکسید کربن کمتری در هر صندلی مصرف می کند، اما منتقدان این سوال را مطرح می کنند که آیا پروازهای بدون توقف آسیب کمتری به محیط زیست خواهند زد یا خیر.

از یک طرف، با اجتناب از حداقل یک بار بلند شدن – پر انرژی ترین بخش یک پرواز – باعث صرفه جویی در سوخت می شود. اما با حمل مسافران بسیار کمتر، میزان انتشار گازهای گلخانه ای به ازای هر مسافر به طور قابل توجهی از بین می رود.

آمار انتشار گازهای گلخانه ای برای پروازهای Project Sunrise منتشر نشده است، اما سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی محاسبه کرده است که پروازهای بدون توقف از دبی به اوکلند – حدود 14000 کیلومتر – به طور متوسط ​​876 کیلوگرم C02 برای هر مسافر اقتصادی تولید می کند. با توقف در سنگاپور، میانگین انتشار گازهای گلخانه ای به ازای هر مسافر اقتصادی 772 کیلوگرم بود. آلایندگی برای مسافران کلاس ممتاز به طور قابل توجهی بالاتر است.

کانتاس شرط می‌بندد که زمان صرفه‌جویی شده با پرواز بدون توقف برای مشتریان تجاری جذاب خواهد بود – تخمین می‌زند که این سرویس بدون توقف، سفر لندن-سیدنی را بین 19 تا 20 ساعت کاهش می‌دهد، در حالی که با توقف در این زمان بیش از 23 ساعت خواهد بود. سنگاپور.

این شرکت هواپیمایی می‌گوید زمان پرواز Project Sunrise بسته به جهت آن بین 18 تا 20 ساعت خواهد بود و هنوز اطلاعاتی درباره قیمت هواپیما منتشر نکرده است. به سوالی در مورد انتشار گازهای گلخانه ای پاسخ نداد.

زنا اسد، محقق ارشد دانشگاه ملی استرالیا که دکترای او در مورد کارایی پروازهای طولانی مدت بود، انتظار دارد که پروازهای طولانی مدت محبوب تر شوند و می گوید این به بهبود ازدحام در فرودگاه های اصلی کمک می کند.

اما او پیش‌بینی می‌کند که کانتاس ممکن است برای رقابت بهتر در قیمت، نیاز داشته باشد از پیکربندی کابین مجلل خود دور شود.

او می‌گوید: «شاید در ابتدا رویکرد فضای بیشتر برای مشتریان عالی باشد، اما اگر پرواز 20 ساعته عادی شود، نمی‌دانم چقدر مقرون به صرفه خواهد بود.

کانتاس هنوز ساختار قیمت گذاری خود را برای این پروازها منتشر نکرده است، اما می گوید که کرایه ها حدود 30 درصد بیشتر از مسیرهای سنتی آن خواهد بود.

پروفسور ریکو مرکرت، معاون مؤسسه حمل و نقل و لجستیک دانشگاه سیدنی، معتقد است که این پروازها می توانند با هدف قرار دادن مسافران تجاری سودآور باشند و فضای داخلی جادارتر ناشی از نیاز سوخت در نهایت مثبت است.

«سریع‌تر کردن سفر چیزی است که انواع کسب‌وکار آماده هستند تا روی آن خرج کنند، اما حتی فکر کردن به اقتصاد، به‌عنوان یک فرد بلند قد، اگر در آنجا مانند ساردین تنگ بنشینید، دردناک می‌شود. من متقاعد شده‌ام که مردم برای آن برنمی‌گردند.»

این معاوضه بین سوخت و صندلی‌های کمتر وجود دارد که باعث کاهش کارایی پروازها می‌شود، اما بهتر از اجرای پروازی است که هیچ‌کس نمی‌خواهد – این ناکارآمدترین استفاده از سوخت است.