اگر اقتصاد بریتانیا نتواند دستمزدهای بهتری بپردازد، پس باید کوچک شود | فیلیپ اینمن

برخی از بزرگترین صنایع بریتانیا نیاز به کوچک شدن دارند و آنها باید از هم اکنون به فکر چگونگی انجام این کار باشند.

مهمان نوازی یکی است. تولید می تواند دیگری باشد. این بخش ها از جمله بسیاری هستند که می گویند نمی توانند کارگران مورد نیاز خود را با قیمتی که به طور سنتی پرداخت می کردند پیدا کنند.

با بیش از 1 میلیون شغل آگهی شده پر نشده، به مشکل بزرگی تبدیل شده است که اقتصاد را متوقف می کند.

در صورت نیاز به کارگران، پاسخ واضح این است که «سنت» را کنار بگذاریم و به آنها پرداخت کنیم. و اگر افزایش قابل توجه دستمزدها مورد بحث نباشد، کارفرمایان می توانند کار انعطاف پذیر، آینده شغلی هیجان انگیزتر و حقوق بازنشستگی بهتر را ارائه دهند.

با این حال، روسای صنایع این تقاضاها را غیرقابل قبول می‌دانند، زیرا می‌ترسند هزینه‌های سربار آنها را افزایش دهند، قیمت‌ها را بیش از آنچه که دارند بالا ببرند و مشتریان را از خود دور کنند.

این امر باعث افزایش چشم انداز رکورد نرخ های خالی برای چندین سال آینده می شود، زیرا شرکت ها سرباز می زنند، پروژه ها را به تأخیر می اندازند و از کارکنان فعلی اضافه کار می خواهند، به جای اینکه بخشی از سود خود را قربانی افزایش حقوق کنند – و اگر این امکان پذیر نیست، کسب و کار را جمع کنید. .

امسال، هزاران شرکت به سمت دیوار رانده خواهند شد، چه بخواهند در مورد پر کردن موقعیت‌های شغلی خلاقیت داشته باشند، چه نخواهند، زیرا یکی از بازوهای دولت به این مشکل پاسخ می‌دهد و از بی‌پرده‌ترین ابزارها برای ایجاد یک مشکل استفاده می‌کند. تفاوت.

سیاستگذاران بانک انگلستان می‌خواهند اقتصاد بریتانیا «کوچک شود تا متناسب باشد» و برای دستیابی به این هدف بیش از یک سال است که به طور مداوم نرخ‌های بهره را افزایش داده‌اند. آنها ممکن است این کار را در دیدار بعدی در اواخر این ماه دوباره انجام دهند. اکثریت کمیته سیاست پولی بانک مرکزی که نرخ‌های بهره بریتانیا را تعیین می‌کند، استدلال کرده‌اند که بازار کار که کارگران بسیار کمی دارد و شغل‌های زیادی را دنبال می‌کنند، دستور العملی برای تورم بالا است، و چنین نخواهد شد.

مانند تمام سوالات اقتصادی، بیش از یک پاسخ وجود دارد. در این مثال، کارفرمایان می‌توانند از طریق آموزش کارگران و دادن مهارت‌های مورد نیاز به آنها، عرضه نیروی کار را افزایش دهند.

اما ثابت شده است که آموزش فراتر از اکثر کارفرمایان و دولت است. بودجه آموزش مهارتی اخیرا افزایش یافته است، اما تنها به جایی که یک دهه پیش بود، زمانی که برای تورم تعدیل می شد، بازگشت. مالیات کارآموزی دولت یک مسخره بود و هست و کم استفاده می شود.

کارفرمایان که به حال خود رها شده اند، محتاط هستند. آنها نمی خواهند برای آموزش هزینه کنند تا زمانی که بازار کار دوباره متعادل شود، زیرا می ترسند هرکسی که آموزش می دهد به کارفرمای دیگری که کارگران آموزش نمی دهد و بنابراین می تواند دستمزد بالاتری بپردازد، برود.

اینجا جایی است که یک دولت می تواند وارد عمل شود و بانک انگلستان و دستور کار تخریب مشاغل آن را کنار بزند. وزرا می توانند قوانین سخت گیرانه تری برای استخدام وضع کنند و سپس به صنایعی که دوست دارند یارانه بدهند، در حالی که دیگران را در اختیار بازار بگذارند.

برای مثال، با بازگشت به مثال اول، می‌توان مهمان‌نوازی را به حال خود رها کرد، در حالی که به مشاغل تولیدی یارانه‌های اضافی داده می‌شود. این یارانه ها به صاحبان کارخانه اجازه می دهد تا کارگران اضافی هتل ها، بارها و رستوران ها را بازآموزی کنند – نه اینکه لزوماً تراشکاری کنند، بلکه به تیم های مدیریت، فناوری اطلاعات یا بازاریابی بپیوندند.

مطمئناً می‌توان کارمندان هتل‌داری را به بخش تولید جذب کرد، در حالی که در حال حاضر احتمالاً با مشتریان می‌خندند، از ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر لذت می‌برند و اگر بخواهند مسیر آسانی برای مدیریت دارند.

بخش تولید توسط ساختارهای سفت و سخت و قوانین اتحادیه که در اوایل قرن بیستم ابداع شد، تحت فشار قرار گرفت. موسسات حرفه ای مرتبط با تولید تقریباً مشابه هستند، به همین دلیل است که نمی توانند مهندسان را جذب کنند.

جرمی هانت ممکن است در سخنرانی خود در مورد بودجه این هفته با پیشنهادهایی برای جذب والدین و کارگران مسن تر به بازار کار و در عین حال کاهش سهمیه برای کارگران خارجی تلاش کند تا بار روی مشاغل را کاهش دهد. این یک طرح “بیش از همه چیز” است که به این معنی است که صدراعظم می تواند از جانبداری اجتناب کند.

اما این دستور العملی برای اجازه دادن به مشاغل زامبی – آنهایی که تقریباً می توانند زندگی خود را تامین کنند – برای سربازی است. و دستور العملی برای ایجاد یارانه های گسترده و غیرمتمرکز برای صندوق مالیات دهندگان که چیزی بیشتر از مقابله با هزینه های اضافی وام تحمیل شده توسط بانک انگلستان انجام نمی دهد.

اگر کافی‌شاپ‌ها فقط می‌توانند با استخدام کارگران خارجی که مایلند دستمزدی کمتر از آنچه همتایان بریتانیایی خود برای استاندارد زندگی مناسب نیاز دارند بپذیرند، پس شاید لازم باشد با کافی‌شاپ‌های کمتری کنار بیاییم. همین امر در مورد هتل ها، سالن های ورزشی و سایر بخش های غیر ضروری اقتصاد نیز صدق می کند.

رئیس سابق کمیته مشاوره مهاجرت، آلن منینگ، به شدت استدلال کرده است که کمبود نیروی کار «تقریباً همیشه ناشی از حقوق و شرایط نامناسب است». این پیامی است که صدراعظم باید به آن توجه کند.