فراخوان نورفولک ساترن برای سوزاندن واگن‌های قطار خارج شده از ریل «فک‌آلود»، سنا می‌شنود | خروج قطار اوهایو از ریل

یک مقام محلی مدیریت اضطراری روز پنجشنبه در جلسه سنا گفت که تصمیم نورفولک ساترن برای درخواست آتش زدن پنج واگن قطار خارج شده از ریل در شرق فلسطین، اوهایو، “تعجب کننده” و نتیجه ارتباط ضعیف راه آهن بود.

اریک بروور، مدیر و رئیس پاسخ مواد خطرناک بخش خدمات اضطراری در شهرستان بیور، پنسیلوانیا، درست در بالای خط ایالتی از فلسطین شرقی، به کمیته محیط زیست و کارهای عمومی اتاق اتاق توضیح داد که در ابتدا واکنش آشفته ای به خروج از ریل در 3 فوریه داشت.

کار کردن با چکمه های خدمه زمینی عالی بود. به نظر می رسد زمانی که روسا یا مدیریت به آنجا می رسند، شکست های ارتباطی از آنجا شروع می شود.

خروج قطار حامل وینیل کلرید – که برای تولید پلاستیک پی وی سی استفاده می شود – در این شهر کوچک باعث شده بیش از 4700 نفر از ساکنان آن از عوارض سلامتی مانند سردرد و ترس از آلودگی طولانی مدت منطقه شکایت داشته باشند. گزارش موقتی که ماه گذشته توسط هیئت ملی ایمنی حمل و نقل (NTSB) منتشر شد، خاطرنشان کرد که خدمه قطار هشداری در مورد گرم شدن بیش از حد بلبرینگ چرخ دریافت کردند و سعی کردند قطار را قبل از اینکه از ریل خارج شود، کند کنند.

بروئر، که آژانس او ​​در میان کسانی بود که به این حادثه واکنش نشان دادند، توضیح داد که چگونه نورفولک ساترن در ابتدا این نگرانی را ایجاد کرد که یکی از واگن های مخزن خارج شده از ریل در حال “شروع به گرم شدن” است و ممکن است منفجر شود، که منجر به ایجاد منطقه تخلیه در اطراف محل حادثه توسط مقامات محلی شد. تصادف. او گفت که راه آهن سپس پیشنهاد کرد که آن واگن تانک را در یک انفجار کنترل شده منهدم کند.

او گفت: «به ما اطمینان داده شد که این امن ترین راه برای کاهش مشکل است. سپس، نورفولک ساترن خواستار سوزاندن پنج ماشین شد، نه فقط یک ماشین.

“این کل طرح را تغییر داد، زیرا اکنون منطقه بسیار بزرگتری را تحت تاثیر قرار می دهد. من فکر می کنم این سردرگمی احتمالاً نتیجه عدم ارتباط نورفولک ساترن و این واقعیت است که آنها در این جلسات برنامه ریزی حضور نداشتند.

او بعداً اضافه کرد: “تصمیم برای رفتن از یک تانک به خودروی پنج تانک بسیار عجیب بود” و “احتمالاً به همین دلیل است که ما امروز اینجا هستیم”.

انتقاد او توسط آن ووگل، مدیر آژانس حفاظت از محیط زیست اوهایو تکرار شد، که گفت: «من معتقدم که در همان ساعات چشمی پس از خروج از ریل، شکاف‌های زیادی در ارتباطات و اشتباهات وجود داشت… می‌توانست در ابتدا با مسائل بهتر برخورد شود. ساعت ها.”

با این حال، بروئر و وگل هر دو موافق بودند که از آن زمان مسائل ارتباطی حل شده است. من معتقدم که این شکاف ها در ارتباطات برطرف شده است. من معتقدم که تیم ها امروز به خوبی با هم در زمین کار می کنند.

جلسه استماع کمیته تحت رهبری دموکرات ها اولین حضور در مقابل کنگره توسط مدیر عامل نورفولک ساترن، آلن شاو بود که توسط قانونگذاران تحت فشار قرار گرفت که شرکت او تا چه اندازه برای مراقبت از ساکنان اوهایو و پنسیلوانیا آسیب دیده از ریل تحت فشار قرار گرفت.

من به شدت متاسفم برای تأثیری که این خروج از ریل بر مردم آن جامعه داشته است. و بله، این تعهد شخصی من و تعهد نورفولک ساترن است که تا زمانی که برای کمک به شکوفایی و احیای فلسطین شرقی لازم باشد، آنجا خواهیم بود.

او همچنین گفت که اگرچه گزارش NTSB نشان می‌دهد که خدمه قطار به روشی ایمن کار می‌کنند، «معلوم است که مکانیسم‌های ایمنی موجود کافی نبوده است».

شاو در مورد اینکه آیا از قانون ایمنی راه‌آهن در سال 2023 که توسط قانون‌گذاران دموکرات و جمهوری‌خواه از اوهایو و پنسیلوانیا پیشنهاد شده بود، حمایت می‌کند که پیامدهای مالی و نظارتی بر راه‌آهن‌های درگیر در تصادفات اعمال می‌کند یا خیر، کم‌کم بود.

ما متعهد به مقاصد قانونی برای ایمن‌تر کردن ریل هستیم. نورفولک ساترن راه آهن ایمن را اجرا می کند و این تعهد من است که این ایمنی را بهبود بخشیم و فرهنگ ایمنی خود را به بهترین شکل در صنعت تبدیل کنم.

یکی دیگر از موضوعات مورد توجه سناتورها میزان آلودگی در شرق فلسطین و جوامع اطراف آن بود. مدیر منطقه ای آژانس حفاظت از محیط زیست دبرا شور گفت که نظارت بر هوای داخل ساختمان هنوز هیچ نشانه ای از آلودگی گسترده وینیل کلرید را نشان نداده است.

شور گفت: «از 4 مارس تقریباً 600 خانه از طریق این برنامه غربالگری شده اند و هیچ گونه تشخیصی از وینیل کلرید یا کلرید هیدروژن شناسایی نشده است. خودروهای خارج شده از ریل خاموش شدند.

علیرغم تضمین‌های EPA، سناتورها گفتند که از ساکنانی که به پیام‌های آژانس اعتماد ندارند، شنیده‌اند و نگرانند که نگرانی‌های آنها شنیده نشود.

شرود براون، سناتور دموکرات ایالت اوهایو، گفت: «این جوامع قبلاً بارها رها شده اند. “کار من، کار ما، شنیدن صدای آنها و درخواست پاسخگویی شرکت ها برای بازگرداندن این شهر به جامعه پر جنب و جوشی است که می دانیم دوباره می تواند باشد.”