در اینجا یک مرور کلی از فرآیند بودجه و آنچه در آینده اتفاق می افتد آورده شده است

طرح بودجه ای که رئیس جمهور بایدن روز پنجشنبه منتشر کرد، پس از ورود به مجلس نمایندگان تحت کنترل جمهوری خواهان مرده است. اما ارائه آن آغاز یک فرآیند طولانی و پیچیده در کنگره برای تعیین بودجه برای دولت فدرال و سپس تامین مالی آن است.

بودجه رئیس جمهور، که به طور سنتی در ژانویه یا فوریه هر سال ارائه می شود، اساساً معادل یک تمرین پیام رسانی است که در آن کاخ سفید اولویت های سیاست خود را مشخص می کند. اما قانون اساسی قدرت کیف پول را به کنگره داده است و تصویب سطوح مخارج سازمان ها و برنامه های دولتی به عهده قانونگذاران است.

در تئوری، تامین مالی دولت در دو مرحله عمده انجام می شود. اول، قانونگذاران در کمیته های بودجه حول یک قطعنامه بودجه گرد هم می آیند – طرحی که سقف هزینه کلی و کف درآمد را تعیین می کند. سپس، پس از تصویب قطعنامه بودجه توسط کنگره، تخصیص دلارهای فدرال بر اساس طرح به قانونگذاران کمیته تخصیص اعتبار واگذار می شود.

در اینجا مروری گام به گام از این فرآیند، و چرایی پرمشغله بودن آن است.

مرحله 1: رئیس جمهور بودجه خود را به کنگره ارائه می کند.

آژانس های فدرال علاوه بر تعیین یک شماره خط بالا، اسناد دقیقی را تهیه می کنند که در آن درخواست ها برای حمایت از برنامه ها، پروژه ها و فعالیت هایشان مشخص می شود.

مرحله 2: قانونگذاران بودجه خود را تهیه و تصویب می کنند.

از نظر تئوری، کمیته‌های بودجه در سنا و مجلس نمایندگان به طور جداگانه قطعنامه‌های بودجه را پیش‌نویس می‌کنند، شماره اصلی خود را تعیین می‌کنند و خطوط کلی برای هزینه‌های فدرال ارائه می‌کنند. با این حال، در چند سال گذشته، قانونگذاران به کلی از این مرحله صرف نظر کرده اند و رهبران کنگره با همکاری مقامات ارشد، بر روی اعداد کلی به توافق رسیده اند.

امسال، رهبران دموکرات سنا به جمهوری‌خواهان مجلس جرأت داده‌اند که ابتدا طرح بودجه خود را با این عبارت: «برنامه‌تان را به ما نشان دهید» ارائه کنند. مشخص نیست که آیا دموکرات های سنا در نهایت حتی قطعنامه خود را ارائه خواهند کرد یا خیر.

جمهوری خواهان مجلس در تلاش هستند تا بر سر برنامه ای برای ایجاد تعادل در بودجه در 10 سال بدون دست زدن به هزینه های پزشکی، تامین اجتماعی یا نظامی به توافق برسند – وظیفه ای عظیم که حتی برخی از مقامات ارشد حزب را زیر سوال برده است که چگونه به اهداف مخارج خود برسند و در عین حال اعضای خود را حفظ کنند. در صف اینکه آیا آنها می توانند قطعنامه ای را جمع آوری کنند که بتواند 218 رای لازم برای تصویب را به دست آورد – که هم تندروها و هم محافظه کاران جریان اصلی در مناطق رقابتی را خشنود می کند – باید دید.

اگر آنها موفق به انجام این کار شوند، این طرح به طور قطع در سنای تحت کنترل دموکرات ها رد خواهد شد.

مرحله 3: تملک کنندگان پول را به برنامه های فدرال اختصاص می دهند.

هنگامی که کنگره یک قطعنامه بودجه را تصویب کرد یا رهبران کنگره بر روی یک شماره اصلی توافق کردند، قانونگذاران در کمیته تخصیص، سطوح مخارج آژانس‌های فدرال را در سطحی دقیق‌تر تعیین می‌کنند و آن‌ها را در لوایح تخصیصی تدوین می‌کنند تا تمام جنبه‌های بودجه تامین شود. دولت.

در سال‌های اخیر، این صورت‌حساب‌های هزینه‌ای در یک قانون عظیم به نام لایحه مخارج «همه‌ای» جمع‌آوری شده‌اند. اما تندروهای محافظه کار کوین مک کارتی، رئیس مجلس کالیفرنیا را وادار کردند تا این رویه را کنار بگذارد، بنابراین جمهوری خواهان مجلس امسال می گویند که قصد دارند 12 لایحه اختصاصی جداگانه را که بر اساس عملکرد فدرال تقسیم می شوند، تصویب کنند.

اما بعید است که این اقدامات برای سنای تحت کنترل دموکرات ها قابل قبول باشد، زیرا جمهوری خواهان کاهش های عظیمی را پیشنهاد می کنند.

مرحله 4: امضای ریاست جمهوری یا تعطیلی دولت.

رئیس جمهور باید لوایح مخارج را تا اول اکتبر، آغاز سال مالی، برای تامین مالی دولت امضا کند. اگر کنگره نتواند در مورد آنها به توافق برسد، قانونگذاران باید یا باید سطوح مخارج سال جاری را در حالی که اختلافات خود را حل می کنند، تمدید کنند، یا اینکه بودجه به طور کلی از بین می رود که منجر به تعطیلی می شود.

عواقب عدم توافق بر سر بودجه فدرال امسال حتی شدیدتر است، زیرا بلوک منتقد جمهوری خواهان مجلس نمایندگان گفته اند که تنها در صورتی به افزایش سقف بدهی رای خواهند داد که دموکرات ها با کاهش عمیق بودجه موافقت کنند.

از آنجایی که ایالات متحده مبالغ هنگفتی برای پرداخت قبوض خود وام می گیرد، عدم افزایش سقف استقراض قانونی دولت می تواند اقتصاد را وارد بحران کند و برای اولین بار باعث نکول بدهی فدرال شود. مقامات پیش‌بینی کرده‌اند که این سقف در تابستان امسال خواهد رسید.