کلایو لوئیس خواستار مذاکره بریتانیا در مورد غرامت برده داری کارائیب شد | برده داری

کلایو لوئیس، نماینده حزب کارگر از ریشی سوناک خواسته است تا با رهبران کارائیب برای پرداخت غرامت برای نقش بریتانیا در برده داری، پس از اعلامیه های تاریخی خانواده ترولیان وارد مذاکره شود.

لوئیس در یک مناظره پارلمانی درباره ارتقای امنیت مالی در کارائیب گفت که موضوع غرامت را نمی توان به عنوان یک وسواس در میان گروه کوچکی از “به اصطلاح افراط گرایان بیدار” رد کرد.

وی به اعلامیه های اخیر ترولیان ها، یک خانواده اشرافی بریتانیایی اشاره کرد که با سفر به کارائیب برای عذرخواهی علنی به خاطر مالکیت بیش از 1000 برده آفریقایی و متعهد به پرداخت غرامت، تاریخ ساز شدند.

آنها کاری را انجام دادند که هیچ دولت بریتانیا تا به حال انجام نداده است. آنها به خاطر نقش اجدادشان در استثمار 1000 برده ای که در شش مزرعه داشتند عذرخواهی کردند.» آنها مزیت مالی و فرهنگی که این امر برای آنها ایجاد کرده است را تصدیق می کنند و از دولت بریتانیا می خواهند، همانطور که من امروز انجام می دهم، وارد مذاکرات معناداری با دولت کارائیب شود تا غرامت های مناسب را انجام دهد.»

لوئیس افزود که اعلامیه های خانواده ترولیان “درب این بحث را کمی گسترده تر باز کرده است”.

لوئیس در ادامه رابطه بین بریتانیا و کشورهای مشترک المنافع را به رابطه‌ای توهین‌آمیز تشبیه کرد که در آن یکی از شرکای خود “400 سال فجیع‌ترین آزار را تحمل کرده است، کسی که اکنون به دنبال صدقه نیست، بلکه به دنبال جبران است”.

وی افزود: تا زمانی که این مسائل حل نشود، این کشور نمی تواند به عنوان یک کل منسجم حرکت کند.

در طول این مناظره، نماینده محافظه کار، دانیل کاوشینسکی، این سوال را مطرح کرد که آیا غرامت بهترین راه پیش رو است: «من فکر می کنم همه اعضای این مجلس انگیزه و انگیزه خواهند داشت تا اطمینان حاصل کنند که بیشترین جریان سرمایه به متحدان ما و کارائیب وجود دارد، اما این کار را انجام خواهند داد. او با من موافق نیست که مهمتر از غرامت دادن به کشورهای کارائیب، دسترسی فعال بدون تعرفه به بریتانیا، پنجمین اقتصاد بزرگ جهان، به جای حمله حمایتی اتحادیه اروپا است که ذاتاً سعی در محدود کردن آن داشته است. جریان کالا از دریای کارائیب به اتحادیه اروپا؟

کاوشینسکی اظهار داشت که یکی از دلایلی که او برای برگزیت کمپین کرد، محرومیت شهروندان کشورهای مشترک المنافع از آزادی حرکت بود.

لوئیس در پاسخ گفت: «من فکر می‌کنم هم می‌توانیم یک سیستم مهاجرتی منصفانه در این کشور داشته باشیم که در حال حاضر نداریم و هم می‌توانیم عدالت را برای کارائیب داشته باشیم. این دو مورد بحث و جدل نیستند و با هم ناسازگار نیستند.»

از جمله تعداد انگشت شماری از نمایندگان مجلس در این مناظره، نادیا ویتوم از حزب کارگر بود که در حمایت از لوئیس سخنرانی کرد. او گفت: «با توجه به اینکه دولت بریتانیا در سال 2015 غرامت پرداخت می‌کرد به نوادگان بردگان، خانواده‌ها و سازمان‌ها، ادعای قدرت‌های استعماری سابق برای پرداخت غرامت به نوادگان مردم برده‌شده بسیار قوی است.

و دلیل اینکه غرامت ها کار درست و عادلانه ای است، بله، به خاطر میراث برده داری و به دلیل اینکه کشورهای ثروتمندتر مانند ما آن جوامع را استخراج کرده و توسعه نیافته اند، بلکه به دلیل نقش ما در بحران آب و هوا – و این واقعیت است. که آینده کارائیب را تهدید می کند.»

در سال 1835، خانواده ترولیان 26898 پوند، مبلغ قابل توجهی در آن زمان، به عنوان غرامت از دولت بریتانیا برای لغو برده داری یک سال قبل دریافت کردند. مردان، زنان و کودکان برده شده در مزارع خود چیزی دریافت نکردند و مجبور شدند هشت سال دیگر بدون حقوق به عنوان «کارآموز» کار کنند.