دیدگاه گاردین درباره اصلاحات بازنشستگی ماکرون: هدیه ای بالقوه برای راست افراطی | سرمقاله

آامانوئل ماکرون در سال 2019 به‌دنبال اصلاحات اساسی در سیستم بازنشستگی فرانسه بود، یکی از ستوان‌های ارشد او هشدار داد که مخالفت‌های شدید در خیابان‌ها هیچ یخی را قطع نمی‌کند. ژیل لوژاندر، رهبر وقت حزب ماکرون La République En Marche در مجلس ملی گفت: «ما چیزی را کم نمی کنیم. این اصلاح نمادین مکرونیسم است.

در واقع، متعاقباً سرعت همه چیز تا توقف کامل کاهش یافت، زیرا کووید مجبور شد تغییرات پیشنهادی را به یک طرف گذاشته شود. اما سه سال بعد، این یک مورد دژاوو است. روز سه‌شنبه، بیش از 1.2 میلیون نفر در سراسر فرانسه شرکت کردند – در حالی که اعتصاب‌های عمومی در اعتراض به برنامه‌های آقای ماکرون برای افزایش سن بازنشستگی از 62 به 64 سال آغاز شد. اکثریت واضح مردم علی‌رغم اختلال در کار، از این اعتصاب‌ها حمایت کردند. حمل و نقل عمومی، مدارس، خدمات محلی و سایر بخش ها؛ برخی از نظرسنجی ها تخمین زده اند که تا 80 درصد افراد زیر 65 سال با پیشنهادهای رئیس جمهور مخالف هستند.

مورد آقای ماکرون برای افزایش حداقل سن بازنشستگی به طور کلی مشابه مواردی است که در کشورهای دیگر مانند بریتانیا مطرح شده است، جایی که آستانه به 67 سال افزایش می یابد. ترتیبات فعلی از نظر مالی ناپایدار است.

شکی نیست که هزینه های فرانسه برای بازنشستگی نسبتاً سخاوتمندانه است که به نسبت تولید ناخالص داخلی در نظر گرفته می شود. اما گزارش پاییز شورای مشورتی بازنشستگی کشور نشان داد که کسری سالانه 10 تا 12 میلیارد یورویی در چارچوب کل مخارج بالغ بر 340 میلیارد یورو قابل مدیریت است. همچنین پیش‌بینی کرد که به تدریج از اواسط دهه 2030 به حالت اولیه بازگردد که بخشی از آن در نتیجه موج‌های قبلی اصلاحات بود.

بنابراین افزایش سن بازنشستگی یک انتخاب سیاسی است که آقای مکرون تصمیم گرفته است و نه یک الزام اقتصادی. اصلاحات بخشی از یک استراتژی گسترده تر برای رفع کمبود نیروی کار است. در نوامبر، دولت اعلام کرد که مدت زمانی که کارگران بیکار می توانند مطالبه مزایای کامل داشته باشند را می توان به یک چهارم کاهش داد تا مردم را به بازگشت به کار تشویق کند.

بدون شک آقای مکرون امیدوار است که حمایت از اعتصابات به تدریج کاهش یابد. اما گستردگی اپوزیسیون مردمی – در بحبوحه بحران هزینه زندگی و احساس گسترده افت استانداردهای زندگی – باید رئیس جمهور را به فکر فرو برد. ماموریت اصلاحات آقای مکرون نسبت به دوره اول ریاست جمهوری او ضعیف تر است. او اعتراف کرده است که تا حدودی مدیون پیروزی دوم و بسیار محدودتر انتخاباتی بر مارین لوپن به «جبهه جمهوری‌خواه» متشکل از رأی‌دهندگان مصمم به دور نگه داشتن راست رادیکال از قدرت است. بسیاری از این رای دهندگان در این هفته در خیابان ها حضور خواهند داشت و به شدت با اصلاحات او مخالفت می کنند. در مجلس ملی، نخست وزیر او، الیزابت بورن، یک دولت اقلیت را رهبری می کند، که به حمایت راست میانه نیاز دارد تا در یک رای گیری نهایی حقوق بازنشستگی از خط بجنگد.

در غیاب اکثریت پارلمانی، آقای مکرون اجبار این قانون را در صورت لزوم از طریق فرمان رد نکرده است. این برای دموکراسی فرانسه بد خواهد بود و هدیه ای به خانم لوپن است، که با موفقیت از بحران بهره برداری می کند تا جناح راست رادیکال را به عنوان مدافع جریان اصلی حقوق اجتماعی قرار دهد. آقای مکرون دیگر نیازی به جلب محبوبیت انتخاباتی در آخرین دوره ریاست جمهوری خود ندارد. اما او همچنان باید با احتیاط زیاد روی چنین زمین های پر از آب و هوایی قدم بگذارد.