بانک مرکزی ایالات متحده آماده است برای میلیون ها آمریکایی سختی های بی حد و حصر ایجاد کند | رابرت رایش

آجروم پاول، رئیس هیئت مدیره فدرال رزرو، این هفته گزارش سیاست های نیمه سالانه خود را به کنگره ارائه می کند. من یک سوال فوری از پاول دارم که امیدوارم اعضای کنگره نیز بپرسند: او چگونه می تواند افزایش بیشتر نرخ بهره را با توجه به نابرابری سرسام آور آمریکا توجیه کند؟

پاول و همکارانش در کمیته بازار آزاد فدرال رزرو در حال بررسی افزایش نرخ بهره در تلاش خود برای پایین آوردن تورم به هدف 2 درصدی خود هستند. آنها معتقدند نرخ بهره بالاتر باعث کاهش هزینه های مصرف کننده و کندی اقتصاد می شود.

با تمام احترام، این غیرضروری – و ناعادلانه است.

طی سال گذشته، فدرال رزرو نرخ بهره را با سریع ترین سرعت از دهه 1980 افزایش داد، از نزدیک به صفر به بیش از 4.5 درصد. اما هزینه های مصرف کننده کند نمی شود. در ماه های نوامبر و دسامبر اندکی کاهش یافت، اما در ژانویه 1.8 درصد افزایش یافت، حتی سریعتر از تورم.

در نتیجه، پاول اکنون می گوید که ممکن است نیاز به افزایش نرخ های بالای 5 درصد داشته باشد. مقاله اخیر گروهی از اقتصاددانان دانشگاهی و وال استریت نشان می دهد که او برای رسیدن به هدف 2 درصدی خود باید نرخ بهره را تا 6.5 درصد افزایش دهد.

این امر نابرابری های سرسام آور آمریکا را بدتر خواهد کرد.

ببینید، آمریکایی‌هایی که بیشتر هزینه‌ها را انجام می‌دهند، هستند نه آنهایی که بیشترین ضربه را از این نرخ خواهند دید افزایش می یابد. بزرگترین خرج کنندگان در یک پنجم بالای نردبان درآمد قرار دارند. بزرگترین بازنده ها در رتبه پنجم پایین خواهند بود.

گسترش نابرابری به پنجمین ثروتمندتر فضای زیادی برای ادامه هزینه ها داده است. حتی قبل از همه گیری، آنها بسیار بهتر از سایر آمریکایی ها عمل می کردند.

پس‌اندازهای پنجمین بالاتر هنوز بسیار بیشتر از قبل از همه‌گیری است، بنابراین آنها می‌توانند تقریباً صرف‌نظر از اینکه فدرال رزرو چقدر نرخ‌ها را بالا می‌برد، به هزینه‌های خود ادامه دهند.

این هزینه‌ها دلیل بزرگی است که پاول و همکارانش در فدرال رزرو برای کند کردن اقتصاد از طریق افزایش نرخ‌های بهره (علاوه بر قدرت بازار بسیاری از شرکت‌های بزرگ برای ادامه افزایش قیمت‌ها و حاشیه سود) مشکل دارند.

این نرخ‌های بالاتر به پس‌اندازهای یک پنجم اول بازمی‌گردند، که از آن سود جمع‌آوری می‌کنند. اما نرخ ها را بسیار بیشتر افزایش می دهیم و قربانی های بزرگی را بر آمریکایی های کم درآمد تحمیل خواهیم کرد.

خود پاول پیش بینی کرده است که در صورت افزایش نرخ بهره تا پایان سال به 4.6 درصد، حداقل 2 میلیون نفر شغل خود را از دست خواهند داد.

مطالعه ای که چند لحظه پیش به آن اشاره کردم به این نتیجه می رسد که «هیچ سابقه ای پس از سال 1950 برای کاهش قابل توجه تورم ناشی از بانک مرکزی که منجر به فداکاری یا رکود اقتصادی قابل توجهی نشود، وجود ندارد».

خوب، پس از سال 1950 هیچ سابقه ای برای میزان نابرابری درآمدی که اکنون آمریکا تجربه می کند وجود ندارد.

تکیه بر افزایش بیشتر نرخ بهره برای مبارزه با تورم تنها پیامد نابرابری نزدیک به رکورد آمریکا را بدتر خواهد کرد. افرادی که با کند شدن اقتصاد، بزرگترین فداکاری ها را متحمل خواهند شد، اولین کسانی هستند که شغل خود را از دست می دهند: عمدتاً کسانی که در رتبه پنجم پایین قرار دارند.

به هر حال دلیلی برای افزایش بیشتر وجود ندارد. تورم در حال حاضر کاهش یافته است.

من نگرانی پاول را درک می کنم. چیزی که به نظر یک رکود پیوسته، هرچند تدریجی بود، اکنون حتی تدریجی تر به نظر می رسد. اما پس چی؟ این جهت است که اهمیت دارد.

او باید نرخ تورم 2 درصدی را رها کند. هیچ چیز مقدسی در مورد 2٪ وجود ندارد. چرا چهارتا نه؟ پایین آمدن تورم به 2 درصد برای آسیب پذیرترین اقشار دردسر زیادی ایجاد می کند.

و پاول باید به کنگره پیشنهاد کند که از ابزارهای دیگری برای مبارزه با تورم استفاده کند، مانند ممانعت از شرکت‌هایی که بیش از 30 درصد از سهم بازار را دارند، قیمت‌های خود را بالاتر از نرخ تورم کلی افزایش دهند – همانطور که اخیراً توسط دادستان کل نیویورک پیشنهاد شده است.

آقای پاول، اگر دارید می خوانید، می توانم کاملاً صریح باشم؟ شما برای پست فعلی خود انتخاب نشدید. همکاران شما هم نبودند. این قابل درک است. فدرال رزرو باید از سیاست جدا باشد. اما شما حداقل مدیون آمریکا هستید که کارتان را منصفانه انجام دهید.

بسیار ناعادلانه خواهد بود که با کسانی که کمترین توانایی را دارند، وارد تورم شویم.