هرج و مرج و خلقت: آیا آخرین کریکت بازان حیاط خلوت را می بینیم؟ | کریکت

“من نمی‌خواهم محصول محیطم باشم.» فرانک کاستلو – رئیس مافیای بوستون جک نیکلسون – در آغاز کار مارتین اسکورسیزی رفتگان. خوشبختانه برای فرانک، جاه طلبی او تبدیل شدن به یک سلطان جنایت بود به جای یک بازیکن کریکت

هر بازیکن کریکت داستان منشأ خاص خود را دارد، از جنگجوی آخر هفته گرفته تا سوپراستار جهانگرد. اگر از آنها در مورد اولین گرگرفتگی ها بپرسید چشمانشان اغلب روشن می شود، درخششی که آنها را به دوران کودکی و زمانی که بازی برای اولین بار آنها را جذب کرد، می برد.

Eoin Morgan را در نظر بگیرید: او در خانه‌ای با انتهای تراس در املاک سنت کاترین در راش بزرگ شد، در فاصله 40 دقیقه با ماشین از دوبلین. اولین تجربه مورگان از کریکت بازی با پنج خواهر و برادرش در یک مسیر سیمانی باریک در کنار خانه خانواده بود. برای یک جوان چپ دست Eoin هر ضربه ای به “آفساید” توسط یک بازیکن 40 فوتی به شکل دیوار گاراژ همسایه آنها مسدود شد. محاصره سنگریزه ای به این معنی بود که اگر مورگان می خواست توپ را با رضایت از چوبش ببیند، باید هر ضربه را به سمت ساق پا می زد.

این مانع معماری باعث شد که او توانایی شلاق زدن، تکان دادن و کوبیدن توپ‌های مستقیم را با دقت و قدرت بی‌نظیر به سمت بدنه‌ها نشان دهد. همانطور که او بزرگتر شد، این تسلط سنگین روی ساق پا او را از همتایان خود متمایز کرد و به او کمک کرد تا به اوج بازی برسد. به رکورد شکنی مورگان در حمله به افغانستان در اولدترافورد در جام جهانی 2019 نگاهی بیندازید که در آن او 17 شش ضرب را در یک اینینگ به ثبت رساند. با نگاهی خیره به جمعیت خشمگین، مسابقات رازماتاز ​​و کیت آبی پودری، می‌توانید ردی از پسر کوچک با شلوارک را ببینید که خواهر و برادرهای خشمگین خود را به اعماق محله‌شان می‌کوبد.

مورگان تنها نیست. برخی از بهترین بازیکنانی که بازی دیده است توسط محیط دوران کودکی آنها ساخته شده اند. کریکت با این تکنیک‌ها و ویژگی‌های خاص تزیین شده است.

جاسپریت بومرا در کودکی با بولینگ مکرر روی تخته دامن در راهرو بلوک آپارتمانی اش در احمدآباد، مرد شلاق گاو نر کشنده خود را تحسین کرد. اگر توپ کاملاً به دامن برخورد کند، فقط یک ضربه خفه می‌کند، چه بهتر که مادرش را از چرت بعدازظهر بیدار نکند.

اکشن بولینگ لاسیث مالینگا با تیرکمانک به پهلو پاسخی مستقیم به یادگیری کریکت در سواحل سواحل جنوب غربی سریلانکا است. بولینگ با توپ تنیس تراشیده و سوخته، مالینگا به زودی دریافت که موثرترین تحویل در کریکت ساحلی، یورکری است که شن های خواب آلود را از معادله خارج کرده و روی کنده های چوب دریفت و پاهای برهنه حریفانش وارد می شود.

“داستان های حیاط خلوت زیادی به خصوص در کریکت استرالیا وجود دارد.” در سال 2009 استیو کانن اولین تست‌ها را نوشت: کریکت‌بازان بزرگ استرالیایی و حیاط خلوتی که آنها را ساختند. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه آغازهای اولیه فروتنانه به شکلی پاک‌نشدنی بزرگان آینده استرالیا را شکل داده است.

جلد جلوی First Tests سنگ‌فرش‌ها را در یک مسیر پشتی در نزدیکی خیابان آرگیل در فیتزروی ملبورن نشان می‌دهد، جایی که در دهه 1930 نیل هاروی و پنج خواهر و برادرش یک توپ تنیس را خیس می‌کردند و به طرف یکدیگر پرت می‌کردند. توپ رقیق کننده دار می زند و از سطح می لغزد. برای محافظت از قلع نفت سفید فرورفته که به عنوان کنده عمل می کرد، پسران هاروی جوان باید رفلکس های سریعی داشته باشند، برای پیشرفت و امتیاز دادن به دویدن، حرکت پاهای آنها باید به صورت پریمادونا دقیق باشد.

هر شش برادر هاروی بازیکنان کریکت خوبی شدند اما این نیل بود که از کوچه پس کوچه ها فارغ التحصیل شد و 79 مسابقه تست برای استرالیا انجام داد. هاروی از ویکت پایین می آمد تا به توپ هایی حمله کند که سایر بازیکنان فقط فکر می کردند دفاع کنند. حرکات پاشنه دار او به ویژگی برجسته ضربه زدن او تبدیل شد و ریچی بناد را رها کرد تا هاروی را به عنوان:را سخت ترین بتمن برای کاسه بازی کردن. هاروی علیرغم غارت مداوم از ایمنی چین خود، هرگز یک بار در 137 مسابقه آزمایشی دچار مشکل نشد. او 6149 دویدن تست شامل 21 قرن را با میانگین 48.48 به دست آورد – آن سنگفرش های آبی به خوبی به او خدمت کردند.

گذشته یک بازیکن کریکت هرگز از زمان حال آنها دور نیست. هفته گذشته نمایش جسارت‌کننده نیل واگنر در برابر انگلیس در ولینگتون کمک کرد تا یکی از بهترین مسابقات آزمایشی تمام دوران برگزار شود. وقتی واگنر داشت وارد می شد یک بار دیگر شاید او به زمانی فکر می کرد که برادر بزرگترش در حیاط خلوت با یک توپ تنیس که در نوار برق پیچیده شده بود به او پرتاب کرد و به پهلوی سرش کوبید و اشک را القا کرد. به نیل جوان به سادگی گفته شد که خود را سخت تر کند و با آن ادامه دهد.

یک چیز قابل تامل، در دنیای مدرنی که زمان و مکان در حال کاهش کالاها هستند، این است که آیا ممکن است شاهد محو شدن تدریجی این نبوغ محیطی از بازی باشیم یا خیر.

کنان می‌گوید: «من فکر می‌کنم کریکت همگن‌تر شده است، اما به طور کلی فکر می‌کنم بازی بدون ساختار نیز وجود ندارد، این روزها واقعاً بچه‌هایی را نمی‌بینید که بازی‌های اسکرچ با هر ورزشی را انجام دهند، این به نوعی دوران گذشته است. “

زمانی که 14 سال پیش این کتاب را نوشت، کنان حتی پیشنهاد کرد که سیطره مدرن استرالیا بر کریکت ممکن است در نتیجه کاهش بازی‌های بدون ساختار در حیاط خلوت، خیابان یا پارک رو به زوال باشد. افرادی مانند وارن، مک‌گراث و گیلکریست در آخرین نسل استرالیایی‌هایی بودند که بدون مزاحمت‌های زیادی مانند بازی‌های رایانه‌ای یا اخیراً رسانه‌های اجتماعی بزرگ شدند تا سر خود را برگردانند. خیلی دور از ذهن به نظر نمی رسد و من به ویژه این ایده را دوست دارم که استرالیا بیش از 20 سال است که انگلیس را در سری Ashes خارج از خانه شکست نداده است زیرا جیمز هیلفنهاوس نوجوان برده سوپر ماریو بود.

ماه گذشته از جک لیچ پرسیدم که به نظر او راز موفقیت برندون مک کالوم در تیم تست انگلیس در سال گذشته چیست.

چرخان بازوی چپ می‌گوید: «او باعث می‌شود که تقریباً همان احساسی را داشته باشید که وقتی بازی را در کودکی شروع کردید. لیچ و هم‌تیمی‌هایش اگر همچنان به مربی خود توجه کنند و از اولین تجربیات خود در بازی بهره ببرند، برای استقبال از هرج و مرج و ایجاد حیاط خلوت، همراهی خوبی خواهند داشت.