میرا کالیکس، نوازنده ماجراجوی الکترونیک و هنرمند صدا، درگذشت | موسیقی

میرا کالیکس، تهیه‌کننده الکترونیکی که به خاطر موسیقی پیچیده، تخیلی و هنر صداش تجلیل شده بود، درگذشت.

لیبل او، Warp Records، این خبر را اعلام کرد و دلیل مرگ و سن او را ذکر نکرد. در بیانیه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، آمده است: «میرا نه تنها یک هنرمند و آهنگساز بسیار با استعداد بود، بلکه انسانی زیبا و دلسوز بود که زندگی همه کسانی را که افتخار همکاری با او را داشتند، تحت تأثیر قرار داد. موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک و هنر به روشی واقعا منحصر به فرد.

کالیکس که Chantal Passamonte در آفریقای جنوبی به دنیا آمد، در سال 1991 به لندن نقل مکان کرد تا حرفه موسیقی را دنبال کند، ابتدا به عنوان یک روزنامه‌نگار برای Warp در کنار تبلیغ شب‌های باشگاهی و دی‌جی کار کرد، قبل از اینکه موسیقی خود را با این لیبل منتشر کند.

مانند همتایان خود، کار او به امکانات گسترده تولید الکترونیکی در موسیقی‌های پرماجرا و سرگرم‌کننده پی برد که ریشه در فرهنگ باشگاهی داشت، اما طیف سبکی قابل‌توجهی گسترده‌ای را در بر می‌گرفت و محیط، نویز، نئوکلاسیک و موارد دیگر را در بر می‌گرفت.

او موسیقی را در قالب آلبوم سنتی منتشر کرد، که در سال 2000 با یک در یک و اخیراً با نمونه سنگین منشاء غایب آغاز شد، که در سال 2021 منتشر شد و به عنوان یکی از بهترین آثار او مورد ستایش قرار گرفت. اما او همچنین برای اینستالیشن هایی مانند My Secret Heart که در سالن رویال فستیوال لندن در سال 2008 روی صحنه رفت، و مجسمه صدای یکپارچه Nothing Is Set In Stone که برای المپیاد فرهنگی در کنار المپیک 2012 لندن ساخته شد، با بوریس جانسون، سپس لندن، ساخته شد. شهردار، تصریح کرد: میرا کالیکس توانسته است نه خون، بلکه موسیقی را از سنگ بیرون بکشد و موسیقی را در راک قرار دهد و جاذبه فرهنگی جدیدی ایجاد کند. سایر آثار هنری عمومی در همه جا از یک اتوبوس عمومی در نانجینگ چین تا برج لندن ظاهر شدند.

او همچنین با شرکت‌های اپرا و تئاتر، از جمله اپرا شمال و کمپانی رویال شکسپیر همکاری کرد و برای نمایشنامه‌های جولیوس سزار و کوریولانوس برای دومی موسیقی نوشت. اثر او در سال 2003، Nunu، صدای حشرات زنده را روی صحنه نمایش می داد، در حالی که Inside There Falls، که در سال 2015 با شرکت رقص سیدنی همکاری داشت، از بلندگوهای مخفی استفاده می کرد که توسط رقصندگان در یک قطعه متحرک و چهار بعدی استفاده می شد.

او یک بار در پاسخ به شنوندگان سالخورده‌ای که یکی از اینستالیشن‌های او را دوست داشتند، درباره رویکرد تجربی جسورانه و در عین حال پوپولیستی‌اش گفت: «کل این قطعه کاملاً انتزاعی بود، اما چیزی را در آنها ایجاد کرد. آنها نگفتند، “این خیلی عجیب است”… مردم فانتزی را دوست دارند. ما این را می دانیم. اما مردم افسانه ها را هم دوست دارند. و انتزاع را دوست دارند. هنر فقط برای حفره ها نیست. مردم می توانند از عهده آن برآیند.»

مری آن هابز، دی‌جی موسیقی بی‌بی‌سی 6 از جمله کسانی بود که به کالیکس ادای احترام کردند و او را «هنرمندی مبتکر و پیشگام… همیشه پرسشگر، همیشه فشار می‌آورند». Gazelle Twin، موسیقی‌دان گفت: شنیدن این خبر درباره خالق شگفت‌انگیز، الهام‌بخش و به اتفاق آرا بسیار ناراحت‌کننده است.